ကျွန်မလက်တွေဟာတုန်နေပြီးရင်တမမဖြင့်
ဖဲစအနီကြီးကိုအောက်သို့ဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။
ထိုမှ -
"အားး ၊ ပျိုကဗျာ!"
ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေကျသွားရပြီးပေါက်ကွဲလုမတတ်
ရင်ကိုလက်ဖဝါးနဲ့နာနာဖိထားရလေတယ်။
အပေါ်မှာရှိနေတဲ့စိန်စီထားသောကျွန်မရဲ့
အဖိုးတန်တဲ့ပန်းချီကားကြီးကိုမှုန်ဝါးနေသည့်
အမြင်ကြားကမော့ကြည့်မိ၏။
မျက်ရည်တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲသုတ်ပစ်
လိုက်ပြီးကာလအတန်ကြာသတိရလွမ်းဆွတ်
နေခဲ့မိသည့်ထိုအမျိုးသမီး'ဒေါ်ခင်နွဲ့ရည်'၏
ရုပ်ပုံလွှာအားငေးမောကြည့်ရှုနေမိပါတော့သည်။"
သူမဟာမလှုပ်မရှား၊နေရာ၌ရှိမြဲတိုင်းရှိနေ၍
ကျွန်မကိုလည်းလှပစွာကြည့်နေပါသေးသည်။
ပျိုကဗျာ။မင်းသိပ်ပျော်ခဲ့မှာပဲ။
— — — —
အိမ်ထဲဝင်ခါနီးအေးမူကချီတုံချတုံဖြစ်နေ၏။
"မဟုတ်မှလွဲရော"
"ဘာလဲ .."
"မဟုတ်ဘူးမလား"
အေးမူမျက်နှာကအမ်းတမ်းတမ်းပါပဲ။
"ဘာကိုမဟုတ်ရမှာလဲလို့"
"နင်တို့နှစ်ယောက်စားပွဲပေါ်မှာ"
"အွန်း ၊ ဟုတ်တယ်"
"ဟာ ၊ ပျို့ .. တော်ပြီ တော်ပြီ
ငါအိမ်ပြန်တော့မယ် ၊ နင့်အိမ်မှာဆက်မနေနိုင်
တော့ဘူးမိန်းမ .. "
"အဟာဟားဟား"
"ရယ်နေနိုင်သေးတယ် ၊ နှာဘူးကြမ်းလိုက်တာ"
ပျိုရယ်ပဲရယ်မိနေပါတော့တယ်။ရှက်လည်း
ရှက်တာလည်းအပါအဝင်။
အိမ်ထဲဝင်သွားတော့အန်တီကဧည့်ခန်းထဲမှာ
ငုတ်တုတ်ထိုင်နေ၏။မျက်နှာကလည်းမရွှင်မသာ
ဖြစ်နေပါသေးတယ်။
"အန်တီ"
"ဖြန်း!"
"ဟင် ၊ အန်တီကျူး"
ပျိုသိလိုက်ပါပြီ။အောက်ထပ်တစ်ခုလုံးကနေရာ
မကျပဲပစ္စည်းတွေကလည်းဟိုဟိုဒီဒီရောက်ရှိ
နေတာ။စာအုပ်စင်ကရွေ့နေပြီးနောက်ကျောမှာ
ရှိတဲ့အခန်းတံခါးဟာလည်းပွင့်နေတယ်။
"မင်းနိုင်တယ် ၊ မင်းအားလုံးကိုယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်
ပျိုကဗျာ .. တို့အရှုံးပေးတယ်သိလား .. မင်း
အပေါ်လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက်လည်း"
အန်တီပျို့ရှေ့တည့်တည့်မှာပဲသူမဒူးကို
ညွှတ်ခွေထောက်ချလိုက်၏။
"ဒူးထောက်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ် .."
"မဟုတ်ဘူးအန်တီ ၊ အန်တီထပါ"
"နေဦး ၊ တို့ပြောစရာကျန်သေးတယ် ..
ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့မတောင်းဆိုသလိုအန်တီက
ခွင့်လွှတ်မှုနဲ့မထိုက်တန်ပါဘူး"
အေးမူမှာကြားထဲကပူလောင်အိုက်ပြုတ်လာ၍
ငိုချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။
"အန်တီ့ကိုကွာပေးပါ"
"ဟင့်အင်း"
"ပျို .. အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်
အန်တီ့ကိုကွာပေးပါ"
လက်ဝါးနှစ်ဖက်အားပွတ်တိုက်၍အကြိမ်ကြိမ်
အခါခါအသနားခံနေသောအန်တီ့ကိုကြည့်၍
ပျို့အသည်းတွေဟာဆတ်ဆတ်ခါနာကျင်လာ
လေပြီ။
"ဟင့်အင်း အန်တီ .. ဒူးမထောက်ပါနဲ့
ပျိုမကွာနိုင်ဘူး ၊ ရိုက်ပါ.. ပျို့ပါးကိုကြိုက်
သလောက်ရိုက်ပစ်စမ်းပါ .. ဒူးတော့မထောက်
ပါနဲ့ .. အန်တီရဲ့"
"အစကတည်းကမတွေ့ခဲ့ကြရင်ကောင်းမှာပဲပျို
မပတ်သတ်မိခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲ ၊ မမုန်းမိခဲ့ရင်
ကောင်းမှာပဲ ၊ မချစ်ခဲ့မိရင်ကောင်းမှာပဲ .."
အန်တီ့စကားတွေဟာတစ်လုံးနှင့်တစ်လုံး
အားယူပြောနေရတာဖြစ်ပြီးပျို့ရင်ဘတ်က
အင်္ကျီစကိုဆွဲဆုတ်အားတင်းထားရ၏။
အန်တီ့ပါးကမျက်ရည်တွေကိုပျိုသုတ်ပေးနေမိ
ပြီးပျို့ပါးမှာလည်းမျက်ရည်စတွေအတောမသတ်
နိုင်အောင်ဖုံးလွှမ်းနေလေပြီ။
"ဟင်း .."
"အန်တီ .. အန်တီ့"
ပျို့လက်ပေါ်မှာပဲအန်တီကိုယ်လုံးဟာပျော့ခွေ
လဲကျ၍သွားပါလေတော့သည်။
အန်တီရယ် .. ပျိုအန်တီ့ကိုသိပ်မုန်းပေမယ့်
သိပ်ချစ်တာပါ။
_________
စောစောအိပ်မှာမို့ .. ဒီလောက်ပဲနော်
နောက်တစ်ပိုင်းမှရှည်ရှည်ရေးပေးမယ် ..
ဒီနေ့ကပင်ပန်းလွန်းလို့အမှန်ဆိုမတင်ပဲနေမလို့
အားလည်းနာတာနဲ့ရယ် .. ကျေနပ်တယ်ဟုတ်?
YOU ARE READING
"ဆေးခါး" [ completed ]
Romanceပျိုဖျော်တိုက်တဲ့ဆေးခါးတစ်ခွက်။ တို့တစ်ကြိုက်ထဲမော့လိုက်တယ်။
Part (20)
Start from the beginning
!["ဆေးခါး" [ completed ]](https://img.wattpad.com/cover/338866155-64-k857891.jpg)