2 / 4 / 23 **********
ဒီနေ့ဟာ ဂျီမင်' တို့ INTERANTIONAL HOSPITAL 🎉🎉25 year anniversary မို့အကုန် Holiday ကို ပေးသည်။
တစ်နေ့တာ တာဝန်ချိန်အလုပ်တွေအားလုံးပီးသွားကြသည်။ နိုက်ဂျူတီကလဲ မရှိ Patient တွေကလဲ အနည်းငယ်သာရှိသည်မို့ nurses တစ်ချို့နှင့် Doctors တစ်ချို့ကပြန်သွားကြသည်။ ကိုယ်စီကိုယ်စီ အတွဲများစွာဖြင့် လျှောက်လည်ကြပေမဲ့ ထိုတစ်နေ့တာကို ဘယ်မှသွားစရာမရှိတဲ့ ဂျီမင် တစ်ယောက် အိမ်မှာနေပီး အချိန်ကုန်ရဦးမည်။
"ဒေါက်တာ မပြန်သေးဘူးလား
ဖိုင်တစ်ခို့ကို စစ်ဆေးနေတဲ့ ဂျီမင်ကို သူနာပြု ယွန်း' ကမေးလိုက်ခြင်းပါ။
"အွန်း ပြန်မှာ ဒါလေးကျန်နေသေးလို့။ ပီးမှပဲပြန်တော့မယ်
"အင်းပါ ဒေါက်တာကတော့ ကြိုးစားတယ်နော် ဘယ်သူ့အတွက်လဲ
"အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး ယွန်းရယ် ဒီတိုင်းပါ
"အင်းပါ ယွန်းမစတော့ပါဘူး ရှိနေရင်လဲ ယွန်းတို့နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ မမေ့နဲ့
"ယွန်းကတော့ လုပ်ပီ
"ဟီးးး စတာပါ ဒေါက်တာရယ်
သူနာပြုယွန်းနဲ့ ဂျီမင်တို့ဆိုတာ တစ်နေရာထဲမှာ ကိုယ့်ပန်းတိုင်တစ်ခုအတွက်အလုပ်လုပ်နေရခြင်းမို့ မိသားစုတွေလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ တစ်ချို့က စာဝတ်နေရေးအတွက်အလုပ်လုပ်နေကြခြင်းလဲဖြစ်သည်။ လူနာတွေကို အကောင်းဆုံးကြိုးစားကုသပေးရတဲ့ သူတို့လို ဆရာဝန်တွေအဖို့တော့ ပျော်စရာဆိုတာ ခက်ရှား"ရယ်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ မြင်တွေ့နေရတဲ့ အသက်ရှင်ဖို့ခက်ခဲနေတဲ့လူနာ တွေကြောင့် ပင်ပန်းနေတာကိုတော့မမူ့မိ။ တစ်နေ့တာ တာဝန်ချိန်တွေကို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ပေးနေရတာ။ မိသားစု နောက်ခံနဲ့ သူတွေကိုတော့ မပြောလိုပါ။ သူတို့လို ကိုယ့်ဘဝကိုယ်ကြောင်းနေရတဲ့ သာမန်ဆရာဝန်တွေအဖို့တော့ အခုလို အားလပ်ရက်ဆိုတာ ရခဲလှပါသည်။
"ယွန်း ပြန်တော့မလို့လား
"ဟုတ်တယ် ဒေါက်တာမင်
"အင်း မနက် ဖြန်ကျကောင်း" ပျော်ခဲ့နော်
"ဒါပေါ့ ဒေါက်တာမင်ရောပဲနော် ရတောင်ရကဲ ပိတ်ရက်လေးမို့. ဟီးးးး'
YOU ARE READING
နွေးထွေးသော မောင့်ရင်ခွင်ဝယ် 💔 ( Completed )
Fanfictionနောင်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင် မောင့်အချစ်တွေနဲ့ "ထာဝရ" ပျော်ရွင်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တယ် မောင်!
