Bu şehirler, bu insanlar, bu konuşmalar ve bu duygular hepsi sahte. Gerçek olansa yalanlar. Yalana alışırsan gerçekliğin yalan olur, yalanlara inanırsan yalanlar gerçek olur.
Ben yalana alışmadım ama alışmak zorunda kaldım, yalanlara inanmadım ama gerçekler gözüme daha korkutucu geldiği için yalanlara inanmak istedim, yalanlara inanmak zorunda kaldım. Ben kaçmak yerine hep yalanlara sarıldım. Çünkü arkamda bir şehir, binlerce insan ve gerçekleşmeyen hayaller bırakmaktansa yalanlara sarılmak daha kolay geldi. Siz hiç karşınızdaki insanın size yalan söylemesini istediniz mi? Gerçekleri saklamasını, oyunculuk yapmasını, belli etmemesini... Ben istedim. Beni buna muhtaç bıraktılar.
Ben Beray. İsmim bile ayın en ışıltılı ve parlak haliyken, ben gecenin karanlığına sarıldım. Bana hayalin ne diye sorsalar gerçekliğe kavuşabilmek diyecek kadar gerçeklikten uzağım.
BẠN ĐANG ĐỌC
YALNIZ KUŞ
Phiêu lưu"Peki, gitmemiz gereken yer neresi öğrenebilir miyim hanımefendi?" "Bana iki de bir hanımefendi demeyi bırakır mısın?" Rahatsız olmuyordum aksine eğleniyordum ama birinin bana böyle seslenmesini de istemiyordum çünkü fazla iyiydi ve ben bunu hak etm...
