neden? -berlermo-

bolum 3

Andrès'in gidişinin üzerinden neredeyse bir ay geçmişti Daha iyi miydim? Kesinlikle hayır. Her geçen gün Andrès'in gittiğini ve birdaha geri gelmeyeceğini daha iyi anlıyorum. Ve artik Rafael bile bana yardimci olamıyordu.

Hoş zaten Rafael kendi sorunlarını çözdükden sonra beni unutmuş gibiydi. Kadınla birlikte olmuşlar ve cok mutluymuşlar Ancak henüz babasının haberi yokmuş.

Bense ölüyordum. Hatta neredeyse ölmüştüm. Çok az yemek yiyor, çok fazla uyuyor ve neredeyse hiç evden çıkmıyorumdum. Eski gücüm gitmişti. Zayiflamistim. İki adım atsam nefes nefese kalıyorum. Kısacası çökmüştüm.

Ancak bu sonsuza kadar devam edemezdi. Bir şekilde hayata donmem gerekiyordu. Evet Andrès'i hala sevecek, hala acimi yasayacaktim. Ama hayatimin durmasina izin veremezdim. Andrès'den once nasil yasiyorsam Andrès'den sonrada yasamaya devam edecektim.

Ilk olarak para lazimdi. Butun parami siselere harcamistim. Ve parayi nasil kazanacagimi biliyordum.

Hemen ceketimi kaptim ve en yakin markete dogru yola koyuldum. Tabikide plansiz bir sekilde buyuk bir soygun yapamazdim. Simdilik sadece marketin kasasiyla yetinmek zorundaydim.

Kapiyi sakince actim. Ani bir hareket yaparsam kasadaki bunagin eli hemen panik butanina gidiyordu. Bunu uygulamali bir sekilde ogrenmistim.

Sadece haftalik alisverisini yapmaya gelmis bir musteri gibi markette gezmeye basladim. Butun musterilerin cikmasini bekliyordum. Boylece hickimse ben bunakla ugrasirken polisi arayamayacakti.

Dikkat cekmemek ve herkesin ciktigindan emin olmak icin surekli geziniyordum. Bitkac kisinin dikkatini cekmistim ama onlarda umursamadan islerini hallettiler.

Ve sonunnda herkes cikmisti. Biraz daha bekleyip harekete koyuldum.

Oncelikle birseyler aliyormus gibi yapip kasaya gectim. Ben bunlari yaparken bir kisi daha gelmisti ama artik yapacak birsey yoktu. Adam aldiklarimi kasadan gecti.

Adam: 14.5 tl.

Martìn: Yanimda bozuk yokda 100 lira versem olur mu?

Adam: Olur farketmez.

100 lirayi uzattim. İhtiyar kasayi acmak icin arkasini dondu. Simdi silahimi cikaricak ve adamin kafasina dogrultacaktim. Boylece panik butonuna basamayacakti.

Martìn: Sakincasi olmazsa kasadaki butun para-

siktir
silahimi evde birakmisim

Dogaclama yapmak zorundaydim.

Martìn: -Lari alabilir miyim?

Adam: Efendim?

Martìn: Kasadaki paralari bana ver dedim.

Adam: Neden?

Cok mantikli bir soru.

Neden?

Martìn: Ee...

(?): Butun paralari ver dedik.

Efendim?

Arkami dondum. Yasli adama bir silah dogrultulmustu. Silahin ucundaysa...

Martin: Rafael?

Rafael: Selam.

Tekrar adama dondum. Yavasca one egilip bir anda "Hadisene" diye bagirdim. Adam aninda kasaya donup paralari cikartmaya basladi.

Rafael: bi seyin icine koy gerizekali.

Martìn: Bunu al.

Az once aldiklarimi koydugum posetti. Kimse onun icinde calinti para olabilecegini dusunmezdi nasil olsa.

Adam dedigimiz herseyi olabilecek en hizli sekilde yapti.

Martìn: Sakin bizim gittigimizden emin olmadan biryerleri aramaya calisma. Yoksa kurtuldugum ilk an nerede olursan ol seni bulup Everest den assagi sarkitirim. (aklima daha yaratici birsey gelmedi)

Para dolu torbayi alip hicbirsey olmamis gibi disari ciktik. Konusmuyorduk. Biraz yurudukten sonra Rafael bu sessizligimizi bozdu.

Rafael: Hirsiz misin?

Martìn: Yaninda silah mi tasiyorsun?

Rafael: Anlasilan birbirimize anlatmamiz gereken cok sey var.

Martìn: Yine benim eve gelmek istermisin?

Rafael: Memnuniyetle.

(cok salak bi konusma oldu)

Aslinda Rafael'le soygun yapmak bana Andrès'le yaptigimiz ilk soygunu hatirlatmisti.

Flashback

Andrès: Bak son kez anlatiyorum. Iceriye maskelerle giricez. Kimse kimseye haber veremeden herkesi salonun ortasina toplayip diz cokturecez. Sonra sen-

Martìn: Ben rehinelerin dogru durdugundan emin olurken sen parayi alacaksin ve cikicaz. Tamam Andrès neredryse 30 kere ustunden gectik. 1 aydir buna calisiyoruz hersey ezberimde.

Andrès: Emin misin bak bir kez daha...

Martìn: Hayir Andrès.

Aslinda emin degildim. Bu ikimizinde ilk silahli soygunu olacakti ve ikimizde cok heyecanliydik. Ancak bu kadar cok tekrar etmenin bir yarari yoktu. Aksine kafamiz daha cok karisacakti. Bundan emindim.

Biraz daha yurudukten sonra bankaya gelmistik. Andrès'inde 30 kere soyledigi gibi maskelerimizi takip iceri girdik. Silahlari cektigimiz an Bankada buyuk bir ciglik koptu.

Kucuk bir bankaydi. Ilk silahli soygunumuz icin ozellikle burayi secmistik. Daha guvenliydi. Ancak koskoca merkez bankasini soymak varken bu kesmiyordu.

Martìn: Herkes ortaya gecsin. HADI HADI HADI.

Herkesi salonun ortasina gecirip oturtturdum. Simdi herkesi gorebiliyordum. Andrès hizlica kasadaki paralari aliyordu.

Siren sesleri.

Andrès'le bakistik. disaridan siren sesleri geliyordu. Andrès hemen isine donunce bende rehinelere bagirmaya basladim.

Martìn: Kim aradi?!

Martìn: Kim polisi aradi dedim?? CEVAP VERIN!

Andrès: MARTÌN TAMAM. Artik kimin aradiginin bir onemi yok. Yardim ette hizlica cikalim.

mantikli

Flashback son

Martìn: Bir dakika baban hirsiz mi?

Rafael: Evet. Babam unlu bir hirsiz. Andrés de Fonollosa.

Hay sulalenin

Martìn: Neden daha once soylemedin!?

Rafael: Neden soyliyim ki?

Martìn: Hani baban benim sevdigim adam oldugu icin falan??

Rafael: Ben nerden bilebil- Ne?

ne

VEE SON.

Aklima gercekten hicbirsey gelmiyor. Simdi dugunde oldugum icin birdeyler yazdim ama yok. Kafam sisti zaten sabahtan beri. Devamini getiremedim o yuzden.

Bolumde duygudan eser yok. Ya Andrès birakip gitmismi cok uzuldum. Oylemi olmus. Neyse 5 ay sonra gorusuruzzzz