ADI MUCİZE OLSUN

~45.Bölüm (Final)~

Hiçbir şey demeden hemen yanından uzaklaşıp elbise dolabına yöneldi. O da karısını daha fazla zor durumda bırakmayıp banyoya girdi abdest almak için. Umut gelene kadar namazlıklarını giymiş, seccadeleri sermiş; bir elinde havlu, bir elinde takke banyodan çıkmasını bekliyordu. Umut artık bu haline alıştığından dolayı sadece gülümsüyordu şimdiki gibi. O da hazırlanır hazırlanmaz saf tuttular birlikte. Kocasıyla kıldığı namazlar eskiden tek başına kıldığı namazlardan daha tatlı geliyordu nedense. Bunu Rabb'inin bir rahmeti sayıp evliliğin bereketinden görüyordu. İnsanın İslami bir evliliği olunca bugüne kadar niye evlenmedim sitemlerine giriyordu.

Namazı bitirip selam verdiklerinde Umut dönüp karısına baktı hafifçe gülümseyerek. Yüzünde tarifi edilmez bir huzur vardı. Seccadenin üzerine uzanıp başını karısının dizlerine koydu, sonra da genç kızın elini tutup baş parmağıyla sırt kısmını okşadı.

"3 yıl oldu değil mi?"

"Evet."diye onaylayıp eskilere daldı genç kız. Evliliklerinin üçüncü yıllarındaydılar artık. Okul bitmiş, kendisi dahil tüm arkadaşları işe girmişti. Ama Mucize kocasına daha fazla vakit ayırabilmek için yarı zamanlı çalışıyordu. O da mesleğine alışmak içindi. İlkokul öğrencilerine rehberlik ve danışmanlık yapıyordu öğretmen olarak. Genellikle öğleden sonra giderdi zaten. Umut da babasının şirketinin başına geçmiş, işleri daha da büyütmüştü. Kendisi gibi Sümeyye ve Hatice de kendi mesleklerinin başına geçmişti. Onlar da bir yandan ilişkilerini yürütüyor, bir yandan mesleklerine alışmaya çalışıyorlardı. Gerçi nişanlı oldukları beyler yani Can ve Muhammed biraz kıskançlık yapıyordu ama bu iki genç kızın da hoşuna gidiyordu.

Ağabeyinin son senesini bitirdiği seneyi hatırlıyordu da okulu bitirir bitirmez annesi durmayıp ağabeyine kız aramaya başlamış, Muhammed'i o kadar sıkıştırmış ki bu konuda, çocuk en sonunda patlayıp "Ben başkasını seviyorum anne!"demişti. Mucize başta korksa da, o sevdiği kızın aslında Hatice olduğunu öğrenince rahatlamıştı. Ağabeyinin bunu itiraf etmesinde Hatice'yi araya koymuştu genç kız. Ağabeyine itiraf ettirmek için yalandan "Biliyor musun ağabey? Hatice bu yaz nişanlanıyor."deyince Muhammed küplere binmiş, hiçbir şeyden haberi olmayan zavallı Hatice'den hesap sormaya gitmiş, o arada da istemese de itiraf etmiş bulunmuştu. Şu an aralarında resmi veya dini bir bağ olmasa da oğlunun Hatice'yi sevdiği öğrenen annesi her an kız istemeye hazır, kapıda bekliyordu derken en sonunda nişanı yapmıştı.

Sümeyye ile Can'a gelince; Can herkesten hızlı çıkıp son senesinde sürekli Sümeyye'nin peşinden koşmuş, daha önce gözü korkan Sümeyye ise ondan kaçmıştı hep. Okulun bitmesine yakın, artık nereden bulduysa Can gizlice Sümeyye'nin ailesiyle tanışmaya gitmiş, niyetinin ciddi olduğunu sevdiği kızın ailesine söylemişti. Sümeyye bunu öğrendiğinde haliyle çok kızmıştı. Üstelik ailesi de Can'ı çok sevmiş, kızlarının okulu bittikten sonra istemeye gelebileceğini söylemişlerdi. Tabi o malûm nişan olana kadar Sümeyye ona olan öfkesinden genç adamı epey bir süründürmüştü ama bu sayede Can İslam'a ısınmaya başlamıştı şükür ki.

Güney ise yurtdışına çıkmıştı okul bittikten sonra. Savaş da onun yanına, çalışmaya gidiyordu. Onlardan da haber almayalı uzun zaman olmuştu.

Sonra bir zamanlar hapishaneye girmesine sebep olan Ece hayatlarına bir daha girmemek üzere çıktığı için çok mutluydu. Hapishane deyince aklına Feride geldi. Umut'la barıştıktan sonra ilerleyen zamanlarda çok geçmeden onunla da iletişim kurmuş ve buluşmuşlardı aileleriyle birlikte. Meğerse Feride'nin eşi Mehmet bey, Umut'ların şirketinin iş arkadaşıymış. Bunu Umut'la birlikte Feride'nin evine akşam yemeğine gittiklerinde öğrenmişlerdi. O zaman hem hırkasını teslim etmiş hem de bebeklerini sevmişti. Feride'yle arkadaşlıkları kardeşten öteye geçmiş hatta beşli bir grup oluşturmuşlardı kısa sürede. Feride kendisini, o çok bahsettiği doktor arkadaşı ile tanıştırmıştı. Çok tatlı bir kızdı. İsmi Elif'ti. Elif gibi bir karakteri vardı gerçekten. Elif'i kendi arkadaşlarıyla tanıştırmayı da ihmal etmemişti. Hatice ve Sümeyye ile birlikte sıkı, beşli bir grup olmuşlardı.