Kor Gibi

76. Bölüm

Arabasını çalıştırıp hızla yol almaya başladı Korhan, gözleriyse dikiz aynasındaydı. Arkasından gelen bir araba yoktu. Sadece ana caddeye çıktığında bir motosiklet dikkatini çekmişti. Ancak onun kendisiyle alakası olamazdı, o zaten yolunda devam ediyordu. Korhan direksiyonu elleriyle iyice kavrarken derin bir nefes aldı.

Evet, artık yapacaklarına konsantre olması gerekiyordu.

Ama gözlerinin önüne bir an Ecem geldi... Sonra Selen... Artık fevri davranmaya eskisi gibi rahatça kendisini tehlikeye atmaya hakkı yoktu. Ailesi için en iyisini yapmak zorundaydı. Bu yüzden de Gediz'i sonsuza kadar hayatlarından çıkaracaktı. En çok Selen için... Ama yaralama olmamalıydı, tek istediği Gediz'i küçük düşürmek, aşağılamak ondan daha iyi olduğunu ispat etmek ve onun kaçmasını sağlamaktı. Ancak düşmanını çok iyi tanıyordu. Mutlaka ki kendisine sürpriz hazırlamıştı ama kendisinin de ona sürprizi olacaktı.

Korhan gideceği yere yaklaşırken tekrar diziz aynasına baktı, çok geri de bir araç görünüyordu. Arkasında ki motosiklette gitmiş olmalıydı.

Sonunda aracını bir ara sokağa sokarak hızını yavaşlattı ve sessiz bir köşe de arabasını durdurdu. Bundan sonrasında yaya olarak yoluna devam edecekti.

Onları bulması neredeyse yirmi dakikasını almıştı, gerçekten tebrik etmeliydi çok iyi kamufle olmuşlardı. Spor salonunun etrafında ki neredeyse tüm ara sokaklara girip çıktıktan sonra karanlık bir yolda ki kıraathane sesleri dikkatini çekmişti. Hiçbir işe yaramayan adamlar toplanmış futbol eşliğinde okey oynuyorlardı. Görünmemek için yavaşça bir ağacın arkasına geçti. Gözlerini etrafında gezdirdi önce... Park etmiş olan arabaların hepsi dağılmaya hazır görünecek kadar kötüydü ama bu orada olmadıklarını da kanıtlamıyordu. Yalnızca beş dakika sonra bir adam sallanarak çıktı dışarı. Önce bir etrafını kontrol etti, ardından ışığı yanan telefonunu açtı.

__ Evet... İçerisi çok gürültülüydü o yüzden hemen açamadım telefonu abi.

Adamın gür sesi gecenin sessizliğinde yankılanıyordu, Korhan ağacın arkasına sırtını yaslarken kaşlarını çatmıştı, bu sesi tanıyordu sanki!

__ Kontrol ettim, kimse yok merak etme... Yarım saat sonra hazır olacağız. ... Evet, kodu hatırlıyorum ve hiçbir hata olmayacak! ... Tamam, görüşürüz.

Adamın uzaklaşan ayak sesleri üzerine Korhan eline telefonunu almıştı. Artık emindi... Gediz denen şerefsiz birkaç kişiyi toplamıştı çevresinde ve kendisine tuzak kurmaya çalışıyordu. Nedense hiç şaşırmamıştı! Korkak herif...

Tam o sırada bir hışırtı geldi biraz ileriden! Korhan anında başını kaldırarak etrafına baktı. Sanki bir bot sesiydi bu... Takip mi ediliyordu yoksa sadece bir yabancı mıydı?
Hızla sesi duyduğunu düşündüğü yere doğru ileriye atıldı ve köşeyi döndü. Kimse yoktu... Ama ona biraz kaçacak zaman tanımıştı, yalnızca biraz... Yarım dakika kadar!

Hızla yanında ki apartmana girdi ve otomata bastı. Işık bir an da etrafı aydınlattı ama yine kimse yoktu. Korhan kendi kendine başını salladı. Nelerle zaman kaybediyordu!

Apartmandan çıkarak saatine baktı, evet... Yarım saati vardı, o yüzden beş dakika önce yapmaya karar verdiği gibi telefonunu tekrar aldı eline. Sürprizin uygulamaya konma zamanı çoktan gelmişti.

__ Biz hazırız Korhan Bey.

__ Güzel, planı uygulamaya koyuyoruz.

Bu iki cümle yeterliydi, Korhan hızlı adımlarıyla arabasını bıraktığı sokağa geldi ve arabasına binerek sertçe kapıyı kendisine doğru çekti. Saatine baktı... Artık yola koyulması gerekiyordu. Çok dikkat çekmeden dikkatli bir tavırla tekrar ara sokaklardan geçerek ana caddeye çıktı. Yani normalde gitmesi gereken caddeye...