Alex, kelvin ve John dışarı gitmişlerdi. Bense Cris ile evde tek kalmıştım. Ondan biraz çekiniyordum çünkü diğerlerine göre daha sert bir mizacı vardı.
Aklıma dün olanlar gelince refleks olarak boynumu tuttum. John'un diş izleri hala vardı. Sonra parmağımı dudağıma götürdüm ve alt dudağıma hafifçe dokundum. Dün beni öptüğü yere...
Elimi birisi tutunca irkilerek o tarafa döndüm. Cris yanımdaydı, ne zaman gelmişti ki?
Dudağıma dokunduğum parmağımı alıp kendi dudağına yavaşça yaklaştırdı. Yutkunma ihtiyacı hissettim. Parmağımı üst ve alt dudağı arasına dokundurdu hafifçe.
Gözlerimin içine bakıyordu. Parmağımı indirip yavaşça bana doğru eğildi.
Dudaklarımız arasında santimler kala durdu. Nefesim kesilmişti.
Birden dudağını öpmemle kasıldı. Bende bunu yaptığım için kendime şaşırdım. Hızlıca ondan ayrıldım.
Gülümsedi ve yanağımı öptü.
Sonra ayağa kalkıp odadan çıktı.
Elim ayağım titriyordu heyecandan.
Şu an domatese benzediğime eminim.
Aşağıdan sesler gelince üçlünün eve geldiğini anladım. Yataktan yavaşça aşağı indim. Cris'in açık bıraktığı kapıdan çıkıp merdivenleri yavaşça inmeye başladım. Köşeyi dönünce ana salonda dörtlü ve tanımadığım yaşlı bir kadın vardı.
Kadın John ile konuşmayı bırakıp bana döndü. Yüzüne içten bir gülümseme yerleştirerek bana yaklaştı.
"Sen Lucas olmalısın. Tanıştığıma memnun oldum. Benim adım Olivia, senin tedavi görmende yardımcı olacağım."
"Tedavi mi? Ama... Ama nasıl?"
Gülümsemesi büyüdü, omzuna asılı çantasından sivri bir şey çıkardı ve yavaşça bacaklarıma batırdı. birkaç saniye sonra bacaklarımda bir his vardı... Bacaklarımı hissedebiliyordum...
"Ben-ben bacaklarımı hissedebiliyordum..." Yere birkaç damla düştü. Ağladığımı yeni farkediyordum.
Olivia kahkaha attı. "Evet, hissedebiliyorsun. İşte tedavin burada başlıyor. Her gün yürümen için sana yardımcı olacağım."
"Ben artık yürüyebilecek miyim?" Olivia şevkatle başını salladı.
Birden hıçkırarak ağlamaya başladım. Kelvin yanıma gelip bana sarıldı. Anında karşılık verdim.
Beni kucağına alıp koltuğa oturdu. Olivia artık gitmesi gerektiğini söyleyip evden ayrıldı. Diğer üçlü de yanımıza oturdu. Alex bacağıma hafifçe dokundu. "Hissedebiliyor musun?" Sevinçle başımı salladım. Hala ağlıyordum. En sonunda ağlamaktan güçsüz düştüm. Kelvin beni yukarı çıkardı. Hep beraber yatağa yatıp uyuduk. Bu sefer beni ortalarına almışlardı. Huzurla gözlerimi kapatıp uykuya kendimi bıraktım...
Nasıl olmuş? Bence ben bölümü çok beğendim. Biraz geç attım özür dilerim ama şu sınavlar bir bitmedi :,) lütfen bölüm hakkında ki fikirlerinizi yorumlarda belirtin.❤️
आप पढ़ रहे हैं
tesadüf bxbxbxbxb
वैंपायरayakları tutmayan bir çocuk ve dört vampir ilk defa hikaye yazıyorum lütfen fikirlerinizi belirtin
