ꕥ~𝓙𝓾𝓼𝓽 𝓛𝓲𝓽𝓽𝓵𝓮 𝓦𝓸𝓻𝓭𝓼~ꕥ

~ꕥ~

Bir şeyler değişir, bir şeyler biter, bir şeyler başlar.
Ve ben sensiz yaşayabilirim, beni üzende bu.

Sen olsan da, olmasan da; güneş doğacak, zaman ilerleyecek, günler başladığı gibi bitecek, mevsimler değişecek, ilkbaharda açan çiçekler sonbaharda solacak ama tekrar filizlenecek.

Her şey, her türlü devam edecek.
Ne olursa olsun.

Uyuyamasam bile, ben ona bakarken şafak sökecek.

Güneş doğuyor ve saat ilerliyor. Senle beraber geçirdiğim zamanlar uzaklaşıyor benden. Anılarımda siliniyor.
Tıpkı bu gece gibi süzülüyor.
Bu acı verici.

Melodiler bazen ruhumu okşarken bazen ise hançeri sağlıyor sol tarafıma. Sözler canımı acıtıyor. Bir yandan rahatlıyorum anlattıkları sayesinde.

Dinlendim sanırım artık eskisi kadar yorgun hissetmiyorum. Umudum kalmadı ve bu da beni rahatsız etmiyor.

Garip değil mi?
Sonsuza kadar aşık olacağımı düşünmüyordun umarım, istermiydim bilmiyorum.
Senin aşkından uzundu benimkisi, brn kestirip atamadım hemen. Onunla beraber yaşadım.

O da bıktı artık, ait olmadığı bir yerde durmak bıktırdı, tek başına olmak bıktırdı. Tek sorun hala unutmadı ve bunu sorun etmiyor. Bir köşeye koydu hayatına devam ediyor.

Olması gereken buydu galiba, belki erken, belki geçte olsa oldu en sonunda.

Hayatın bize getirdikleriyle onu şekillendirip devam ederiz sonuçta. Bende sonunda böyle yapmaya karar verdim.

Yine de sözlerimi tutuyorum nedensiz bir şekilde.
Yine seni görürsem dediğim gibi yaparım.

Yine yazıyorum sana ne kadar artık o kadar takmasamda.

Bana iyi gelmiyorsun, bana hiç iyi gelmiyorsun. Ama hâlâ buralardayım.

Ne kadar ironik.

~ꕥ~