မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 46.2

သူက မြေပြင်ပေါ်ရှိ ရေအိုင်ကွက်များပေါ်မှ နင်းလျှောက်ကာ ကန်ရင်း ထင်ဟပ်နေသည့် အလင်းတန်းများအား ကွဲအက်သွားစေ၏။ ထီးထက်ကို ကျဆင်းလာသည့် မိုးပေါက်တို့အား နားထောင်ရင်း လျှောက်သွားကာ ရုတ်တရက်ပင် သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များ ဆွဲဆန့်လိုက်သလို အနည်းငယ် ပြုံးယောင်သမ်းသွားခဲ့သည်။

ယင်းက တကယ့်ကို တူလွန်း၏။ ထိုအမျိုးသားက ကြိုးစားရသည်ကိူ မောမသွားပေ။

သို့သော် သူက ထပ်မံ၍ မရူးမိုက်တော့သည်မှာ သနားစရာပင်။ ထို့အပြင် သူ့တွင် ထပ်မံ ပေးစရာတို့ ရှိမနေတော့။

ကားမရှိသော လမ်းကျဉ်းများတွင် လမ်းသွားလမ်းလာများဖြင့် စည်ကားနေသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့်က ခေါင်းစွပ်ကို ၀တ်ဆင်ထားရင်း အပြာရောင် ထီးတစ်လက် ကိုင်ဆောင်ထားသော အမျိုးသားနောက်မှ လိုက်ပါသွားသည်။

မနက်က ယီဟွေ့အိမ်မှ ထွက်လာချိန်တွင် သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်ပြီး ထိတ်လန့်မှုနှင့်အတူ တိတ်တိတ်ကလေး လိုက်လာခဲ့သည်။ ကော်ဖီဆိုင်က သိပ်မကြီးပေ။ သူက နံရံတစ်ဖက်ရှိထောင့်တွင် ထိုင်ကာ ခေါင်းကို ခိုးကြောင်ခိုး၀ှက်ဆန့်ထုတ်လျက် ခိုးကြည့်ခဲ့ရသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ယီဟွေ့က ပန်းချီဆွဲနေချိန်တွင် အာရုံစိုက်ထားပြီး မည်သည်ကိုမှ သတိမပြုမိပေ။

နေ့လည်ခင်း၌ ယီဟွေ့က ကာရာမယ်လ်မက်ချီယာတိုကို မှာခဲ့သည်။ သူက ရှေ့စားပွဲကိုသွားခဲ့ပြီး ကိတ်အပိုလေးပါ ထည့်ပေးဖို့ စားပွဲထိုးလေးကို ခိုင်းလိုက်သည်။ ယင်းကိုလက်ခံရသည်နှင့် ယီဟွေ့ပျော်သွားနိုင်သည်။ ကိတ်ကိုလည်း စားခဲ့၏။ အရသာရှိပုံရ၏။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးတွေ အနည်းငယ် ကော့တက်သွားသည်ကို ကျိုးကျင်ဟမ့် တွေ့ခဲ့ရသည်။

သူ့နောက်သို့ ကျိုးကျင်ဟမ့် လိုက်လာရသော အကြောင်းရင်းကို မသိပါချေ။ မနက်က ယီဟွေ့ သူ့အတွက် ခေါက်ဆွဲ လုပ်ပေးခဲ့သည်။ အံ့အားသင့်စရာက သူ့အကြောက်တရားကို ခဏတာဘေးဖယ်ထားရုံမျှသာ လုံလောက်သည်။