Yetiştirme yurdundan çıktıktan sonra ailesi hakkında hiçbir bilgi edinemeyen Yazgı Günce, bir gün kapısına gelen fotoğraf ve bebeklik battaniyesi ile geçmişi hakkında ilk kez bir şey bulur. Yazgı bulduğu bilginin peşinden giderken Akifle tanışır. Ha...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
3. Bölüm "Yürekten gelen dilek" 🎵 Cihan Mürtezaoğlu- Bir Beyaz Orkide🎵 🎵Dedüblüman & Çağrı Çelik- Dağılma🎵 ***
Hayat zorlu bir yokuştu. Düzlükler, kolay yolların var olması tüm bu yolun bir yokuştan ibaret olduğunu unutturabiliyordu ama bu gerçeği unuttuğum her dakika bir hamlesiyle yeniden hatırlatıyordu. İleri hamlelerim bir anda geriye dönüyor, geriye dönük hamlelerim ise ileriye dönüyordu.
Ellerimde tuttuğum belgeleri departmana getirirken sıranın bana gelmesini bekliyordum. Öğrendiğim şey, iş görüşmesine gittiğim yerle çalışacağım yerin farklı olmasıydı. Akif Bey'in söylediği gibi, şirkete de eleman almış olacaklardı ve benim çalışacağım yer ise şirketin hukuk departmanıydı.
Önümde duran kişinin işlemleri bittiğinde hızlı sayılabilecek bir şekilde ayağa kalktım. Elimde tuttuğum belgeleri kontrol ederken masaya ulaşmıştım.
"Merhaba."
Bilgisayarla uğraşan kadın sesimle bana döndüğünde dudaklarıma bir gülümseme kondurdum. Kıstığı gözleri beni baştan aşağı süzerken yeniden dudaklarımı araladım. "Stajyer avukatım, belgelerimi buraya getirmem söylendi."
Hiçbir şey söylemeden elini uzatan kadına belgelerimi verirken içten içe yanaklarımı ısırıyordum. Karşımda duran kadının sessiz kalması beni de geriyor, söyleyeceğim şeyleri daha da fazla düşünmemi sağlıyordu.
"Okul ders programınıza göre staj yapacağınız günleri size mail olarak atacaklar."
Karşımda oturan kadını başımla onaylarken dudaklarımı ıslattım. "Başka bir şey var mı?" Kadın bakışlarını bilgisayardan ayırmadan olumsuz anlamda kafasını salladı. "Herhangi bir durumda size ulaşacağız. Gidebilirsiniz."
Küçük bir teşekkürle yanından ayrılırken derin bir nefes verdim. Karşımda duran insanın isteksizliği beni de isteksizleştirmişti. Ofisin camla kaplı yerinden ayrılırken gözlerim etrafı taradı.
Cam mekanın karşısında sıra sıra dizilmiş masalar ve üzerine koyulan bilgisayarlar ile burası klasik bir ofisti. Etrafta koşuşturan insanlar, telefon konuşması yüzünden çıkan uğultuyla eksik olan tek şey belki de birbirine çarpışması gereken iki aşıktı.
Düşündüğüm şeyle gülümserken bakışlarımı etraftan çekip asansöre yöneldim. Gülce yüzünden aklıma dizi sahneleri geliyor, bunu da gerçek hayatta bir yerlerde arıyordum. Yakın arkadaşınızın dizi manyağı olması çok zordu.
