Το Βάρος της Σκέψης

Η Απόσταση

Θέλω να σε αγγίξω. Να σε νιώσω. Να μην σε βλέπω μόνο στα όνειρα μου. Αλλά εσύ είσαι εκεί ψηλά, στο βάθρο σου και εγώ δεν μπορώ να φτάσω τόσο ψηλά, νιώθω τόσο μικρός μπροστά σου, στην παρουσία σου δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Τόσο καιρό αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να αγγίξω το χέρι σου και να φτάσω το ύψος σου. Κάθε φορά που θέλω να σου μιλήσω, έχω ήδη σκεφτεί τι θα πω και πάλι, λέω κάτι διαφορετικό. Δεν μπορώ να το παλέψω. Είσαι κάτι πολύ μεγάλο για μένα ίσως. Αλλά το μυαλό μου έχει θολώσει και συνεχίζει τυφλά να κάνει αυτά τα σενάρια όπου εγώ και εσύ είμαστε ένα. Σενάρια. Τόσα πολλά σενάρια. Κάθε πρωί θυμάμαι ότι σε έβλεπα στον ύπνο μου μέχρι να αποκοιμηθώ τελείως.

Εσύ είσαι έτοιμη να φύγεις από εδώ, εγώ μόλις που αρχίζω να μαθαίνω τι γίνεται εδώ που μπήκα. Και αν και μετανιώνω που μπήκα, γιατί δεν το ήθελα, τουλάχιστον γνώρισα εσένα και σε έμαθα. Μακάρι να σε έβλεπα κάθε μέρα αφού φύγεις, αλλά φοβάμαι πως δεν θα γίνει έτσι.

Δεν θέλω να φύγεις. Δεν λέω ότι δεν μου έχει ξανασυμβεί, αλλά κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Και εσύ δείχνεις κάπως πιο μοναδική. Ο τρόπος που μου μιλάς, ο τρόπος που με κοιτάς κάθε φορά που συναντιούνται τα βλέμματα μας και αυτό το χαμόγελό σου, που με διαβάζει σαν βιβλίο ανοιχτό, ο τρόπος που ελίσσεσαι ανάμεσα στις σκέψεις μου σε ώρες που θα έπρεπε να μένω συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω, ακόμα και όταν θέλω να ξεκουραστώ, σε σκέφτομαι και χαμογελάω. Με κάνεις πραγματικά ό,τι θέλεις χωρίς να προσπαθείς καν.

Εγώ έχω μάθει να διοχετεύω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου πάνω σε ένα φύλλο χαρτί, ή σε ένα πληκτρολόγιο. Ντρέπομαι να σε αντιμετωπίσω στα ίσα γιατί πολύ απλά παραλύω στην σκέψη ότι μπορεί να είσαι με κάποιον άλλον, ή να μην ψάχνεις κάτι αυτή την περίοδο. Δεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου πω τι νιώθω, γιατί φοβάμαι πάρα πολύ να μην έχω καμία ανταπόκριση. Δεν μπορώ και δεν θέλω κιόλας. Είσαι το μόνο ευχάριστο που έχω εδώ και πολύ καιρό στο κεφάλι μου και δεν θέλω να το αφήσω έτσι να φύγει. Δυσκολεύομαι να σε δω αλλιώς από την μέρα που κατάλαβα ότι θέλω να είσαι δίπλα μου και από την άλλη να είμαι και γω δίπλα σου, να σε βοηθάω όπως μπορώ και με ό,τι έχω. Θα δυσκολευτώ ακόμη περισσότερο εάν προσπαθήσω και αποτύχω, γιατί θα με πληγώσει αρκετά. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο φθείρομαι λίγο παραπάνω. Νιώθω ότι θα φτάσω σε ένα σημείο όπου δεν θα θέλω καν να έρχονται τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μου και αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Ζητάω αυτή την επαφή, την σύνδεση, την τρυφερότητα και την χαρά που έχει κανείς όταν μοιράζεται την ζωή του με κάποιον άλλο. Την ζητάω σε κάθε περίπτωση που μου τυχαίνει και με βαραίνει όλο και περισσότερο όταν δεν έρχεται ποτέ.

Πραγματικά, δεν θέλω να σε χάσω. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ειλικρινής με τον εαυτό μου και ακόμα και αυτό που κάνω μου είναι δύσκολο. Δεν μιλάω εύκολα για μένα. Ακόμα περισσότερο για το τι νιώθω.

Η άνοιξη πλησιάζει, ή μάλλον η άνοιξη μπήκε ήδη. Να ήξερες μόνο πόσο θα ήθελα να γευτώ τον ανοιξιάτικο άνεμο κρατώντας το χέρι σου. Πόσο μάλλον να γευτώ τα χείλη σου..