"Ama...neyse ya boşver biz yolculuğumuzun tadını çıkaralım"dedi.Ardından çantasını kurcalayıp bilmem kaç yıldır onunla olduğunu bildiğim cep aynasını çıkardı.Kendine bakınca yüzü düştüğünü fark ettim."öff yakışıklı askerlerin karşısına nasıl böyle çıkacam".
Göz devirmeden edemedim."Hem orada bekar erkek bulacağın ne malum,sonuçta çoğu nişanlı ya da evli belki kalan yarısınında sevgilisi var"dediğimde yüzü zaten düşmüştü şimdi de tamamen sirke satıyordu.Kusura bakma canım arkadaşım dost acı söyler.
"Yaa niye öyle diyorsun hem neyse bunları düşünmeyeceğim.Onlar iyi olsun da ben sevgilisiz de kalırım"dediğinde içim burkulmadı değil.
Benim de onu yatıştırmam lazımdı."Yani orası öyle de sen unuttun galiba bu görev çok önemliymiş yani kimse kolay kolay sevdiğini bırakıp gelecek değil merak etme hem ben önceki senelerde de İran'a gitmiştim baya bir yakışıklı vardı"dediğimde son dediğim dışında diğerlerine inanasım gelmedi.
Çünkü konu vatan ise sevdiklerini bırakmak onlara çok acı verse de zorundalardı ama benim saf arkadaşım hemen inandı.Bu kız benden bile saf valla.
"Doğru diyon kız"dediğinde yüzünü eski halini almasına sevinmiştim.
Normalde yerimde konuşmadan iki dakika duram ama cam tarafında olduğum için yolu izlemeye çoktan dalmıştım.Piste indiğimiz zaman içimi bir heyecan kaplamadı değil.
Yerimde duramaz halde bı o yana bir bu yana zıplayarak uçaktan indim.Canım arkadaşım da benim kadar deli olduğu için bana eşlik etmişti.Uçaktan indikten hemen sonra tam arabaya yöneliyordum ki biraz ilerimizden bir tank yaklaştığını fark ettim.
Askerler sırayla tanka yerleşirken tanıdık bir yüzle karşılaştım.Bu ilk hastam olan Denizdi.İlk başta şaşırsam da sonradan büyük bir sevinç doğdu.O da bana bakınca hemen koşmaya başladım.Ben koşunca o da ilk başta şaşırmış olsada beni tanıyınca ağzı resmen kulaklarına varıcaktı.Bu beni hem çok duygulandırmış hem de çok gururlandırılmıştı.
Koşuşmam bitince karşısında durdum.İkimizde gülüyorduk.Sessizliği bozan ben oldum."Deniz,seni tekrar gördüğüme çok sevindim nasılsın?"dedim.
Bana halen gülümserken cevap verdi."Yeniden karşılaşmak ne güzel.Telrar bizim olduğumuz operasyonda görev yapıcaksın sanırım".
"Evet bundan çok mut-"cümlemi tamamlayamadan kalın bir ses tarafından kesildiğini duydum.Kafamı çevirdiğimde upuzun bir adam yanımızda dikiliyordu.
"Aşkınız bittiyse biz göreve gidiceğiz.Burada oyalanma yürü asker!"dediğinde sesinden ben bile irkilmiştim.
"Ne aşkı be?O benim ilk hastam ayrıca sanane dursun da iki dakika konuşak"dediğimde resmen burnumdan soluyordum.Ona ne canım istediğimle konuşurum.
"Ben onun komutanıyım! Böyle boş sohbetlerle vakit kaybedemez.Anladın mı?şimdi Türk askerini daha fazla oylama!"dediğinde ilk defa birine bu kadar sinirlenmiştim ama ben yine de kimseye kızgın kalamazdım.
Sakince"Peki madem öyleyse"tekrar Denize döndüğümde"görüşürüz Deniz"dedim gülümseyerek.Ardından komutanlarına döndüğümde"Hepiniz Allah'a emanet olun,iyi ki varsınız"dedim.
Adam ilk başta şaşırmış ve anlamaz ifadeyle yüzüme bakıyordu.Off Irmak tabi anlamaz ilk başta sövüp sonra böyle yaptığın için tabi şaşırmıştır.Sonra ifadesiz düz sesiyle"Vatan saolsun yeter"dedi ve yanımdan ayrıldı.
Ben zort diye ortada kaldım tabi.Ya insan bir gülümser be adam neyse ben arkalarından bakarken kolumda bir el hissetmemle irkilmem bir olmuştu.Arkamı döndüğümde nefes nefese kalmış arkadaşım Simay'ı görmem bir olmuştu.
YOU ARE READING
Gönlüm Sana Yakın
General FictionGönüllü olarak İran savaş bölgesine gelen hemşire,bir gün yaralı bir Türk askeriyle karşılaşır
(Gönül)lü Hemşire
Start from the beginning
