ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter- 43

စုံတြဲက အိမ္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္လက္သန႔္စင္လိုက္ၾကတယ္။ ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က ထူထူထဲထဲရွိတဲ့ အိပ္ရာတစ္ခုနဲ႔ ေခါင္းအုံးကို အေခါင္းထဲထည့္ကာ အထဲမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ဝင္လွဲလိုက္တယ္။ သူက သူ႔ဗိုက္ေလးသူပုတ္ကာ သက္မရွည္ႀကီးခ်ရင္း "ေနလို႔ေကာင္းလိုက္တာ~"

ထိုအခိုက္သူ႔ေခါင္းရင္းဘက္က ခပ္တိုးတိုးရယ္သံတစ္ခု ေပၚထြက္လာတယ္။ ဝမ္ဖုန္းက်င္က လက္ထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ထားကာ ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ခါးကိုကိုင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေငြေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္တစ္ဝက္ေလာက္က ေခါင္းတလားထဲက်ကာ ေကြးေကြးေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က သူ႔ဆံပင္ကို ႏွာေခါင္းအနားကို ဆြဲယူလိုက္တယ္။

လူရမ္းကားေလးက တစ္ခ်က္ေမႊးၾကဴၿပီးေနာက္ ေျပာလာတယ္ "ဟဲဟဲ အေခ်ာေလး ဒီလာၿပီး ေဟာဒီကသခင္ႀကီးကို အိပ္ရာေပၚမွာ အေဖာ္ျပဳေပးပါအုံးကြ!"

"မင္း..." သူ စေနာက္ေနတာကို ဝမ္ဖုန္းက်င္က လုံးဝစိတ္မဆိုးခဲ့ဘူး။ သူက အလိုလိုက္စြာနဲ႔ပဲ စာအုပ္ကို ေဘးခ်ကာ ေခါင္းတလားထဲ အတူဝင္လွဲလိုက္တယ္။

ျမဴးတူးေနတဲ့ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က ဝမ္ဖုန္းက်င္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကို လွိမ့္ဝင္လာတယ္။ သူ႔(ဝမ္ဖုန္းက်င္)ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ခိုလႈံရာတစ္ခုအေနနဲ႔ သေဘာထားကာ သူ သက္ေသာင့္သက္သာအေနအထားရတဲ့အထိ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လႈပ္ရွားေနေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး ေနရာတက်ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ေလခ်ဥ္တစ္ခ်က္ တက္လိုက္ေသးတယ္။

ဝမ္ဖုန္းက်င္က သူ႔ဆံပင္ကို အသာနမ္းရႈံ႕ကာ နီးနီးကပ္ကပ္ေပြ႕ဖက္ထားတယ္။

"ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ေတြ႕လိုက္ရတဲ့လူက ဘာတုန္း?" ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က ေမးေစ့ကို ဝမ္ဖုန္းက်င္ရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚတင္ကာ "သူက အရင္မင္းေျပာဖူးတဲ့ လက္မႈပညာရွင္ေတြနဲ႔ေရာ ဆိုင္လား?"

"အင္း" ဝမ္ဖုန္းက်င္ရဲ႕လက္က ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္ "ပစၥည္းေတြကို အဓိကထားၿပီးလုပ္တဲ့ ေျမာက္ပိုင္းႏိုင္ငံက အုပ္စုတစ္စုနဲ႔ ဆုံဖူးတယ္၊ သူတို႔ေတြက ပုံမွန္စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ေတာင္မရတဲ့ ဆန္းျပားတဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကိုသုံးၾကတာ... သူတို႔က လူနည္းစုေလာက္ပဲရွိတာ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ အေတာ္ေလး တန္ဖိုးထားတာခံရတယ္ ဒါေပမယ့္... သူတို႔ထဲက အမ်ားစုကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘဲ ႐ိုးလည္း႐ိုးရွင္းၾကတယ္"