Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

3.1-Şeker-

Ormandaki Avcı'nın otuz birinci bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

"Salver!" diyerek üzerime gelen kar yığınını ellerimle engelledim. Kar topunun dozunu kaçırmış olabilirdik.

En son kardan adamın karısını yapmaya niyetlenmiş ancak daha kafasını yapmadan benim sayemde kar topu savaşı başlamıştı.

Sadece kafasına devasa büyüklükte kar topu attın.

Yerdeki kardan biraz alıp son kez ona attım. Artık yorulmuştum.

"Yeter bence." dedi düşüncelerimi okuyabilmiş gibi.
"Bencedeee." diyerek kendimi yastık kadar yumuşak kara attım. Sırt üstü yatıyordum. Dünyanın en rahat yatağı burasıydı.

"Kardan kadını kim yapacak?" Ellerimi kafamın altında birleştirdim.
"Sen." dedi.
"Keyfinizi bozdum hanımefendi çok pardon. Siz yatacaksınız ve ben kardan kadın mı yapacağım?"
"Evet. "

Birkaç saniye durdu. Ne yapacağını tahmin ediyordum.

"Veronica kalk." Başımın altından sırtıma doğru karlar akınca sırtıma bıçak saplanmış gibi hissettim.

Hızla kalkıp kardan kadının kafasını yapmaya başladım.
"Sen gövdesini yap. Ben kafasını. "
"Tamam." diyerek gövdesini yapmaya başladı.

Uzun uğraşların sonucunda o gövdesini bitirmiş ben ise kafasını yapmıştım. Gövdenin üzerine kafayı koydum. Kaleden getirdiğimiz atkıyı boynuna sardım. O ise gözlerini ve ağzını yaptı. Bulduğum iki daldan kolları yaptım.

"Bence çok güzel oldu!" dedim kardan kadına bakarak.
"Evet. Onlara isim koyalım mı?"
"Kızın adı Gloria olsun. " dedim. Aklıma Gloria gelmişti. Onun bana çok iyiliği dokunmuştu. Şuan onun sayesinde buradaydım.

"Matthew. Adamın adı ise Matthew olsun. "
"Neden Matthew?" diye sordum. Aslında Gloria ile Matthew ismi çok uyumluydu.
"Abimin adı. "
"Hmm anladım. " dedim. Salver arkasını dönüp yürümeye başladı. Bende onun arkasından yürüdüm.

💫

İki Hafta Sonra

Tam tamına iki hafta geçmişti. Koca bir yıl gibi gelmişti bana. İki haftada çok şey yaşamış ve Salver ile olan bağım daha da güçlenmişti. Gün geçtikçe buraya alışıyordum. En başından da hissettiğim gibi hala evim gibi hissediyordum.

Bu taştan yapılma kale soğuk da olsa benim için hep sıcak olacaktı.

Yağan karlar erimiş yerini yemyeşil çimenler almıştı. Artık ne Justin'i hatırlıyordum ne de sarayda yaşadığım diğer kötü şeyleri. Aslında Salver yanımda olduğu sürece olanlar hiç aklıma gelmiyordu.

Koskoca iki haftada kendimi savunmayı oldukça geliştirmiştim.

Pelerinimi giyip bahçeye çıktım. Salver Bam'ın suyunu dolduracağı için erkenden çıkmıştı. Arka bahçeye gittiğimde ise Salver ok ve yayı almış hedef alıyordu.

Tam ortaya vurunca gülümseyerek yanına gittim. Elindeki yayı ve oku aldım. Tamda attığı oku hedef aldım. Ve vurdum. Onun oku parçalara ayrılırken yüzümü tekrardan geniş bir gülümseme aldı.