Τα παντζούρια κλειστά. Το δωμάτιο φαινόταν ποτισμένο από όλες τις καταθλιπτικές αποχρώσεις όπου μπορούσα να αντικρίσω μέσα από τις ηλιαχτίδες που έμπαιναν από τις τρύπες του πατζουριού. Ήταν το μόνο φως που έμπαινε. Τις έβλεπα να διασχίζουν το δωμάτιο, να περνάνε από την βιβλιοθήκη και να διαβάζουν τους τίτλους των βιβλίων δυνατά. Σιγά- σιγά τις έβλεπα να βυθίζονται στο τέλος του δωματίου και να χάνονται. Έβαλα το χέρι μου κοντά στο παράθυρο και ξαφνικά αυτές αναστήθηκαν. Άρχισαν να χορεύουν στην παλάμη μου χαρούμενα. Όσο περνούσε η ώρα, αυτές με αποχαιρετούσαν...έφευγαν και άφηναν το σκοτάδι να κυριαρχήσει. Κι εγώ, περίμενα...περίμενα μίζερος να ξανά έρθουν, για να ξανά πάρει χρώμα το δωμάτιο. Σαν να μην μπορούσα να κάνω τίποτα. Σαν να μην μπορούσα να ανοίξω το φως.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Sunshine Is My Weakness
Kısa HikayeΜια μικρή παράγραφος που απεικονίζει το πώς μπορεί να σε μαγέψει κάποιος, το κακό που μπορεί να σου προκαλέσει χωρίς να το καταλάβεις, την πονηριά όπου κρύβεται πίσω από τον άνθρωπο αλλά και το γεγονός ότι μάθαμε να τα ανεχόμαστε. A short paragraph...
