Ερωτευόμαστε ξανά και ξανά

Της ζωής ο σεναριογράφος

Δ: Πως γίνεται κάθε μέρα να είσαι όλο και πιο όμορφη μου λες;

Χαμογελάω, αφήνω την κούπα στο κομοδίνο και με μια γρήγορη κίνηση ανεβαίνω πάνω του.

Α: Την ίδια απορία έχω και εγώ για εσάς κύριε Εισαγγελέα.

Το ένα του χέρι μεταφέρεται στην μέση μου και το άλλο πίσω από το σβέρκο μου φέρνοντας το πρόσωπό μου πιο κοντά του. Τα χείλη μας ενώνονται και νιώθω την ανάσα του να με καίει.

Με σφίγγει πάνω του και το σώμα του κολλάει στο δικό μου. Τα χέρια μου τυλίγονται γύρω του και νιώθω την καρδιά μου να συντονίζεται με τη δίκη του στο ίδιο καρδιοχτύπι.

Το άγγιγμά του τρυφερό και κτητικό ταυτόχρονα.

Δ: Σ'αγαπάω...τόσο πολύ. Το ξέρεις αυτό έτσι δεν είναι;

Με ρωτάει καθώς η γλώσσα του χαϊδεύει την δική μου. Γνέφω καταφατικά όσο μια ανατριχίλα ταξιδεύει αργά το κορμί μου. Βυθίζω τα δάχτυλά μου στα ανακατεμένα μαλλιά του όσο ξαναενώνω τα χείλη μας.

Με γυρνάει ώστε να βρίσκεται από πάνω μου. Παραμερίζει το σεντόνι που είναι τυλιγμένο γύρω μου και μια ώθηση βυθίζεται μέσα μου. Αισθάνομαι την πίεση να με καίει, από την σπονδυλική στήλη μέχρι το κάτω μέρος της κοιλιάς μου.

Με κοιτάζει. Το χέρι του ανεβαίνει στον κορμό μου και με χαϊδεύει. Οι κινήσεις του γίνονται πιο γρήγορες και ασυναίσθητα αρπάζω το σεντόνι.

Κάθε λάγνα κίνηση των γοφών του, κάθε ένωσή μας, μου υπενθυμίζει την ισχύ που έχει πάνω μου. 

Οι αναστεναγμοί του μπλέκονται με τους δικούς μου και σύντομα νιώθω το σώμα μου να σφίγγεται γύρω του. Ψιθυρίζει το όνομά μου τελειώνοντας και έπειτα με δυσκολία προσπαθεί να ανακτήσει την αναπνοή του.

Μια γυαλιστερή στρώση ιδρώτα καλύπτει το δέρμα του. Με κοιτάζει πονηρά και παιχνιδιάρικα με ένα χαμόγελο δικό μου, ολόδικό μου· εκείνο που κάθε φορά με κάνει να τον ερωτεύομαι ακόμα περισσότερο.

Και μένω εκεί, στην αγκαλιά του, εγκλωβισμένη στα δυνατά του χέρια, παραδομένη στο άγγιγμά του, με το σχήμα των χειλιών του αποτυπωμένο πάνω στο δέρμα μου.

Μένω εκεί, να ρουφάω τη μυρωδιά του και να ανασαίνω εκείνον. Μένω εκεί, σε μια σφιχτή αγκαλιά, χωρίς να μιλάμε. Να ακούγονται μόνο οι ανάσες μας.