Yazar>
Jeongguk bağırışmaları duyunca yukarı çıktı. Korkuyordu çünkü babası gelmişti ve Jeongguk'u istiyordu.
"BANA VER OĞLUMU!!"
"Jinwang oğluna yaşatmadığın kalmadı yeter artık." dedi Taehyung sakin bir şekilde.
"VERECEKSİN!!"
"Hayır vermeyeceğim."
"JEONGGUK!! BURAYA GEL!!"
Jeongguk korkuyordu ve babası eve girecek olursa onu öldürebilirdi. Bu gerçek onu çok daha fazla korkutuyordu.
Hemen aşağı indi.
"Jeongguk yukarı çık. Hemen." dedi Taehyung. Sesi kalın çıkmıştı.
"JEONGGUK ÇIKMA! SENİ İSTİYORUM! EĞER GELMEZSEN GERÇEKTEN BOĞACAĞIM SENİ!!"
Jeongguk titriyordu.
"Ben Bay Kim ile kalacağım b- baba."
"HAHAHA! SENİ GERÇEKTEN BOĞACAM! BOĞMAZSAM HAYATINI MAHVEDECEĞİM!"
"Jinwang, git lütfen onu rahatsız ediyorsun."
"Geri döneceğim Jeongguk! O sefer seni cidden öldüreceğim!"
Jinwang (Jk'in babası) gitmişti. Jeongguk ise tekrar atak geçiriyordu. Taehyung onu sakinleştirmeye çalışsada olmuyordu. Taehyung biliyordu bir süre sonra geçeceğini. Bu yüzden bekledi ve beklerken onu sakinleştirmeye çalıştı.
>
Yaklaşık yarım saat olmuştu ancak Jeongguk hâlâ sakinleşmemişti. Bu yüzden arkadaşlarını aramıştı Taehyung. Arkadaşları gelmişti.
"Adı ne çocuğun?"
"Jeongguk."
"Jeongguk... Merhaba ben Namjoon."
"B- bana dokunma..." dedi kısık çıkan sesiyle.
"Hayır, hayır. Dokunmayacağım. Senden bir şey isteyeceğim sadece."
"N- ne isteyeceksin?"
"Etrafında 3 tane nesne bul, bana 3 defa söyle. Ardından içinden 3 defa tekrarla."
"T- tamam.."
Jeongguk biraz düşündü.
"Onların çıkmasını ister misin?"
"B- bay Kim k- kalabilir."
"Tamam."
Namjoon, kaş göz işareti yaparak odadan çıkmalarını istedi. Sadece Jeongguk, Taehyung ve Namjoon vardı.
"K- kalem..." dedi ve 3 defa tekrarladı.
"M- masa..." aynı şekilde tekrarladı.
"K- kitap." diyerek tekrarladı.
İçindende tekrarlamaya devam etti.
"Çok iyi iş çıkardın Jeongguk. Aferim."
Jeongguk buruk bir gülümseme sundu.
"Ağlayabilir miyim?"
"Tabikii, sormana gerek yok. Rahatlamaya ihtiyacın var."
Jeongguk ayağa kalktı ve Taehyung'un yanına gitti. Ona sarıldı. Sarılması ile ağlamaya başlaması bir oldu.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Taehyung'da ona sarıldı.
Namjoon odadan çıktıktan sonra Jeongguk, Taehyung'a baktı ve konuştu.
"Ben artık bıktım."
"Ne?"
"Bu panik ataklar, anksiyeteler ve kabuslardan bıktım."
"Hepsi geçecek Jeongguk."
"Geçmiyor..."
"Ama geçecek."
Jeongguk iç çekti.
Kendinden bile bıkmıştı. Ayrıca hastalığından da bıkmıştı. Her sorunu içine atınca ölüme kadar giden hastalığı. Kalp.
Her sorununu dinleyen arkadaşları vardı. Ancak onlara anlatıp onları yormak istemiyordu.
Babası geldiği zaman fikri değişmişti. Bu süreden sonra Jeongguk için tek kurtuluş yolu ölüm gibi duruyordu.
