Κλεοπάτρα η Μακεδόνισσα

Το μπουμπούκι ανθίζει (μέρος α΄)

Ο Φίλιππος όλο σε εκστρατείες και πολέμους έλειπε, επεκτείνοντας την κυριαρχία του, ποτέ δεν προλάβαινε να τον χαρεί τον κύρη της η Κλεοπάτρα και κάθε που γύρναγε στο σπίτι τους, έτρεχε να χωθεί στην αγκαλιά του και δεν ξεκολλούσε, μέχρι να την αποσπάσει με το ζόρι η νένα της, λέγοντάς της πως δεν ταιριάζει στις θυγατέρες να έχουν πολλά - πολλά με τους πατεράδες τους... «Μη φύγεις πάλι, πατερούλη... Φοβάμαι μη σκοτωθείς» τον ικέτεψε κι εκείνη τη φορά, εννιάχρονο κορίτσι τότε, δακρυσμένη, «είμαι βασιλιάς, ακριβή μου, και οι βασιλιάδες πρέπει να μεριμνούν πώς να κάνουν το βασίλειό τους ισχυρότερο» της αποκρίθηκε εκείνος, χαϊδεύοντας τα μαλλάκια της και γρατζουνώντας τα απαλά της μαγουλάκια με τα πυκνά του γένια, καθώς της τα φιλούσε, πριν σηκωθεί με κόπο από τον σκίμποδα, μορφάζοντας με συγκρατημένο πόνο και κουτσαίνοντας, μιας κι είχε λαβωθεί σοβαρά στο πόδι το δεξί στη μάχη του κατά των Αρδιαίων***...

Πέρασαν δύο έτη ακόμα, και ο Φίλιππος αποφάσισε να στείλει τον δεκατριάχρονο πια Αλέξανδρο στη Μίεζα****, για να μαθητεύσει κοντά στον φιλόσοφο Αριστοτέλη τον Σταγειρίτη, τον γιο του Νικόμαχου που υπήρξε γιατρός του παππού τους του βασιλιά Αμύντα και έφυγε πρόωρα από τη ζωή. «Θέλω κι εγώ να πηγαίνω στη Μίεζα» παραπονιόταν η εντεκάχρονη Κλεοπάτρα στην Ολυμπιάδα. «Θέλω κι εγώ να δω και ν' ακούσω αυτόν τον μεγάλο δάσκαλο, τον Αριστοτέλη! Σε παρακαλώ, μανούλα, άφησέ με να πάω με τον αδελφό μου, τόσα χρόνια που τον διδάσκουν ο θείος μας ο Λεωνίδας ο Μολοσσός και ο Λυσίμαχος ο Ακαρνάνας, μαζί του κάθομαι και μαθαίνω ο τι κι αυτός, σε παρακαλώ...», όμως εκείνη ήταν ανένδοτη, «είσαι θηλυκό», της είπε, «και η θέση σου είναι στον οίκο μας, όχι μαζί με τα αγόρια στην ύπαιθρο...»

«Μη στεναχωριέσαι, αδελφούλα» προσπάθησε να την παρηγορήσει ο έφηβος πρίγκιπας την παραμονή που θα αναχωρούσε, σφίγγοντας τη στην αγκαλιά του. «Έχει δίκιο η μητέρα μας, δεν ταιριάζει εσύ, κορίτσι πράγμα, να βρίσκεσαι ανάμεσά μας... Άλλωστε, δε θα 'μαι μόνος, θα 'χω τον κολλητό μου τον Ηφαιστίωνα τον Αμύντορα, τον ξαδέλφια μας τον Πτολεμαίο και τον Λεοννάτο*****, τον Περδίκκα, όλους μου τους φίλους, ακόμη και το άλογό μου τον Βουκεφάλα θα πάρω μαζί μου και τον σκύλο μας τον Περίτα******...»

«Όπως τα λέει ο αδελφός σου θα γίνουν τα πράγματα, μικρή μου πριγκίπισσα» της χαμογέλασε ο Περδίκκας, είκοσι δύο ετών παλικάρι πια, γεμάτο σφρίγος και αρρενωπή ομορφιά, μόλις έστρεψε σ' αυτόν το βλέμμα της για επιβεβαίωση. «Μην ανησυχείς... Εγώ θα σου τον προσέχω καλύτερα απ' όλους μας» συμπλήρωσε, δίνοντάς της ένα απαλό χάδι στα μαλλιά και ένα φιλί στο μέτωπο, όπως είχε κάνει λίγο πριν και με την Αταλάντη, και η Κλεοπάτρα ένιωσε σαν να είχε μπροστά της έναν θεό, ενώ συνάμα ένα ανεξήγητο ρίγος, πρωτόγνωρο, διέτρεξε το παιδικό ακόμα και ασχημάτιστο κορμάκι της...

*Η αρχαία Ορεστίδα βρισκόταν στην περιοχή της Καστοριάς και του Βοϊου Κοζάνης

**Το όνομα της μητέρας του Περδίκκα αποτελεί προσωπική εφεύρεση, καθότι μάς είναι άγνωστο.

***Οι Αρδιαίοι ήταν βόρειος Ιλλυρικός λαός, εναντίον των οποίων εκστράτευσε ο Φίλιππος το 345 π.Χ.

****Η Μίεζα και το Νυμφαίον της όπου δίδαξε ο Αριστοτέλης βρίσκονται κοντά στη Νάουσα.

*****Ο Πτολεμαίος ήταν γιος του άρχοντα Λάγου και της Αρσινόης, πιθανής εξαδέλφης του Φιλίππου, μάλιστα, ένα «κουτσομπολιό» - μυθος (ίσως πλασμένο από τους απογόνους του της δυναστείας των Πτολεμαίων) υποστηρίζει ότι ενδεχομένως η Αρσινόη να υπήρξε ερωμένη του Φιλίππου και ότι παντρεύτηκε τον Λάγο ούσα ήδη έγκυος. Όσο για τον Λεοννάτο, καταγόταν από το βασίλειο της Λυγκηστίδος της Άνω Μακεδονίας (σημερινή περιοχή νομού Φλώρινας) που υποτάχθηκε στον Φίλιππο και ενδέχεται να ήταν μικρανιψιός της βασιλομήτορος Ευρυδίκης, της μητέρας του Φιλίππου.

******Ο Περίτας ήταν ο αγαπημένος σκύλος του Αλέξανδρου, αν και λιγότερο γνωστός από τον Βουκεφάλα. Εικάζεται ότι ανήκε στην ελληνική ηπειρώτικη φυλή των μολοσσών και ότι πήρε το όνομά του από τον μακεδονικό μήνα Περίτιο (Ιανουάριος).

Ο Τάσος Νούσιας "μονόφθαλμος" για τον ρόλο του Φιλίππου