လုလု / မင်းကြီးက သောက်စားကာ ဧည့်ခံနေတူန်းပါ
တဖက်တွင်
ရှောင်ကျန့် / အရှင်မူးနေပြီ အိပ်ဆောင်တော်ပြန်နားပါတော့
မင်းကြီး / မမူးဘူး မမူးဘူး ကိုယ်တော်သောက်နိုင်သေးတယ်
ရှောင်ကျန့် / ဒါဆို ကျွန်တော်မျိုး အရှင့်ကိုထားခဲ့ပြီး
နန်းဆောင်ကိုပြန်ပါတော့မယ်နော်
မင်းကြီး / မပြန်ရဘူး ကိုယ်တော်နဲ့အတူသောက်ပေး
ရှောင်ကျန့် / ကျွန်တော်မျိုးမသောက်နိုင်တာ အရှင်လဲသိရဲ့သားနဲ့
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ရှောင်ကျန့်က ထပြန်ဖို့ပြင်လေတော့
ဝမ်ပြည့်ရှင်က ဝတ်ရုံအနားစကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
ရှောင်ကျန့်လဲ မထင်မှတ်ထားတာမို့ ရုတ်တရက် ရိပေါ်ရင်ခွင်ထဲပြိုလဲသွားတော့၏။
ရှောင်ကျန့် / အ...အရှင်!!!
မင်းကြီးက ရှောင်ကျန့်ကိုညှို့အားပြင်းမျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေလေတော့...
ရှောင်ကျန့် / မ...မသင့်တော်ပါဘူးအရှင်
ဒီနေ့ညဟာ အရှင့်ရဲ့မင်္ဂလာဦးညပါ
မင်းကြီး / မင်းလဲ ကိုယ်တော့်ရဲ့ ကြင်ယာတော်ပဲလေ
မသင့်လျော်ဘူးဆိုတာရှိလို့လား
ရှောင်ကျန့် / ဒါပေမဲ့...
မင်းကြီးကတော့ ရှောင်ကျန့်စကားကို နားမထောင်စွာ
အတင်းပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ပြစ်လိုက်သည်။
ရှောင်ကျန့် / မင်းကြီး တကယ်ပဲဒီနေ့ညကို
ကျွန်တော်မျိုးနဲ့အတူ ကုန်လုံးဖို့ ဆန္ဒရှိတာပါလား
မင်းကြီးက ဘာစကားမှ မဆိုတော့ပဲ
ရှောင်ကျန့်ကို ထပ်မံ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ရှောင်ကျန့်ကိုပွေ့ချီကာ
အိပ်ဆောင်တော်ကူးသွားလေသည်။
ထို့နေ့ညက တညလုံးမအိပ်ပဲ
မင်းကြီးကိုစောင့်စားနေတဲ့ သတိုးသမီးငယ်လေးဟာတော့
တစ်ယောက်တည်းအထီးကျန်စွာ
နောက်တစ်နေ့မနက်မှာတော့ ကြင်ယာတော်အသစ်စက်စက်လေးဟာ
မင်းကြီးနဲ့ မင်္ဂလာ မဦးရတာမို့ ဒေါသတွေထွက်ကာ
အပိုင်း ၈
Start from the beginning
