(unicode)
roseမနက်ခင်းအိပ်ရာကထပြီးအောက်ဆင်းလာတော့ဒယ်ဒီကမရှိဘူး။ကိုလေးကလည်းကားအရောင်းခန်းမကိုထွက်သွားလေပြီ။နောက်ဆုံးကျန်ခဲ့သူကိုကြီးအားကပ်ကာ လီးနံ့လေးဘဲဖြစ်ဖြစ်ရှုရအောင်ကြိုးစားရမည်။
ကိုကြီး၏စာကြည့်ခန်းအားတံခါးခေါက်တော့အောရှရှအသံဖြင့်ပြန်ထူးလေသည်။roseအထဲဝင်သွားတော့ကိုကြီးကသူ့အားခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်လာ၏။roseဒီနေ့ဝတ်ထားသည်မှာအဖြုရောင်လက်ပွလက်ရှည်နှင့်တင်းကျပ်ကာတင်လုံးလုံးလေးများထင်ပေါ်စေသောအနက်ရောင်ဘောင်းဘီကိုဝတ်ထားသည်။
roseကိုကြီးအားချွဲချွဲလေးပြုံးပြတော့သူ့ဆီလာရန်ခေါ်လေသည်။roseကဒါမျိုးဆိုမငြင်းတတ်။ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပင်ကိုကြီးအားမျက်နှာချင်းဆိုင်ခွကာထိုင်လိုက်သည်။
"ရုတ်တရက်ကြီးကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ဘာများလိုချင်တာလဲ"
roseမျက်နှာအားလက်တစ်ဖက်မှကိုင်ကာroseတင်ပါးလုံးလုံးလေးအားလည်းဖျက်ညစ်နေသူကိုကြည့်ပြီးခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်လိုက်သည်။
"ကိုကြီးအလုပ်ပျင်းမှာဆိုးလို့လာလယ်တာပါနော်"
"အိုး"
"ဒါဆိုကိုယ်ပျော်အောင်ဘာလုပ်ပေးမှာလဲ"
"roseမှာကိုကြီးပျော်အောင်ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူးလေ"
"ဒါမဲ့ငယ်လေးလာတော့ကိုယ်အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး"
"ကိုကြီးမပျင်းရအောင်ငယ်လေးကပြရမလားဟင်"
Kဗင်မျက်ခုံတစ်ဖက်မြင့်သွားကာokကြောင်းပြလိုက်၏။roseလည်းအင်္ကျီကြယ်သီးများအားအောက်ဆုံးတစ်သီးသာချန်ပြီးအကုန်ဖြုတ်လိုက်သည်။တိုင်ပတ်အကကလိုသော်လည်းပတ်စရာတိုင်ကမရှိ၍စားပွဲအကသာကပြတော့သည်။
စားပွဲပေါ်ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိလူးလိမ့်နေရင်းမှဘောင်းဘီရှည်အားချွတ်ကာပေါင်လယ်ထိရောက်နေသောအင်္ကျီဖြင့်ဖြဲကားပြနေတော့သည်။
လက်များကလည်းမနားဘဲရင်ဘတ်ပေါ်ပွတ်သပ်နေကာနို့သီးများအားထိထိသွား၍ဖီးတတ်ကာညည်းနေသည်။ကိုကြီးကဘာမှမပြောဘဲစိုက်ကြည့်နေသောကြောင့်roseမီးကုန်ရန်းတော့သည်။
