Serçe ve Gözyaşı

-2.Bölüm NEFRET VE İNTİKAM-

Görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi ve aşk öyle haindir ki; nerde imkansız varsa gider onu sever.

-Özdemir Asaf

Bu kitap tamamen hayal ürünüdür kişiler ve karakterlerin gerçek hayatla hiçbir

Bağlantısı yoktur...

Kural basitti biz sizi yönetiriz, siz bizi değil!

-Görünmezler

-2.Bölüm Nefret ve İntikam-

"Yarım Kalan Bir Şey Varsa O Hikâyemiz, Değil, Senin Bana Olan Sevgindir Kuzgun"

Çocukluğuma dair en net hatırladığım anıların çoğu annemle alakalıydı annem Nergis Alkan bir eş ve anne olarak fazlasıyla kötü biriydi. Üvey babam Murat Alkana defalarca kez ihanet etmiş ve hiçbir pişmanlık duymamıştı. En son metreslerinden birine âşık olmuştu bu aşkın acı meyvesi olan ben ise hem abim Uğur'a hem de üvey babam Murat Alkan'a kötü bir sürpriz olmuştum. Her şey gizemli biyolojik babamın annemi terk etmesi ile başlamıştı, biyolojik babamın gidişi ile annem yıkılmıştı yemeden ve içmeden kesilmiş ve beni aldırmak istemişti, karısının karnında ki bebeğin kendisinin olduğunu sanan üvey babam ise buna izin vermemişti. Zavallı adam ben bir yaşına girene kadar bana babalık yapmıştı annem tüm gerçekleri itina ile saklamış ve bu sırrı korumuştu ama kendisi bir kere bile bana gerçek manada annelik yapmamıştı. Birinci yaş doğum günümde abimin anlattığına göre saçlarım yeni yeni çıkmaya başlamıştı şimdi olduğu gibi kıpkırmızı olan saçlarım annemin planını bozmaya yetmişti çünkü ne babam ne de annemin sülalesinde kırmızı saça dair bir gen vardı. Üvey babam buna rağmen bu konuyu kafaya takmamıştı. İlerleyen yaşlarımda fiziksel olarak tıpkı annemin metresine benzediğimde artık bu konu evde bir sorun haline gelmişti ve ben beş yaşındayken bir DNA testi yaptırmışlardı.

Annem tüm gerçekleri test sonucu ile açıkladığında üvey babam anneme duyduğu yoğun aşktan dolayı onu bir kez daha affetmişti. Onu sevmeyen, aldatan ve başkasına âşık olan bu kadını yine şefkatle kollarının arasına almışı ve annemi tüm hatalarına rağmen affedeceğini söyleyerek boşanmak istememişti annemde kabul etmek zorunda kalmıştı çünkü iki çocukla dul bir kadının o yıllarda tek başına bir ev idare etmesi çok zordu hele namusu kirlenmiş biri ile damgalanan bir kadın olduğunda durumlar iyice sarpa sarıyordu.

Annem Nergis Alkan bu sebeplerden ötürü Murat Alkanın teklifini kabul etmişti ama kendisi hala onu terk eden sevgilisine deliler gibi âşıktı.

Tüm bu olanlardan sonra her şey annem için normale dönmüştü ama benim için ise bir kâbus başlıyordu çünkü o andan itibaren bana babalık yapan adam adeta bana karşı cani bir tavır almıştı anneme karşı besleyemediği tüm nefreti bana karşı besliyordu. Nergis Alkanın ona olan ihanetini hatırlattığım için en çok benden nefret ediyordu. Tüm bu nefrete rağmen ben yine de babamı her gördüğümde gülümser ve ona tebessüm eşliğinde 'babacım' derdim.

Ben daha anne rahmine düştüğümde her şeyimi kaybetmiştim bu yüzden nefes aldıkça kazanmam gerekiyordu ve bunu yaparken yanımda gurur, güven ve aşk gibi basit kavramlar bulundurmuyordum.

Yavaşça sorgu odasının kapısı açtığımda ayılmış olan Hamza'yı gördüm ellerimi belime yerleştirdim ve gülümseyerek yüksek bir sesle konuştum. "Sonunda uyandın prenses bir ara seni uyandırmak için öpecek yakışıklı bir prens aramaya başlayacaktım." Hamza dediğim şeyle suratını buruşturdu "İğrençleşme" diyerek kaşlarını çattı ardından gözlerini bütün bedenini saran zincirlere çevirdi ve tek sorun buymuş gibi "Her şeyi anlıyorum ama beni neden sandalyeye zincirledin, iplerin pabucu dama mı atıldı?" dedi. Ona doğru yaklaşarak "Prensip meselesi canım" dedim ve karşısında bağdaş kurarak oturdum. "Eee anlat bakalım Hamza, kim bu patronun olacak Asil Balashov Aren ?" Sanki çok garip bir şey yapmışım gibi bana hayretle baktı ve "Cidden beni sorguya bu şekilde mi alacaksın, hem de Balashov hanesi adına çalışan bir adamı?" dedi. Avcumun içini alnıma hafifçe vurarak "Doğru çiğdem almayı unuttum" diyerek ayağa kalktım "Bekle bir koşu gidip geleyim." Verdiğim tepki karşısında dudakları aralanan adam ile içimden kötü kadın kahkahaları atıyordum bu erkekler gücü sadece fiziksel algılıyorlardı, oysaki güç bu kadar basit değildi.