Kumru

12. Bölüm

Apar topar hastaneye götürülen Selma yine yapmıştı yapacağını. Odamın içinde sağa sola yürümekten başım dönmüştü. Yapmadığım bir eylemin suçu altında eziliyordum.

Kapı açıldığında Agah görüş alanıma girdi. Hemen yanına adımlayıp kolunu tuttum.

"Agah .. Yemin ederim ben birşey yapmadım. Dokunmadım bile"

Elimin üzerine elini koydu ve gözlerimin içine baktı.

"Biliyorum.. Yani sana inanıyorum "

Birkaç adım uzaklaşıp derin bir nefes aldım. Elinin altından kayan elime bakıp iç çekti.

"Selma düşük yaptı" dediğinde zorlukla yutkunup yatağın kenarına oturdum. Başımı iki yana salladım.

"Ben birşey yapmadım. Gözümün önünde kendini.."

Agah susturdu beni.
"Sakin ol.. Bak durum bildiğin gibi değil. Ama annem şuan konuya hakim değil. Bu yüzden seni sorumlu tutacak. Odandan mecbur kalmadıkça çıkmanı istemiyorum. Ben gerekli uyarılarımı yaptım. Senden de tedbirli olmanı istiyorum."

Suçsuz bir insanın kendini savunamamasının acısını iliklerime kadar hissettim. Kezban hanım bu olayı kolay kapatmazdı. Agahın uyarıları işe yarar mıydı bilemiyordum.

*****
Agah iki gün boyunca konaktan ayrılmamıştı. Odamın penceresinden avludaki tartışma seslerini duyuyordum ara ara. Zeynep abla yemek tepsisiyle odama girdiğinde Kezbanın nasıl köpürdüğünden bir türlü durulmadığından bahsetmişti.

Sabah kolumun sarsılmasıyla uyandım.
"Kumru..Kalk kızım." Telaşı yüzüne yansımış kadınla doğruldum yerimden.

"Zeynep abla ne oluyor?"

"Kızım kalk çabuk. Agahı acil iş yerinden çağırdılar kavga mı ne varmış. Hiç inanasım gelmedi. Bana Kumrunun yanından ayrılma dedi ama..."

Kapının sert bir şekilde duvara çarpmasıyla ikimizde olduğumuz yerde sıçradık.

Gelenler Kezban ve Nisaydı.Zeynep abla oturduğu yatağın kenarından doğrulduğunda Kezban başıyla kapıyı gösterdi.

"Çık dışarı!"

Zeynep abla itiraz edecek oldu." Kezban hanım Agah Bey dedi ki.."

"Başlatma yarım akıllı oğlumun beyliğine. Çık diyorsam çıkacaksın"

Zeynep ablayı kolundan çekiştirerek dışarı çıkarıp kapıyı kitledi. Zeynep abla bir yandan kapıya vuruyor bir yandan da diğer çalışanlara Agahı aramasını söylüyordu.

Gürültüden korkup kucağıma sinen Umutu yatağa bırakıp yerimden kalktım.

" Çıkın odamdan" dedim düz tutmaya çalıştığım sesimle.

Kezban üzerime yürümeye başladı.
"Katil soyuu..Benim torunumun canına kıyarsın ha?"

Birkaç adım gerileyip bağırdım.
"Ben birşey yapmadım. Yaklaşma bana!"

Kolumdan tutup kendine çekti. Tırnakları etime batmıştı. Güçlü bir tokat attığında sendeledim. Eli tekrar kalktığı zaman hemen elimle tutup geriye ittim. Birkaç adım sendelediğinde Nisa düşmemesi için kolundan tuttu.

Hiddetle kızına döndü. " Orada duracağına şu yosmanın kollarından tut."

Yatağın diğer tarafına geçip komodinin üzerindekileri fırlattım Nisaya.

"Uzak durun benden"

Kezban yatağın üzerinden geçip yanıma gelirken Umut tıslayarak onu korkutmaya çalıştı. Kaçacak yerim kalmadığında duvara yaslandım.

" Ben birşey yapmadım " dedim defalarca söylediğim gibi.

İkisi birer kolumdan tuttuğunda Kezban saçlarıma asıldı. Öyle kuvvetli çekiyordu ki acıdan çığlık attım.

İleriye doğru savurduğunda dizlerimin üzerine kapaklandım. Sırtımın ortasına yediğim darbeyle nefesim kesildi bir an ve alnımı yere vurdum. Kendimi toparlayamadan çevirip üzerime oturdu Kezban. Nisa ellerimi tutarken tüm gücüyle vurmaya başladı.

Umut kendince korkutucu sesler çıkarmaya çalışarak beni kurtarmaya çalışıyordu. Bir anda Kezbanın ayağını tırmalamaya başladı.

Kezban üzerimden doğrulup eliyle kenara fırlatınca kendi canımdan daha çok yandı içim.

Son bi gayretle bağırdım. "Dokunma ona!!"

Umut kendi acısını unutup Kezbana tekrar saldırdığında ayağa kalktı. Umutu boynundan yakaladı.

"Kendi gibi yetiştirmiş pire torbasını" diyerek camı açtı.

Kollarımı kurtarmak için çırpınırken tüm gücümle bağırdım.
"Yapma nolur. Yapmaa"

Nisa dizlerini de bileklerime koyarak kalkmamı engelliyordu. Kezban hiç acımadan camdan fırlattı Umutu.

"Allah belanızı versin. Vicdansızlar" diyerek ağlamaya başladım.

"Demek hala akıllanmadın sen" dedi dişlerinin arasından ve kaburgalarıma tekme attı Kezban. Kıvranarak inlerken çekmecelere bakmaya başladı. Nihayet aradığını bulduğunda sırıttı. Elindeki makası görsem de sesimi çıkaramıyordum acıdan.

Kapının ardında Agahın sesi duyuldu. Gözlerim kararırken kapıya atılan birkaç güçlü darbeyle kapı kırıldı.

Agahın sesi çok uzaktaymış gibi geliyordu uğuldayan kulaklarıma. Elinde makas kalakalmış annesine bağırırken bileklerimdeki yük çekilmişti.

"Kumru!!Aç gözlerini" Agahın telaşlı sesine Zeynep ablanın ağlayan sesi karıştı.
"Kumru kızım naptılar sana"

Zorlukla gözlerimi açmaya çalışırken birkaç damla yaş süzüldü yanaklarıma.
" Umudumu elimden aldılar"

*****
😔 Epey zor bi bölümdü. Bundan sonra bir iki olayımız daha var sonra kötü günler bitecek.

Bölüm isteyenleri kıramadım. Umarım çabucak yazarım devamını da..

mubisist arkadaşımızın sayfasından hikayelerimizi sesli bir şekilde tekrar dinlemek isterseniz dinleyin derim. Çok güzel seslendirmiş. Buradan kendisine tekrar teşekkür ederim dinleyip yeniden yad etmemi sağladın o güzel günleri.❤

cnntzgl70 Canan ablaa benimlen barış diye yeniden başladım Kumruyu yazmaya ama 🤣 devamı gelmiyy bir türlü yaaa.

Aplalar kardeşler bacılar hepinizi çok özledim.❤❤ Tek tek isminizi etikletledim ama birinizi unutursam diye geri sildim.

"Bana eski günler lazım bir de şimdiki aklım 🥺"