Κλεοπάτρα η Μακεδόνισσα

Η έβδομη σύζυγος (α΄ μέρος)

«Γιατί μιλάς έτσι, Πτολεμαίε; Σε τι μειονεκτεί άραγε ο Περδίκκας;» τον αντέκρουσε με ηπιότητα ο Αλέξανδρος. «Θα προτιμούσα χίλιες φορές να έκανα γαμπρό μου έναν από σας, τους Μακεδόνες ευγενείς, που σας γνωρίζω από μικρός και σας αγαπώ σαν αδελφούς μου, παρά κάποιον άγνωστο βάρβαρο ηγεμόνα...»

«Δε συμβαίνει τίποτα με την αδελφή σου, πρίγκιπα, το λέω για να το ακούσουν όλοι... Απλώς με αιφνιδίασες με αυτό που είπες, πως θα μου την έδινες για σύζυγό μου, αν εξαρτάτο από σένα, τούτος ήταν όλος κι όλος ο λόγος της αναστάτωσής μου» τα μπάλωσε το παλικάρι, ωστόσο ο αδελφός του τον κυττούσε καχύποπτα...

«Περδίκκα, τώρα που είμαστε οι δυο μας, θέλω να μου μιλήσεις στα ίσια... Τρέφεις έρωτα για την πριγκίπισσα Κλεοπάτρα;» τον ρώτησε χαμηλόφωνα αλλά έντονα, όταν γύρισαν στην Πέλλα και στο πατρικό τους, και ο Περδίκκας χαμήλωσε το κεφάλι, σαν ζημιάρικο αγόρι που το πιάνουν στα πράσα...

«Αλκέτα...»

«Το 'ξερα! Ανάθεμά σε, θα μας κάψεις... Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;»

«Έναν χρόνο και βάλε... Από τότε που την έσωσα, τότε κατάλαβα πως την έβλεπα πλέον διαφορετικά...»

«Και αντί να θάψεις τα αισθήματά σου εξαρχής σαν άνδρας λογικός και να σκεφτείς ποιος είσαι και ποια είναι, εσύ τα άφησες και θέριεψαν! Παραλίγο να προδοθείς ενώπιον όλων μας...»

«Παλικάρια μου, τι τρέχει;» τους έκοψε η παρουσία της Βερενίκης. «Ερχόμουν να σας καλέσω για το δείπνο και μού φάνηκε σαν να μαλώνατε...»

«Δε μαλώνουμε, μάνα, μη φοβάσαι» την καθησύχασε αμέσως ο Περδίκκας. «Τι καλό ετοίμασες;»

«Πολλά, πήγε ο πατέρας σας να επισκεφτεί τους συγγενείς μας στην Ορεστίδα όσο λείπατε και έφερε κυνήγι... Ελάτε, μην κρυώσουν τα κρέατα, έχει και κάτι σημαντικό να σας πει καθώς θα τρώμε...»

...Καρτερούσε τον αγαπημένο της σε μια κόγχη του παλατιού η Κλεοπάτρα, καταιγίδα έριχνε έξω απόψε και καταιγίδα είχε κι η ψυχή της, καθώς αναθυμότανε συνέχεια τα λόγια της Αταλάντης, «ο πατέρας κανόνισε προξενιό για τον Περδίκκα, μου το ανήγγειλε η μητέρα χθες, που ήρθε να δει το μωρό μας... Θα αρραβωνιαστεί την ανιψιά του στρατηγού Άτταλου, τη συνονόματή σου» της είχε πει η φίλη της, χωρίς να φανερώνει η όψη της χαρά, αντιπαθούσε κι αυτή την υποψήφια νύφη της, μα φοβόταν να εκφραστεί...