Alarmın sesine uyanmıştım.Saat 5'ti kendimi biraz değil hatta baya durgun hissediyordum.Çünkü ailemle ilgili rüya gürmüştüm.Birazcık yatakta oyalansam sorun olmazdı.Telefonuma alarm kurdum ve yatakta uyumadan yatmaya başladım.
Sabah sabah neden böyle hissediyordum bilmiyorum.Içimde depresiflik,yalnızlık,durgunluk,kırgınlık hepsi vardı.
İkimci alarmın çalmasıyla yataktan kalmıştım.Lavaboda genel bakımlarımı yapıp çıktım ve üstümü giyindim.Silahımı belime koydum arabanın anahtarını aldım ve evden dışarı çıktım.
Bem postallarımı giyerken bizimkilerde evden çıkıyordu."Günaydın Eda bacım."dedi Mert "Sanada."kısa ve sinir bozucu bir cevap verdim ama istemeden oldu.Bu sefer Ömer atıldı"Iyi misin?" "Evet" "Emin misin?" "Kötü müyüm neyim var ki?" "Hayır çok iyisin her zaman ki gibi yani iyisin." "Sağ ol yani şey hadi inelim."diyip merdivenden önden indim.
"Kim'benle geliyor?" Mert Melihi işaret ederek"Biz geliriz."dedi."Alın biriniz sürsün."diyerek anahtarı onlara'verdim.
Arabaya bindik hepimiz Mert Melihle radyodan şarkı açmıştı.Normalde bu şarkıya eşlik ederdim ama moodumda değilim.
Arabayı park etmesiyle indik.Aynı anda karargaha girdik."Günaydınler sizede günaydın Eda komutanım?" "Sağ ol Kamil"diyerek ilerledim.
"Üstünüzü giyin spor salonuna inin 10 dakika içinde."dedi Ömer."Emredersiniz komutanım."dedik bizde.Hemen odalarımıza ilerledik Ömerle yan yana ilerliyorduk."Eda iyi misin?" "İyiyim komutanım siz?" "İyiyim ama sen değilsin." "Komutanım boğmayın iyiym işte bir şeyim yok." "Peki Eda öyle olsun."demesiyle ikimizde odalarımıza girdik.
Üniformamı giydim bordoberemide takıp çıktım.Hızlı ve çatık kaşlarla spor salonuna ilerledim.Tek değildik Kara Timide vardı.Hatırladığım kadarıyla bizim timle kavgalıydılar.
Bizim tim bir kenarda duruyor kara timmine tip tip bakıyordu aynısı kara timi içinde geçerliydi.
"Siz niye kavgalısınız ki bu timle?"dedim yanlarına giderek."Bizi bir olarak göreve çıkardılar o sıra kavga oldu o yüzden komutanım."Mertin açıklama yapmasıyla içeri Ömer girdi.Bizde hazır ola geçtik.
"Nasılsın asker?" "Sağ ol komutanım." "Nasılsın asker?" "Sağ ol komutanım." "100 şınav başla."hepimiz şınav pozisyonunu almış başlamıştık.Bizimle Ömerde çekiyordu ve tam yanımda duruyordu.
"100 mekik durmadan devam."dedi 100 şınav çektikten sonra.Benim için basitti bunlar ama diğerlerin perti çıkmış gibiydi.
"Barfikse geç."demesiyle durup barfikse geçtik."En sona kalamayan 10 km dışarda atletiyle koşacak." "Ne yuh komutamım ya?"dedi Mert. "Ne oldu Mert emirlerime karşımı geliyorsun?" "Estağfurullah komutanım." "Başla"emirin gelmesiyle vaşladık çekmeye.
"Eda komutanım İremle Buseninde hiç sesi çıkmıyor."dedi Mert barfiks yaparken."Evet banada hiç sesleri çıkmıyor." "Nasıl yani?" "İstanbula döndüler." "Neden?" "Ne bileyim ben git ara konuş." "Dönecekler mi?"bunu Burak sordu.Durdum bir 30 saniye düşündüm.
"Dönerler." "Ne zaman peki komutanım?"durdum düşündüm."Allahın bir günü dönerler heralde." "Belli değil yani." "Dedim ya Allahın bir günü." "Peki komutanım."
"Komutanım Buse nereli?" "Napıcan Mert?" "Hiç komutanım merak." "Fazla merak g- zarardır yani ama Samsunluydu galiba." "Samsun hmm peki saçları boya'sarısı mı?" "Evet." "Bana kaçın dediniz siz aynı evdesiniz."
"Ben kaçmadan o benden kaçtı tekim ya evde."dememld ali barfiksi bıraktı."Elim kaydı Valla elim kaydı."dedi Ömere.
"Geç o işleri 10 km nasıl koşacağını düşün."teker teker düşmeye başladılar.Melih düştü mert düştü Burak düştü.Mustafa abiyle ben kaldım sona.
