"Istırar dediğin şey ben miyim?"
Dedi sakince solmuş göz harelerinin ardından.
"Istırar dediğin şeyden seni tanıyınca kurtuldum ben." Dedim ve elini hiç bırakmamak üzere tutum bu yabancının.
Ne yana baksak Denizli,maviydi,ışıktı sonra bir çaresizlikti zifir, akıntıya kapılmış gemiler gibiydik.
🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳
Tik tak tik tak... Yalının dev salonundaki karşımda duran dev saatte saniyeler, dakikalar ve saatler birbirini kovalarken henüz birkaç saat önce yaptığım şey geliyor aklıma.
Şu anda aynı salonda kendileri ile bulunduğum Bige Atasoy' un bakışları altında eziliyorum. Bige Atasoy bana küçük gören bakışlarını fırlatırken Asel Atasoy olanlara bir anlam vermeye çalışır gibi bakıyor.
Utana sıkıla kafamı ayak seslerinin geldiği yöne çevirirken bir yandan da titreyen bacaklarıma engel olmaya çalışıyorum. Fakat beynimin kontrolünden çıkan bedenim zangır zangır titriyor.
Korku muydu bu? Endişe? Ya da çaresizlik? Hangisiydi?
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Hakan Atasoy ve Gediz Atasoy dev salondan içeriye giriyor. Zar zor da olsa ayağa kalkıyorum ben de. Kesilecek fermanıma odaklanmak için kulak kabartıyorum Hakan Atasoy ' un söyleyeceklerine. " Gediz bana her şeyi anlattı kızım. Bana da bunu olgunlukla karşılamak düşüyor. Yarından tezi yok düğün hazırlıklarına başlayacağız."
Hafif ağarmış saçları ile iri mavi gözleriyle bana bakıyor gülümseyerek Hakan Atasoy. Başımı olumlu anlamda sallayıp Bige hanım ve Asel ' e bakıyorum. Asel aniden seviniyor ve bana sıcacık bir gülümseme sunuyor. "Harika o zaman. Madem öyle ben Burak abime de haber vereyim." Asel sarı saçlarını savurarak koşar adım çıkıyor salondan.
Gediz, Hakan bey ve Bige hanım ile kalıyoruz sarayı andıran dev salonda. Bige hanım yanıma geliyor ellerini havaya kaldırmış alkış yaparken ve eşi Hakan beye dönüyor. Samimiyetten yoksun bir kahkaha atıyor Bige hanım ve ardından susuyor. "Sen ciddi misin Hakan? Oğlumuz bu ne olduğu belirsiz kızla mı evlenecek? "
İnsanlar için ne olduğu belirsiz bir şeydim. Hak vermiyor değildim ama olaylar böyle gelişmişti. Böyle gelişmek zorunda kalmıştı. Hakan bey bozulmuş bir ifadeyle eşi Bige hanıma bakıyor. "Ben gayet ciddiyim Bige. Gediz ve Eflin birbirlerini sevmişler ve evlenmek istemişler. Bizim de oğlumuzdan beklediğimiz bu değil miydi zaten? Doğru düzgün biri olması, düzelmeye karar vermesi ve evlenmek istemesinin nesi kötü?"
Bige hanım bu defa bu defa Hakan beyin yanına gidiyor. Gediz ise bana güven vermek istercesine bakıyor. "Biz bu kadar mı düştük Hakan? Cemiyetten bir arkadaşımızın kızı da olabilirdi. Bize denk biri olabilirdi. Bu paçavraya Atasoy soyadını mı vereceksiniz siz şimdi?"
Bu kadar da olmazdı. Bu kadar hakaret canımı acıtıyor, bu kadar aşağılanmak ağır geliyordu. Kararlı bir şekilde salonun çıkışına ilerliyorum tüm bu sözlerin üstüne. Tam Gediz ' in yanından geçip gidecekken Gediz önce kolumdan sonra ise elimden tutuyor.
