A Perfect Day

Daylight

It was none other than Ido. The man in my dreams.

“Jusko naman, Thaddeus! Alas tres ng madaling araw tapos nandito ka! Miss na miss mo na naman ako!” It was our usual banter. I was expecting him to say something but Ido just stood there, he was smiling – which weirded me out. “Tang ina nito, titig na titig ka na naman. Lika dito, inom tayo.” Bumalik ako sa kusina. I was expecting him to follow me, so I got him a bottle of beer and opened it. When I looked back, Ido wasn’t there. Napakunot ang noo ko. Nasaan iyon? Samantalang kapag nandito siya, akala mo siya ang may – ari ng bahay ko. Kulang na lang pati mg apo kong dumadalaw rito ay angkinin niya – but that’s fine because Ido is like that. He has so much love to give.

“Ido?” Bumalik ako sa living area. He wasn’t there. But I saw him. I even talked to him.

“Simoun Paul?” Narinig ko ang tinig ni Leira. Hindi nagtagal ay nakita ko na siyang lumalakad mula sa silid namin patungo sa akin sa sala. She wrapped her arms around my torso and sighed. “Bakit nandito ka? Matulog pa tayo. Mapupuyat ka na naman.”

“Ido was here.” I told her. Noon lang ako tiningnan ni Leira tapos ay nagpalinga – linga siya.

“Ido!” Tinawag niya rin si Thaddeus. “Parang wala naan siya. Baka nananaginip ka. Lika na…” Hinatak ni Leira ang dami ko at bumalik na kami sa silid. I wondered what happened. But he was really there. I saw him… pero baka tama si Leira, baka nananalikmata ako o baka nananaginip.

I just sighed and hugged my wife back. I needed to sleep. Baka pagod lang ito. I’ll need to wake up early tomorrow. May lakad kami ni Ido.

xxxx

“Good morning!” Isang napakatamis na ngiti ang bumungad sa akin sa kusina kung saan natagpuan ko si Leira kasama ang dalawang apo namin. I kissed my wife and then I looked at my apos.

“Hello, Lilac and Purple. Where’s mom and dad?” I asked Violet’s children. Lilac showed me her teeth. She’s seven years old and she lost her teeth. Purple grabbed my arm so I could look at him. He’s two years older than Lilac.

“Sabi ni Mama, Papay pupunta sila sa Malacanang ni Papa ngayon. Hindi ko po alam kung anong oras sila babalik.” Ngumiti ako sa apo. Leira was feeding them. Naghanda siya ng bacons and eggs plus pancakes para sa mga bata. Minsan lang umuwi ng Pilipinas ang mag-anak ni Violet kaya asikasong – asikaso ni Leira ang mga apo ko. Kahit na sa Italy sila lumaki ay matatas magsalita ng Filipino ang mga bata. Natutuwa nga ako at hindi sila sinamay ni Violet sa English o sa Italian language pero marunong din naman ang mga bata.

“Aalis ka ba ngayon? May lakad kayo ni Ido?” Leira asked me as she was giving me my coffee. I took a sipped and then I nodded at her. Leira, then shook her head. “Hindi ba kayo nagsasawa sa isa’t isa?” Leira even giggled. “You’ve been together since your twenties hanggang ngayon, that’s a long, long time.”

“Nagseselos ka ba?” Pabirong wika ko sa kanya. Hinampas ako ni Leira.

“Sa buhay natin si Ido lang talaga ang kaagaw ko sa’yo pero hindi ako nagseselos.” She even giggled. I kissed Leira’s forehead and then I faced my grandchildren. Tuwang – tuwa ako sa kanila. I ate with the kids, si Leira ay talagang maasikaso pa rin hanggang ngayon. Habang kausap ko ang mga bata ay naghihintay na ako sa tawag ni Ido, o baka naman maya – maya ay darating na siya. I am so used to him barging in here.

“Ang tagal naman ni Ido. Akala ko ba may lakad kayo?” Tanong sa akin ni Leira.

“Tatawagan ko na nga. Sabi niya before nine aalis kami. It’s almost ten. Where is he?”

“Baka naman nagbonding sila ni Gina.” Wika pa ni Leira sa akin. “H’wag mong istorbohin ang mag-asawa.” Leira giggled again. I just grinned at her. Tumayo pa rin ako upang magtungo sa silid para kunin ang cellphone ko nang masalubong ko si Blue sa hallway. I smiled at my eldest, but I frowned when I saw her swollen eyes and reddened nose.