"ဆေးခါး" [ completed ]

Part (21)

ပျိုကျွန်မကိုမချစ်ဘူး။ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်ကိုမက်မော
ရုံပါပဲ။သူ့သွေးသားဆန္ဒကလိုအပ်တိုင်းအသင့်
ဖြည့်ပေးဖို့ရှိနေတဲ့ကျွန်မကိုအနားခေါ်ထားရုံပါပဲ။

ကျွန်မသာ .. ကျွန်မသာ အဲ့ဒီလိုမိန်းကလေးကို
ရူးရူးမူးမူးချစ်သွားခဲ့မိတာ။

ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့လည်းကျွန်မဘက်က
အရင်လက်နက်ချခဲ့မိပြီးကျွန်မဘက်ကအရင်
ချစ်တယ်လို့ဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားခဲ့မိတာ။

ပျို့ခြေရင်းမှာဦးညွှတ်မိမလောက်ဒီပွဲမှာကျွန်မ
ကျရှုံးခဲ့ရပြီ။

— —  — —

ပျိုအားလုံးကြားနေရ၏။အထဲကိုဝင်သွားချင်တဲ့
စိတ်ကိုလက်သီးတင်းတင်းဆုပ်ရင်းတင်းထား
မိတယ်။ဒေါက်တာထွက်သွားတော့အေးမူက
တံခါးကိုအနဲငယ်ဟ,ထားခဲ့ပေးလို့အန်တီ့အသံကို
ပျိုကြားနေရတယ်။

လွမ်းတယ်။ပျိုအန်တီ့ကိုပြေးဖက်ပြီးရင်ခွင်ထဲ
ထည့်ထားချင်မိတယ်။အားရှိမယ့်အစားအစာတွေ
ပျိုကိုယ်တိုင်ချက်ပြီးအန်တီ့ကိုခွံ့ကျွေးမယ်။ဒါမှ
အန်တီနဲနဲဝလာမယ်လေ။

အန်တီ့နဖူးကိုဖွဖွနမ်းမယ်။ပျိုအန်တီ့နှုတ်ခမ်းတွေ
ကိုနမ်းချင်စိတ်ကိုတော့အောင့်ထားပါ့မယ်။
အန်တီမှနေ‌မကောင်းသေးပဲလေ။

အန်တီမေ့နေတဲ့ရက်တွေမှာအဲ့ဒီကုတင်ကျဉ်းလေး
ပေါ်မှာအန်တီ့ကိုဖက်အိပ်ခဲ့တာကိုပြန်ပြောချင်တယ်။အခုနေအန်တီသိသွားရင်ပျို့ပါးကိုရိုက်
မလားပဲနော်။အန်တီမှအားမရှိဘဲပျို့ဘာသာ
ပျိုပဲခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ပြလိုက်ချင်တယ်။

ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေကအခန်းတံခါးနားမှာ
ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ်ခေါင်းငုံ့ပြီးငိုနေတဲ့ပျို့ကိုငေးသွား
ကြ၏။ပျိုဘယ်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်မိ။ထိုမျှအရှက်
ကင်းသွားရလေသည်။

— —  — —

"အဘွားကြီးဆေးရုံကဆင်းပြီလား"

"ခင်ဗျားပါးစပ်ကဘာမှအဘွားကြီးလို့
ခေါ်စရာစောက်ကြောင်းမရှိဘူး"

"ဟ ၊ ဘယ်လိုလဲသိပ်ချစ်နေတာပါလား ..
အဲ့မိန်းမမင်းကိုဘာလုပ်ခဲ့လဲသတိမရတော့
ဘူးလား .. ဟားဟား ဗွမ်း ဗွမ်း ဟဟ"