ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 7

{Zawgyi}

ရွစ္ရႈန္းေသသြားတည္းက ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့လူေတြအားလုံးကို သတ္ၿပီး ငါတို႔ရဲ႕ရန္သူေတြကို သခ်ႋဳင္းေရွ႕ဂိတ္ေပါက္မွာ ေသတဲ့အထိႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ငါ့ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရည္ရွိတဲ့လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို တာအိုဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြဆီက သက္ရွည္ေဆးေဖာ္လို႔မရခဲ့တဲ့ေဆးေတြကိုသုံးခိုင္းၿပီး သခ်ႋဳင္းနန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးရဲ႕ စြမ္းအားႀကီးရဲ႕အေစာင့္အေရွာက္ေတြ ျဖစ္လာေစခဲ့တယ္။

အထြတ္အျမတ္ထားရတဲ့သစ္ပင္ႀကီးကတဆင့္ ရွစ္ရႈန္းကိုျပန္ေခၚဖို႔ အဓိကသခ်ႋဳင္းက နန္းေတာ္ရဲ႕အနီးဆုံးဗဟိုခ်က္မွာ ရွိေနဖို႔လိုတယ္။ ပင္မသခ်ႋဳင္းႀကီးကို ကာရံထားတဲ့ေထာင့္ေလးေထာင့္ကို မေရမတြက္ႏိုင္ရွိေနတဲ့ ရွည္လ်ားလွတဲ့အမိုးခုံးပါေျမတိုက္ေတြ၊ သခ်ႋဳင္းေတြနဲ႔ အထိန္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္ေတြ၊ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္မသြားရေသးတဲ့ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ သခ်ႋဳင္းဂူႀကီးေတြကို ဖန္တီးၿပီး အပိုင္းေတြခြဲထားတယ္။ [Kay : အမိုးခုံးပါေျမတိုက္ဆိုတာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတြမွာ လူေသျမႇဳပ္ႏွံတဲ့ေနရာေတြလိုမ်ိဳးကို ေျပာတာပါ]

ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ၊ စက္ယႏၲရားေတြ၊ ေျမေအာက္ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ တာဝါတိုင္ေတြနဲ႔ နန္းေဆာင္ေလးေတြ၊ ေျမေအာက္ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ေရပန္းေတြ၊ ေတာင္ေတြရဲ႕ ရတနာေတြ၊ ေ႐ႊေတြ ေငြေတြ...

... ေတာ္ဝင္နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို ေျမေအာက္ထဲ သိမ္းထည့္ထားသလိုမ်ိဳး။

ဒီလိုမ်ိဳး ခန္းနားႀကီးက်ယ္ေနေတာ့မွ ငါတို႔ရဲ႕မဂၤလာခန္းျဖစ္ဖို႔ ထိုက္တန္တာ။ အမ္း ဟုတ္တယ္။ မ်န္တ်န္းကို ဒီေျမေအာက္နန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ မဂၤလာေဆာင္ဝတ္စုံ ဆင္ေပးရမယ္။ ေသဆုံးျခင္းက သူ႔ကိုေခၚေဆာင္သြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူကငါ့ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ အိပ္စက္ၿပီး ငါ့ရဲ႕သတို႔သမီးေလးျဖစ္ေနအုံးမွာ။ ၿပီးေတာ့ ငါနဲ႔ေခါင္းတလားတစ္ခုတည္းမွာ အတူအိပ္ၾကမွာ။

အနက္ေပၚမွာ ေ႐ႊေရာင္အနားကြပ္ထားတဲ့ဖိနပ္ေတြနဲ႔ သခ်ႋဳင္းရဲ႕ေသြးစြန္းေနတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ခါကလူသားျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သခ်ႋဳင္းေစာင့္ေရွာက္သူတို႔ရဲ႕ ေၾကာက္ခမန္းလိလိအၾကည့္ေတြေအာက္မွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္လမ္းလာတယ္။ သူက အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုလူတစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ခ်ီထားၿပီး ေပါေလာေပၚေနတဲ့ သတၱဳခ်ိန္းႀကိဳးေပၚမွာ ႐ိုး႐ိုးေျမႀကီးေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနသလိုမ်ိဳး ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၿပီး ပန္းေတြပြင့္ဖူးေနတဲ့ႀကီးမားလွတဲ့ အေကးရွားအပင္ႀကီးဆီကို ဦးတည္လိုက္တယ္...