KİTAPLARINIZA YAZABİLECEĞİNİZ SÖZLER

*^*

Sinirliyken söylenilmis her kelime, sakinken düsünülmüstür.

Bir insana her seyini verince hiçbir seyi oluyorsun.

Çabalar önemlidir, vaatler degil.

Hayatta sizi üzmesine müsaade edeceginiz tek sey sevdiginiz bir kitabin son sayfasi olsun.

Yok saymak, çok zarif bir intikamdir.

Sen bu karanlik ömrümün içinde bir sevinç isigi gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yagmuru gibi birdenbire geldin.

Sen cigerimdeki nefes, gözlerimdeki isik, kalbimdeki çirpinti...

Bin dert var bir sen deva.

Isik herkesi parlak gösterir. Bir insani gerçekten tanimak istiyorsaniz onu karanligin en siyah oldugu anda bakin.

Yarim kalmis hikaye yoktur, o hikaye o kadardir.

Hayatta hep mutlu olursaniz, hayal kuracak neyiniz kalir.

Çokça yagmur yagsa, temizlenir mi bu kirli dünya?

Kalbiyle sevenler akliyla unutamaz...

Her sey sana aklimda bir oda vermemle basladi...

Zorluga sabredince, o zorlugun sonu huzur olur.

Yildizlarin yerde de olabilecegine inaniyorduk artik.

insan her seyini kaybettiginde, elinde kalan son sey için umutsuzca savasir.

Her kesigi biçak açmaz.

Bil ki, insanin degerini varligi degil yoklugu gösterir. Unutma yoklugu bir sey degistirmeyenin, varligi gereksizdir.

isi bilen yapar, az bilen akil verir, bilmeyen elestirir, yapamayan çamur atar.

Bazen, sirf aglamaya yer kalmadigi için gülersiniz.

Küçük bir çocugun yokus asai kosmasi gibi seni düsünmek... Biraz heyecan, biraz da düşecekmiş korkusu...

En güzel intikam basaridir. Seni sevmeyen herkesi üzer.

Dünya kirik bir sandalyedir, hiçbir zaman rahat edemezsin.

Mayinlar da sessizdir, Ta ki üstüne basana kadar.

Sevmek ve beklemek ayni sey degildir. Herkes sever ama herkes bekleyemez...

insanlar, onlar için ne yaptigimizi anlamazlar; ta ki, siz yapmayi birakana kadar.