Ders saati geldiğinde sınıfa çıktık. Tüm gün sanki Kerem gelecek gibi hissetmiştim. Nedeni hakkında bir fikrim yok,öyle hissediyordum işte. Ama okul çıkışına kadar ne gelen vardı ne giden.
Günün sonunda yine Reyyan'ın abisi biraz gecikti. Numarasını almayı unuttuğum için yine büyük abini aradım. Reyyan'ın başında beklemek zorunda olmadığını Kerem'in hemen geleceğini söyledi ama benim içim el vermiyordu.
Dediği gibi çok geçmeden geldi. Nefes nefese kalmış gözüküyordu.
"Kusura bakmayın ya ben yine geciktim ama işim gereği mecbur antrenmandan çıkınca eve uğramak zorundayım"
"Yok yok anlıyorum. Çok beklemedik zaten geç kalmanızda bir sakınca yok,madem işiniz gereği"
"Çok teşekkür ederim"
"Ne demek"
Tıraş olmuş,saçlarını güzelce taramış ve çok hoş giyinmişti. Konuşma tarzı,jest ve mimikleri,bakışları herşeyi ile çok kibar, naif yani aslında bir İstanbul beyefendisi gibi duruyordu.
Biraz havadan sudan konuşup aşağı indik ve Arabalarımıza gidip bindik.
Uzun süredir Kerem önden ben arkadan gidiyordum.
"Off şimdi onu takip ediyorum sanıyor mudur ya"
"Başka yola sapamaz mıyım ya,gerçi başka bir yoldan evime nasıl giderim onuda bilmiyorum ama"
Neyseki evime zaten varmıştım. Arabamı durdurup içinden çıktım. Ama bi gariplik vardı.
Ben arabadan indiğimde bı onumde o durdu ve onlarda arabadan indi.
İlk önce birbirimize anlamsızca baktık.
Ben eve bakarak anahtarı çantamdan çıkarınca bana yaklaşıp
"Burda kalıyorum deme" dedi
Gülüp
"Burda kalıyorum" dedim
O da yan evi gösterip
"Bende orda" dedi
"Ciddi misin?"
"Çok ciddiyim"
Bir an heyecanlanıp
"E bu çok iyi" dedi
Nasıl yani manasına gülerek kaşımı kaldırdım.
"Şey yani Reyyan'la ilgili bı durum olursa hemen konuşabiliriz o manada"
Tebessüm edip
"Aynen" dedim sonra o diyecek birşey bulamayınca
"E görüşürüz o zaman" dedim
O da
"Görüşürüz" dedi.
Eve doğru yürümeye başladım. Ben eve gidiyordum ama o orda bekliyordu.
