Transmigrated as a weakest daughter of duke Formentero

Chapter 25

CHAPTER 25 : Twins

ALYESHIA P.O.V.

"Yes, I heard it"

Napaikot nalang ang mata ko sa aking narinig. Seriously?

"Im just joking, young master" pilit ngiti kong saad bago balingan ng atensyon ang kanyang kapatid. Nakatingin na rin ito sa akin habang ang mga mata ay naniningkit.

"You don't want my Kuya? He's good and kind. Every girls are drooling over him and i like you po for him so you can't do anything about it anymore." nakangusong turan ni Andreiia. Napanganga naman ako, aba! saan niya natutunan yon? tingnan mo nga naman, pati ang bata nagiging kagaya niya! walang preno ang bibig at pala desisyon!

At ano naman ang idadahilan ko?

Napabuntong hininga nalang ako at ngumiti ng tipid dito.

"We're just friends." pagtapos ko.

Ramdam ko ang matalim na tingin pero binalewala ko nalang iyon at hindi binalingan ng tingin ito. Pero bago pa ako makalayo sa kanila ay narinig ko pa ang huling sinabi nito.

"Friends huh."

"WHAT do you want to eat, young lady Andreiia and young master Aiden?" malambing kong tanong sa kapatid ni Veighn na ngayo'y kasama namin sa hapag kainan.

Kaagad naman nila akong binalingan ng atensyon "I want Spage hetty and a piece of chicken" nakangiting wika ni Andreiia.

A spage what? Dahil sa narinig ko ay napatawa ako ng mahina. Is that spaghetti?? Kakaibang klase talaga ang mundong to, pftt.

"Why are you laughing with your own?Are you crazy?" natigil ako sa pagtawa ng ma realize ko kung nasaan ako at ang narinig sa batang lakaki. Namula ang pisngi ko bago harapin si Aiden.

"N-no.... E-ehem.... I laughed because of the thought that me and young lady Andreiia has the same favorite food" saad ko upang itago ang sarili sa kahihiyaan.

He just nod at me while I hear Andreiia's soft laugh.

"Really? You also like Spage hetty?....... I will tell to mom that you like the spage hetty too and i will suggest that you can marry my kuya na para makasama kita tapos we will going to eat spage hetty!!" magiliw na saad nito kaya napaawang ang labi ko. Tapos tayo dyan! May kasalan agad.

Napangiwi ako sa narinig. Potangina namang buhay to.

"H-hehe... tara let's eat na?" pag-iiba ko ng topic kaya nagkibit balikat lang si Aiden habang tahimik lang si Veighn.

Ano kayang iniisip ng lalaking ito? Nagsisisi na kaya syang isinama ako dito?

'stop thinking about shit.'

I felt my head ache after hearing it inside my head. Napahawak pa ako sa table ng makaramdam ng liyo. Tangina naman bakit ba kailangan niya pang sabihin yun gamit ang isip niya? sobrang lapit lang namin sa upuan kaya! amg lakas talaga ng trip ng male lead nato!

Nang makabawi ako sa pagkakaliyo ay sinamaan ko lang siya ng tingin pero ang hayop! hindi man lang ako pinansin.

Pasalamat siya at may kasama kaming bata, hmp. Kung hindi ay papaltukin ko talaga siya ng kutsara.

"Just eat. Stop staring at me. I'll melt." malamig na saad nito na puno ng kayabangan. Napaikot ang mata ko.

'Ay ano bayan ang hangin'

Saad ko sa isipan niya at nagkunwaring abala sa pagkain.  Napangisi nalang ako ng matigilan ito at sinulyapan ako.

'Stop and eat.'

Pakiramdam ko ay umugong ang buong ulo ko matapos marinig ang seryoso at authorative na boses nito. Napasimangot nalang ako sa sinabi nito at dahil narin sa isa siyang pikon.

"Ate. Can you handed me one piece of chicken again?" andreiia ask a few minute and break the silence. Ngumiti ako at inabot ang hinihingi nito.

