365 Dagen In Een Jaar Met Jou

Hoofdstuk 4.

Rafaël
Ik voelde me goed toen ik de kleedkamer uitstapte. Gym was niet mijn favoriete vak, maar ik vond het wel fijn om te doen. De hele dag op een stoel zitten en aantekeningen maken, was niet geweldig.
Dus daar stond ik in mijn gymbroekje met shirt. Ik had van de conciërge wat gevonden voorwerpen gekregen die me paste om in te gymmen.
Een aantal jongens renden al rond in de zaal met wat ballen en probeerden ze in de basket te gooien. Ik liep op de gymleraar af. Hij stond bij de kast, met een map in zijn hand een aantal dingen te checken.
"Goedemiddag meneer," ik stak mijn hand uit. Met een beetje twijfel keek hij me aan.
"Rafaël Maas," stelde ik me voor.
"Aha, de nieuwe leerling. Jochem de Bels." Hij lachte en schudde me de hand. Ik knikte.
"Vind je het al een beetje leuk?"
Weer knikte ik en glimlachte even.
"Je bent wel een beetje sportief hoop ik?" Uit een van de kasten pakte hij een bal. Ik sprong in de lucht.
"Tuurlijk!"
"Mooi! Ga maar lekker rennen!" Hij hooide de bal naar me toe en richtte zich weer op zijn map.
Ik keek even rond in de zaal of ik Wies ergens zag en vond haar. Ze zat met Jill op de bank te kletsen. Haar haar zat nog steeds in een staart, maar iets wilder. Verder had ze een lange sportbroek van Nike aan en een shirt van Puma. Haar schoenen waren dezelfde als normaal, Nikes. Niemand wisselde zijn of haar schoenen voor de gymles.
Blijkbaar staarde ik iets te lang, want toen ik naar haar gezicht keek, zag ik dat zij ook naar mij keek. Jill zwaaide met een hand voor haar gezicht, daarna vestigde ze haar blik ook op mij. Ik glimlachte en gooide de bal op de grond, om te gaan dribbelen. Zo charmant mogelijk rende ik achter de bal aan en om de basketballers heen, Wies keek nog naar me.

Meneer de Bels floot op zijn fluitje.
"Jongens, ballen vast en op de bank gaan zitten. We gaan beginnen. Daphne, zijn alle meiden uit de kleedkamer?" Ik pakte mijn bal op en liep richting de bank met de andere jongens.
"Oké, welkom allemaal. Fijn dat jullie er allemaal zijn, in tegenstelling van vorige week, maar er bleek een misverstand te zijn. Dus ik hoop dat zulke problemen niet meer voorkomen. We gaan vandaag turnen, dus als ik klaar ben met vertellen, mogen jullie alles gaan opzetten. Daar wil ik een lange mat," hij wees naar een hoek van de zaal, "daar een springplank met kast en daarnaast de touwen met matjes eronder." De klas begon te protesteren en reageren op de toestellen die de leraar zojuist genoemd had.
"Dat kan ik echt niet!"
"Super vet!"
"Aaight, kom wij gaan daar!"
"Jongens, meiden, stilte alsjeblieft." De klas werd op wat geroezemoes na, stil.
"Dan wil ik daar de dikke mat met de trampoline en daarnaast de wandrekken met matjes."
Turnen vond ik gaaf. Het zwieren in de touwen, salto's maken, over de bok heen springen.

Wies
Turnen, geweldig. Toen we in groepen waren verdeeld en alles klaar moesten gaan zetten, zuchtte ik diep. Gelukkig zat ik wel met Jill in de groep, maar ook met Daphne, Mees en nog een stel meiden. Mees was aan zijn lot overgelaten. Ik keek even rond en zag dat Rafaël bij de leraar stond. Meneer De Bels lachte hard en wees vervolgens naar mijn groepje. Snel wendde ik mijn blik af en hielp met het opzetten.
"Yo Mees!"
"Welkom man, dit wordt lachen." Ik Rolde met mijn ogen. Zuchtend liep ik naar Jill.
"Hee girl," ze sloeg een arm om me heen. Ik glimlachte slechts.
"Heb je vanmiddag iets te doen?" Vroeg ik. Even dacht ze na.
"Nee, niet dat ik weet. Alleen huiswerk."
"Top, zullen we dat samen doen?"
"Ja, gezellig."
"Fijn."

Toen de gymles eindelijk afgelopen was en we terug mochten keren naar de kleedkamer, was ik opgelucht. Rafaël had de hele les naar me gestaard, evenals Mees. Vreselijk irritant.

