Χαμογέλασε στραβά και έσκυψε να πιάσει ένα στυλό από κάτω για να μην δει την έκφραση της ο Κώστας που μόλις προχθές της είπε πει ότι μερικές φορές έτσι που χαμογελούσε μονάχη της με τις σκέψεις της κινδύνευε να την περάσει κάποιος παρατηρητής για ηλίθια. Μα πως να μην γελάσει αφού θυμήθηκε το Σαββατοκύριακο που πέρασε ως φιλοξενούμενη στο σπίτι του αδερφού της. Δυο μέρες που της είχε περάσει καθαρίζοντας, πλένοντας, σιδερώνοντας και μαγειρεύοντας και του είχε μονάχα ζητήσει να βγάλει τα σκουπίδια έξω. Κάτι που ο Σωτηράκης, ο χαϊδεμένος της μητέρας τους δεν έκανε φυσικά το πρωί που έφυγε για το δικαστήριο. Τι πιο αναμενόμενο από εκείνη ,το πρωί που έφευγε να γυρίσει στο χωριό και στο ιατρείο της, να του αφήσει τις δύο παραγεμισμένες και ευωδιαστές σακούλες με τα σκουπίδια... στη κρεβατοκάμαρα του.
Χάρη του είχε κάνει και είχε πάει να τον φροντίσει μιας και η νύφη της ανησυχούσε συνεχώς για τον άντρα της και να του καθαρίσει λίγο πριν επιστρέψει η γυναίκα με το παιδί του από την Αγγλία που είχε πάει για προσωπικά της θέματα και πάθει σοκ από την ακαταστασία του αγαπημένου της αντρούλη. Έχε χάρη που συμπαθούσε υπερβολικά την νύφη της και είχε τρελή αδυναμία στην μονάκριβη ανιψιά της και δεν ήθελε να κολλήσει κανένα μικρόβιο από το σπίτι έτσι που το είχε καταντήσει ο αδερφός της. Μόνο με τα άπλυτα ταπερ με φαγητό που του προμήθευε η μητέρα τους έφτιαχνες το πύργο του Παρισιού, τον Άιφελ. Δυο φορές.
Ανασηκώθηκε και άφησε το στυλό στη θήκη με τους άλλους και πήγε στη τσάντα της αναζητώντας το κινητό της. Κοίταξε την οθόνη και δεν βρήκε ούτε αναπάντητη κλήση ούτε κάποιο απειλητικό μήνυμα από τον αδερφό της. Δεν είχε γυρίσει σπίτι έκτακτα ο αδερφούλης της . Αλλά θα γυρνούσε και φανταζόταν τα μούτρα του !Η ανάγκη της να γελάσει την έκανε να στραφεί και να βγει από το ιατρείο.
Περπάτησε μερικά βήματα και χαμογέλασε πλατιά χαχανίζοντας σιγανά. Ο Σωτήρης θα περνούσε στην αντεπίθεση, το ήξερε. Και μέσα της αδημονούσε. Γιατί κακά τα ψέματα ο Κώστας ήταν καλός αλλά δεν της πρόσφερε...ευθυμία. Ήταν παραπάνω...αξιοπρεπής για τα γούστα της. Μα ήταν αυτή τέλεια στα μάτια του; Όχι βέβαια, άρα γιατί να είναι αυτός; Σε μια σχέση πάντα γίνονται υποχωρήσεις. Συμβιβασμοί. Και από τις δύο πλευρές.
Η Δανάη έσκυψε και σήκωσε το λάστιχο ανοίγοντας την βρύση. Θα πότιζε τα λουλούδια μέχρι να τέλειωνε την διάλεξη που παρακολουθούσε ο καλός της. Δεν μπορούσε να κάθεται άπραγη. Όλοι την κοροϊδεύαν ότι από μικρή για το χαρακτηριστικό της αυτό να μην μπορεί να καθίσει ακίνητη και σε ησυχία. Και όσο για το πείσμα της; Για αυτό είχαν να πουν όλοι οι συχωριανοί τους, όχι μόνο η οικογένεια της.
Κοίταξε το σωρό από τα οικοδομικά υλικά που στοιβάζονταν δίπλα στο ιατρείο και ξεφύσησε. Αν ο πατέρας της δεν είχε υποστεί το καρδιακό επεισόδιο θα του έλεγε να αναλάβει την αποπεράτωση του δεύτερου δωματίου του ιατρείου το οποίο περισσότερο θα εκτελούσε χρέη εξεταστήριου και γιατί όχι και μια κλίνη έκτακτης ανάγκης αν τυχόν κάποιος ασθενής έχρηζε παρακολούθηση. Τώρα με ένα δωμάτιο προσπαθούσαν να τα βολέψουν όλα και κάποιες φορές αυτό ήταν αδύνατο. Τράβηξε το βλέμμα της μιας και δεν μπορούσε να κάνει κάτι και συνέχισε να ρίχνει νερό στα λουλούδια που είχαν φυτέψει γύρω από το ιατρείο με αγάπη οι συχωριανοί της. Αραιά και που, σήκωνε το χέρι και χαιρέταγε αν κάποιος διέσχιζε εκείνη την ώρα την μικρή πλατεία του χωριού και τις νοικοκυρές που ξεμύτιζαν αργά και μεθοδικά για να σκουπίσουν τις καταπράσινες αυλές τους που μοσχομύριζαν βασιλικό, δυόσμο, άνοιξη. Χαμογέλασε και έσκυψε να χαϊδέψει τη Λούνα που τριβόταν στα πόδια της νιαουρίζοντας παρατεταμένα πριν την σηκώσει και εκείνη βολευτεί στην αγκαλιά της Δανάης ευχαριστημένη. Η κοπέλα έκλεισε το λάστιχο και περπάτησε τριγύρω με το γατί στην αγκαλιά της. Ότι έβλεπε, ότι ζούσε και απολάμβανε δεν συγκρινόταν με την ζωή της σε ένα νοσοκομείο και μια κλινική. Πως θα μπορούσε να αρνηθεί όλη αυτή την ομορφιά για μια τέτοια θέση; Χαμογέλασε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της πιάνοντας ξανά το τραγούδι. Ποτέ δεν θα μπορούσε και το είχε αποδείξει εγκαταλείποντας την θέση της στο Λονδίνο. Άρα ο Κώστας αν ήθελε να παραμείνει στο πλάι της ως σύντροφος θα έπρεπε κάποια στιγμή να συμβιβαστεί με τις επιθυμίες και τα θέλω της όπως έκανε και αυτή άλλωστε. Να γίνει υποστηρικτικός και όχι επικριτικός γιατί κάποια στιγμή και εκείνη ήταν σίγουρη ότι θα κουραζόταν να προσαρμόζει την συμπεριφορά της ανάλογα με τις διαθέσεις του.
"Δανάη τελειώνεις ότι κάνεις γιατί πρέπει να γυρίσω στη θέση μου;"
Η κοπέλα δίχως να αφήσει την γάτα αναστέναξε και επέστρεψε στο ιατρείο της.
