အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၆၉)

တုရီက ဆက္ေျပာလိုက္ခဲ့တယ္.- " ငါတို႔ေတြ ကံတရားေၾကာင့္ လာဆုံကတည္းက မင္းကို ငါ့ဧည့္သည္အေနနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ မဖိတ္ေခၚႏိုင္ရအုံးမွာလဲ"

တုရီ ဒီလိုေျပာလိုက္သည့္အခိုက္တြင္ေတာ့ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ " လက္ေဆာင္ေတြေပးေနတဲ့ မသကၤာစရာေျမေခြးေတြကို သတိထားပါ" လို႔ေျပာၾကတာကို ျပန္အမွတ္ရသြားေတာ့ေလတယ္. သူ သူမကို ဖိတ္ၾကားလိုက္တာက တုရီမွာ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုေတာ့ ရွိကိုရွိရမယ္. ထိုအခ်ိန္တြင္ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ေလးပင္ စိတ္ပ်က္သြားေတာ့ေလသည္. 'ငါ့ဆီမွာ ေ႐ႊဓားစလြယ္လဲ မရွိပါဘူး.. ငါ့မွာ အသားေတြအမ်ားႀကီးလဲ မရွိဘူး. ငါ့ဝတ္႐ုံေတြကလဲ သန႔္ရွင္းၿပီးေတာ့ အုတ္နံရံေလးဘက္ပဲရွိတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းမွာလဲ ငါေန ေနရတာပါ. ရွင္တို႔ေတြအားလုံးက ကြၽန္မကို ဒီေလာက္ေတာင္မွ တကူးတကလာၿပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတာလဲ။ ရွင္တို႔ စိတ္မကုန္ႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္မေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္လာၿပီ!'

သူမရဲ႕ သြင္ျပင္အမူအရာေတြက အရမ္းေကာင္းေနသည့္ပုံမေပါက္ဘဲ သူမက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပင္ ျပန္ျငင္းလိုက္ခဲ့သည္.- "အရွင့္သား၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ၾကင္နာစြာဖိတ္ေခၚမႈအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကိုဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနကလဲ မပြင့္ေသးဘူးေလ မိုးကလဲ ႐ြာေနတုန္းပဲမဟုတ္လား၊ တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အလည္လိုက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ျခားသူေတြကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာကို ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတယ္ဗ်၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ျခားရက္က်မွ မေတြ႕ႏိုင္ရမွာလဲ?။ အရွင့္သားေရာ ဘယ္လိုထင္သလဲခင္ဗ်"

'သူမက ေတာ္ေတာ္ဉာဏ္ေျပးတာပဲ. တုေဟာင္ သူမကို ႏွစ္ၿခိဳက္ေနတာ မဆန္းပါဘူး။'

တုရီက စကားတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာလိုက္ေပမယ့္ လင္ရွန္းကိုေတာ့ နက္နက္နဲနဲပင္ အၾကည့္စူးစိုက္ေနခဲ့သည္. ခတၱခဏၾကာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္မွ သူက ျပန္လည္တုံ႔ျပန္လိုက္ခဲ့သည္.- "ၾကင္ယာေတာ္မင္းသား စိတ္ထဲမွာဒီလိုဆုံးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနေတာ့လည္း ငါလည္း အတင္းအက်ပ္ မဖိတ္ေတာ့ပါဘူးေလ၊ ကံေကာင္းတာက ငါ ကလဲ ဒီမွာ အၾကာႀကီးေနရဦးမွာပဲ၊ ငါတို႔ေတြ မွာ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရး ရွိလာမွာပဲေလ မင္းေရာ အဲလိုပဲေျပာမွာပါ ဟုတ္တယ္မို႔လား။" တုရီက ျပန္မျငင္းႏိုင္ေအာင္ တစ္ခါတည္းအပိုင္ခ်ီတုတ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ေျပာလိုက္ေလတယ္။