Toen Jill en ik de kleedkamer uit kwamen, waren in de gang verschillende mensen bezig met posters ophangen. De posters kondigden een schoolfeest aan. Eerder gezegd een huisfeest, maar de hele school mocht komen. Het was thuis bij een van de leraren. Meneer Pas had een gruwelijk groot huis, daar paste makkelijk de hele school in. Het feest vond plaats op oudejaarsavond, het begon in de avond en eindigde op nieuwjaarsdag rond tienen.
Ik was totaal geen feestbeest, maar ging wel naar elk feest omdat Jill me meesleepte.
"Ja, daar gaan we naartoe. Fucking gaaf Wies! In het huis van meneer Pas! Ben je daar ooit geweest?" Ik Rolde met mijn ogen.
"Het is echt me-ga!" Ze keek me aan en zag mijn verveelde gezicht.
"Wies je gaat gewoon mee hoor, ik ga niet alleen!"
"We zien wel." We liepen de gangen uit richting de uitgang van de school.
"Bij jou of bij mij?"
"Maakt me niet uit, wat wil jij?" Oh god, wat wilde ik?
"Uhm, bij mij? Volgens mij is er niemand thuis"
"Tof!"
Aangezien ik altijd lopend naar school ging, sprong ik achterop bij Jill. Jill woonde niet dicht bij mij, maar we reisden graag de kilometers af om elkaar te zien. We kenden elkaar pas twee jaar en we waren heel erg verschillend van elkaar, maar dat maakte ons één.
Ik keek nog even achterom, om te kijken of ik Rafaël nog ergens zag. Niks. En misschien was dat beter. Ik moest me niet zo bezig houden met hem. School nam al genoeg tijd in beslag. Maar Jill had gelijk; hij was knap, heel erg knap.
We reden door de straten, zonder een woord te wisselen. Jill en ik waren heel goed in stil zijn, maar even goed in praten. Wanneer het stil was, genoten we van elkaar aanwezigheid en wanneer we praatten, genoten we van de gezelligheid die er bijna altijd wel was. Als ik chagrijnig was, wist ze me altijd op te vrolijken. Ze had een bepaald soort energie die positief op iedereen werkte. Ze was spontaan, soms wel eens te.

"Wil je wat drinken?"
"Ja lekker, doe maar wat fris, ik ga alvast naar boven."
"Ja."
Ik opende de koelkast en haalde er een pak Ice Tea uit.
Met twee gevulde bekers liep ik de trap op, opende ik mijn kamerdeur en dag ik Jill met haar telefoon op mijn bed liggen. Ze was geconcentreerd bezig, waarschijnlijk zag ze me niet binnen komen. Ik zette de twee bekers op mijn bureau neer en plofte naast haar neer. Ze was met Sam aan het Whatsappen.
Ik was vaak jaloers op de manier hoe ze met elkaar omgingen. Ze vertrouwden elkaar honderd procent en dat maakte hun relatie ongelofelijk sterk. Ze waren nu een jaar samen en net zo verliefd als in het begin. Alleen Sam zat op een andere school. Hij was een half jaar geleden overgeplaatst omdat hij te vaak geschorst was. Op dat opzicht pasten ze goed bij elkaar.
Toch zagen ze elkaar minstens twee keer per week. Dan gingen ze samen naar een park of wat dan ook. Eigenlijk was ik verschrikkelijk jaloers. Hoe ik zag dat ze elkaar zoenden. Ik had dat wel gehad, maar nooit serieus of lang. Ik miste het. En ook al had ik een stel lieve ouders en een geweldige broer, het stukje waardering van een jongen miste ik.
Jill lachte.
"Wat?"
"Nee niks, Sam heeft vandaag een meisje moeten afwijzen. Hij is een magneet op zijn nieuwe school." Datsoort dingen. Jill was totaal niet bang dat hij vreemd ging.
Ik pakte mijn telefoon ook en checkte mijn berichten. Niks belangrijks. Alleen een Whatsappje: Raaf is toegevoegd aan "5H".
"Hee, je boy is toegevoegd aan de klassenchat!"
"Ja ik zie het, maar het is niet mijn 'boy'." Ze rolde met haar ogen.
"Nog niet."

Ik hoor graag wat jullie van mijn verhaal vinden! Ik vind het namelijk heel erg leuk om aan dit verhaal te werken, maar ik krijg bijna geen feedbacks :(
Stem, comment en deel!
Dankjulliewel! X Lies