Heartbreaking

Η αρχη...

Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα η οικονόμος, η Μαίρη...

'' Έλα αγόρι μου θα σου δείξω εγώ το δωμάτιό σου, ακολούθησε με''

Είπε η Μαίρη απευθύνοντας στον Βαγγέλη...Και τότε εκείνος αρχίζει να ακολουθεί την Μαίρη προς το δωμάτιο, αφού πρώτα με κοίταξε κάπως θυμωμένα.

Περπάτησα ως το ευρύχωρο σαλόνι και κάθισα στον τεράστιο λευκό καναπέ ανοίγοντας την πλάσμα τηλεόραση που βρισκόταν απέναντι. Καθώς παρακολουθούσα το πρόγραμμα είδα τον Βαγγέλη να κατεβαίνει και να βγαίνει απο την εξώπορτα.

Δεν τον είδα να μπαίνει με βαλίτσες όταν ήρθε οπότε μιας και είπε ότι θα μείνει εδώ σκέφτηκα ότι θα πήγε να τις φέρει.

[......]

Έκανα ζαπινγκ στα κανάλια μήπως βρώ τίποτα καλό στην τηλεόραση αλλά τίποτα το σπουδαίο. Έτσι αποφάσισα να τηλεφωνήσω στην φίλη μου Ελίζ.

''Ναι?'' η Ελίζ ρώτησε απαντώντας το τηλέφωνο.

'' 'Ελα εγώ είμαι. Πώς είσαι ? ''

'' Τι να σου πω..ούτε εγώ ξέρω μετά το χθεσινό ξενύχτι εσύ?''

'' Και εγώ αστα να πάνε. Θες να πάμε για ένα μπανάκι στην θάλλασα?''

''Πσσς με έφτιαξες τώρα. Να πω και στα παιδιά?''

''Ναι.''

''ΟΚ! Φιλάκια τα λέμε σε λίγο''

'' φιλάκια'' της απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο χτύπησε η πόρτα και αμέσως η Μαίρη πήγε να την ανοίξει. Και ''τσουπ'' στην πόρτα εμφανίστηκε ο ''αγαπημένος'' μου Βαγγελακος. Μπήκε μέσα και ανέβηκε πάνω χωρίς καν να με κοιτάξει. Μα καλά ποιος νομίζει οτι ειναι ? Τώρα θα δει!!

Ανεβαίνω αποφασιστικά τα σκαλιά και κτευθύνομαι προς το δωμάτιο του. Χαχ να το!! Ανοίγω απότομα την πόρτα χωρίς να χτυπήσω και το θέαμα ειναι...wow..

Γυρνάει ο Βαγγέλης και με κοιτάει, εγω αναστατωμένη κλείνω γρήγορα την πόρτα και τρέχω προς την κουζίνα να πιω λίγο νερό.

Κάθομαι στον πάγκο της κουζίνας και ξαφνικα νιώθω μια καυτή ανάσα στον λαιμό μου και γυρνάω.

Ήταν αυτός κολλημένος σχεδόν πάνω μου, τα χερια του ακουμπησμένα στον πάγκο παγιδεύοντας με ανάμεσα τους.

'' Δεν σας έχουν μάθει να χτυπάτε?'' με ρωτάει

''εε...εγω..''

''εσεις τι ?''

''ωχουυυ αντε παράτα μας που θα σου δώσω και λογαριασμό''

Τον έσπρωξα μακριά μου και ανέβηκα στο δωμάτιό μου. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω, τα ειχα χάσει λίγο.

Ωχχ ξέχασα την Ελίζ. Άρχισα να ετοιμάζομαι, έβαλα το μαγιό μου, άφησα τα μαλλιά μου ελεύθερα, πήρα γυαλιά, λεφτά, έβαλα στον σάκο μια πετσέτα και το κινητό μου και κατεβηκα κάτω. Οι γονεις μου ειχαν ηδη φυγει.

Εκέι ήταν ο Βαγγέλης που μάλλον με περίμενε.

''φεύγουμε?'' με ρώτησε.

''παρακαλώ''

''εκτος απο κακομαθημένη είστε και κουφή?''

Μα πως τολμάει και μου μιλάει έτσι?

''Τσς ..μπορείς να μου πεις τι θες απο μένα ?''

''εγώ τίποτα, ο πάτερας θέλει να μην τον ρεζιλεύεται''

Όταν το είπε αυτό ένιωσα κάπως μέσα μου, δεν θα κάτσω να δώσω σημασία στα λόγια ενός bodyguard ομως...

'' Αιι παραταμε'' του ειπα νευριασμενη

''ευχαριστως''

Ειπε σχεδόν ψιθυριστά για να μην τον ακούσω..για κακή του τύχη όμως τον άκουσα.

''είπες κάτι ??'' τον ρωτησα θυμωμένη

''Όχι, όχι περάστε''

Μου είπε καθώς μου άνοιξε την πόρτα για να περάσω.

[.......]

Καθώς οδηγούσε του έριχνα κλεφτές ματιές. Είναι τόσο όμορφος, αλλά δεν μπορώ να έχω την παραμικρή σχέση μαζί του, θα καταλήξουμε εμείς στο χώμα και ο πατέρας μου στην φυλακή.

________

If you like the story please vote, comment and share with your friends!!! Ily