Eastern Palace [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 23

ကံ​ကောင်း​ထောက်မစွာနဲ့ ပြုတ်ကျတဲ့အရှိန်က သိပ်မမြင့်​တော့ အရမ်းမနာလိုက်ဘူး။ ကျွန်မ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ​အ​ခြေငြိမ်​အောင်ကြိုးစား​နေတုန်းမှာတင် မလှမ်းမကမ်းဆီမှာ ရပ်​နေတဲ့လူတစ်​ယောက်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​တယ်။

ကုကျန့်!

လက်ထဲမှာ စားစရာဘူးတစ်ဘူးကိုကိုင်ရင်း အသံတစ်ချက်မထွက်ဘဲ ကျွန်မကို ​အေး​အေးလူလူစိုက်ကြည့်​နေတဲ့သူ။

ကျွန်မလည်း ​ရွေးချယ်စရာမရှိတဲ့အဆုံးမှာ နှုတ်ခမ်းစွန်းကို ပါးပါး​လေး​ကွေးရင်း ပြုံးပြလိုက်​တော့တာ​ပေါ့။ ပြီးတာနဲ့  တစ်ဖက်ကိုလှည့်ပြီး တစ်ချိုးတည်းလစ်​ပြေး​တော့တာပဲ။

ဒါ​ပေမယ့် သုံးလှမ်းပြည့်​အောင်မလှမ်းရ​​သေးခင်ကို ကုကျန့်က ကျွန်မကိုဖမ်းမိ​နေပြီ ၊ တစ်ဖက်က ကျွန််မရဲ့လက်​ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲဖမ်းထားပြီး တစ်ဖက်ကလည်း စားစရာဘူးကို ကိုင်ထားရင်း​ပေါ့။

"ရှင် ကျွန်မကိုလွှတ်​ပေးပါဆို ၊ ဒီထဲမှာ ပိတ်ထားပြီး​တော့​ရော ဘာထူးမှာမလို့လဲ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မက ရှင်နဲ့လိုက်မှာမဟုတ်ဘူး"

ကုကျန့်က တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး​တော့ စကားဆိုလာခဲ့တယ် ;

"မင်းကို လွှတ်​ပေးလိုက်ဖို့ကရတယ် ၊ ဒါ​ပေမယ့် မင်း ကျွန်​တော်နဲ့​နေရာတစ်ခုကို အရင်လိုက်ခဲ့​ပေးရမယ်....အဲ့ဒီ​နေရာကို ​ရောက်ပြီးလို့မှ မင်း စိတ်မ​ပြောင်း​သေးဘူးဆိုရင် ကျွန်​တော် မင်းကိုလွှတ်​ပေးမယ်"

စိတ်ထဲမှာထူးဆန်းသလိုဖြစ်မိ​တော့ စူးစူးစမ်းစမ်းပဲ​မေးကြည့်လိုက်တယ် ;

"ဘယ်​နေရာလဲ"

"မင်း ​ရောက်သွားရင် သိမှာပဲ​လေ"

ကျွန်မက သူ့ကို မယုံသင်္ကာလှမ်းကြည့်​တော့ ကုကျန့်က ထပ်ပြီးစကားဆိုလာခဲ့တယ် ;

"မင်း ​ကြောက်တယ်ဆိုရင်လည်း ထားလိုက်​တော့​လေ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်​တော်က​တော့ မင်းကို ထွက်သွားခွင့်​ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ၊ မသွားချင်လည်းမသွားရုံ​ပေါ့"