"Can i too, ate?" rinig ko ring saad ng seryosong boses ni Aiden kaya ngumiti ako. "Sure." malaki ang ngiti kong nilagyan ang plate ni Aiden ng chicken pero natigil din to ng marinig ko rin si Veighn na nagsalita.

"Put some in mine too." sabi nito kaya napaangat ang kilay ko, kinukuwestiyon ang sarili ko. Yung totoo maid bako dito?

"Ayoko nga. Malaki ka na naman eh" saad ko gamit ang isip ko. Alam kong narinig niya ang sinabi ko dahil kanina pa niyang pinapasok ang isipan ko.

Kita ko ang pagangat ng kilay nito upang magkasalubong.

"Tsk"tanging huling rinig ko bago ako tuluyang hindi pansinin. Tse!

Naging tahimik nalang naman ang kainan namin hanggang sa natapos iyon. Mukang nakaramdam rin amg magkambal na hindi maayos ang awra naming dalwa ng kuya nila kaya mas pinanatili nilang manahimik. Pero hindi parin maitatago ang kagustuhang magsalita ni Andreiia kaya ngayon ay magkasama kami sa salas nila habang nagkukwentuhan.

"You know po Ate, Kuya Aiden is so cold towards me. He even not dare to play with me kaya im so sad" malungkot na saad ni Dreiia. Nangingilid ang luha ein nito habang nagkukwento.

"I'm going to ask you a question Dreiia, ha?" nakangiting wika ko. Tumango naman ito.

"If you will ask by your Kuya Aiden to play with him with a boy stuff, would you still like to play with him?" i ask, gently. She looks at me puzzle but afer a second, i know that she understands me already. Paano ko nasabi? dahil kitang kita sa realsyon niya na ngayon nanlalaki ang mata at naghuhis 'O' pa ang labi.

"That's why po pala." bumuntong hininga ako sa sinabi nito. Akala ko ay naintindihan na niya ako pero akala ko lang pala yon dahil kaagad ulit itong umimik.

"But, dapat nilalaro niya parin ako kase kapatid niya ako and i don't care if he wants or not to play my dolls basta dapat nilalaro niya ako!." mabilis na saad nito kaya nalaglag ang panga ko, gulat sa sinabi.

"Dreiia naman ih! Hindi ganon, dapat kase iisipin mo rjn ang nafe-feel ng kuya Aiden mo." paliwanag ko dito pero umiling lang ito.

"No! He's just reading lang naman po ng books or di kaya naman ay nags-sleep sya eh" naiiyak na saad nito. Napabuntong hininga nalang talaga ako.

"Sige na nga, pero dapat tanungin mo parin ang kuya Aiden mo kung gusto niya" huling paalala ko bago namin marinig na bumukas ang pinto at pumasok ang dalwang tao mula roon.

Isang magandang ginang at isang poging lalaki ang pumasok roon, na kung pagmamasdan mo ng mabuti ay isang magasawa ang dumating. Napawi ang ngiti ko at napalitan ng kaba.

Their aura is full of power and authorities. They have this strong and intimidating looks that already warning you about them. Alam na alam agad kung saan nagmana ang mga anak. Pero hindi ko alam kung bakit nasobrahan naman ata si Veighn.

"Mommy. Daddy. You're here!" maligayang saad ni Andreiia kaya nakuha niyo ang atensyon ng kararating lang na magulang.

Napalingon agad ang babae na kaagad nginitian ang anak habang humiwalay sa pagkakahawak sa asawa.

"Hi sweetie." malambing na boses ang narinig ko hanggang sa bumaling ang tingin nito sa akin. Pero kasabay ng paglingon ng babae sa akin ay ang ngiti din nito na sobrang laki at ang pagugong ng isang boses sa isip ko dahilan kung bakit ako nakaramdam ng matinding pagsakit ng ulo at liyo.

'Finally, you're here. My dearest Forrie'

UNNOTICED.