ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

"ဟင့်အင်း...ဒီည ကိုယ်လုပ်စရာတစ်ခုရှိတယ်...မင်းမှာထီးမရှိလို့ ကိုယ်လာတာ...ကဲကဲ...သွား..."

သူက လက်ပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"ဒီကောကောကသွားပြီနော်...မနက်ဖြန်တွေ့မယ်..."

ကျင်းစစ် မသိမသာနှုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့မည့် ယင်းကျောင်းအား တုံ့ဆိုင်းကာပြောလိုက်သည်။

"လမ်းမှာဂရုစိုက်ဦး..."

ယင်းကျောင်းကရပ်တန့်သွားပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းက တဖြည်းဖြည်းအပြုံးတစ်ခုကိုပုံဖော်သွားသည်။

၃ထပ်မြောက်က သူ့အခန်းဆီသို့ ကျင်းစစ်တက်သွားပြီးတံခါးဖွင့်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင် တံခါးက ပွင့်သွားသည်။

လီကျိုးက သူ့ကိုမြင်သောအခါ အံ့ဩသွား၏။

"တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကွာ ငါအခုပဲလာတော့မလို့..."

သူ့လက်ထဲမှ ထီးကိုယမ်းလိုက်ပြီး"မင်းပြန်မရောက်သေးရင် ငါလာကြိုတော့မလို့..."

ကျင်းစစ်က လီကျိုးအား ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်ပြီးနောက် လွယ်အိတ်ကိုခုံပေါ်တင်လိုက်သည်။ နဲ့နေသောခုံအား စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ ပြန်ပြင်လိုက်သည်။

လီကျိုးက ကျင်းစစ်အားလှည့်ပက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုကြည့်လေ ကြည့်လေ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ဟုမြင်မိသည်။

သူက ကျင်းစစ်ကို လက်ညိုးနှင့်တို့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"မင်းထီးလဲမယူသွားပါဘူး...ဘာလို့မိုးရေတစ်စက်မှ စိုမလာတာလဲ ..."

ကျင်းစစ်က ဘေစင်တွင်လက်ဆေးနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး မပီမပြင်လေးပြောလိုက်၏။

"တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ မျှဆောင်းလာတာပါ..."

"အို့..."

လီကျိုးက မနာလိုသောမျက်နှာနှင့် အားကျစွာ ပြောလာသည်။

"ရုပ်ချောတာကို အားကျလိုက်တာကွာ...ထီးအတူဆောင်းဖို့ခေါ်တာ ကောင်မလေးလား..."