ဘာမှဆက်မပြောဘဲ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။စာ လိုက်မှတ်နေတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ချက်၊တစ်ချက် စိတ်လွင့်သွားတာတော့ အမှန်တကယ်ဖြစ်တယ်။
« ဘာဖြစ်နေတာလဲ ။ အခုရက်ပိုင်း မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး »
Kyungsoo နည်းတူ ဒူးထောက်၍ အနားနားကပ်မေးလိုက်တယ်။
«ဟင့်အင်း »
« မလိမ်နဲ့ ။ စိတ်ညစ်စရာရှိရင် မောင်ကိုပြော »
ဆက်တိုက်ငြင်းနေတာမို့ Chanyeol စိတ်လျော့ပြီး မေးခွန်းပြောင်းမေးလိုက်တယ်။
«ဒါဆို ဘာလို့ မောင်အရှေ့မှာ မပျော်တဲ့ပုံဖြစ်နေရတာလဲ။မမနဲ့ဆို ပြုံးပျော်နေတာပဲ »
« အဲ့လိုဖြစ်သွားလား။ငါတောင် မသိလိုက်ဘူး »
ကြည့်။မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ် ။
«စိတ်မဆိုးနဲ့။မမက ငါကို မင်းရည်းစားမှန်း သိပါတယ် »
«သိလို့ပဲ။အနားက မခွာတော့ဘူး »
ခပ်တိုးတိုးလေးပြောပြီး မျက်နှာဆူပုတ်ပြလိုက်တော့ Kyungsoo က ရယ်တယ်။သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လှမ်းဖွရန် ပြင်လာတာမို့ ခေါင်းယိမ်း၍ရှောင်လိုက်ရတယ်။
« အိမ်ထောင်ဦးစီးခေါင်းကို ကိုင်ရင် ငရဲကြီးလိမ့်မယ် »
လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်တန့်သွားပြီး အံ့ဩနေတဲ့မျက်နှာလေးနှင့် ပြူးကြည့်လာတယ်။
« အိမ်ထောင်ဦးစီး ? မင်းက ငါကို ယူမှာလား »
«ဘာလဲ။ မောင်က အပျော်ကြံတယ်ထင်လို့လား»
မဆိုင်းမတွပြန်ဖြေတယ်။အင်းတဲ့လေ။
ထုချင်စရာလေး။ဘယ်လောက် ချစ်တယ်ပြောပြော ၊လူကို မယုံဘူး။
«မောင်က မင်းကို အတည်ကြံနေတာ ။
မင်းသာ ထားမသွားနဲ့ »
ဒူးထောက်လျက်ငြိမ်နေတဲ့သူကို လှမ်းနမ်းလိုက်တယ်။နဖူးပြင်လေးမှစပြီး ပါးပြင်လေးအထိ ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီးမှ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို လျှပ်တပြတ် နမ်းလိုက်တော့ မျက်နှာလေးရဲတတ်သွားတာက စတော်ဘယ်ရီလုံးလေးကျနေတာပဲ။
