"ONSRA" ŞİİR KİTABIM

15 #Ruhsuz dolaşan bir ceset gibi

15#Ruhsuz dolaşan bir ceset gibi

Sokaklar var, sokaklar...
Ucunda senin olduğun ama bir tek sana çıkmayan sokaklar,
Geniş ama ruhu daraltan,
Temiz ama na hoş hislerle dolan,
Senin olduğun ama sensiz kalınan sokaklar.
Adım atmadan geçtiğim,
Geçerken her yüze sen diye baktığım,
Seni ilk kez, son kez görmeyi arzu ettiğim ama nail olmadığım sokaklar var.
Öylece geçip gidemediğim sokaklar...
Bana istediğimi, bana seni vermeyen, ayrıldıktan sonra bile bir kez yüzünü göstermeyen, izin vermeyen o sokaklar.
Katile yardım ve yataklık suçundan yargılanması gerekirken, Ümraniye çarşıda sessizce bekleyen,
Belki de tekrar ikimizi yan yana beklmeyen,
Sokaklar var, sokaklar.
Aralık ayının on biri sanki,
Yazgımın beni senin vicdanına teslim etmesi,
Ama sende o şeyin, vicdan denilen duygunun olmayışı ve yazgımın bunu henüz biliyor olmayışı,
Hepsi, her biri kaderin mi cilvesi,
Yoksa senin, yani celladın mı kusursuz işleyen bir planı?
Ölsem ne ki? Beni toprağa gömdüğünüz sürece müşkül yok.
Hem öldürüp gömmemezlik yapmak olmaz değil mi?
Ölmek nefessiz kalmak mıdır?
Nefes alıyorken de ölü olurum ben,
Şayet beni sen öldürdüysen.
Ruhum özledi ruhunu,
Seni ilk tanıdığımdaki eski ruhunu...
Sana ilk seni seviyorum dediğimden,
Sana son kez seni seviyorum demem arasında yaklaşık üç belki dört sene geçmiş.
Düşünüyorum da bir insan nasıl bu kadar uzun rol alır bir sahnede?
Hemde sevmediği adamla aynı sette?
Aklımda binlerce neden sorusu vardı eskiden,
Kendi ruhumla onları da gömdüm.
Şimdi mi?
Sensiz yaşamak misali,
Ruhsuz bir ceset emsaliyim.
Ruhsuz dolaşan bir ceset gibiyim,
Sensiz yaşamak gibi...