Stiefbroertje//bankzitters

deel 18

Pov Matthy
Ik ben in de douche geweest, want ik had het ijskoud. Ik loop nu naar de keuken. Ik hoor de voordeur open gaan. Koen. Ik pak een boterham en leg er een plakje kaas op. Ik loop naar de bank en ga zitten. Ik zet de tv aan en begin met avondeten. Koen komt de woonkamer binnen gelopen. "Yo" zegt hij. "Hoi" zeg ik droog. Afgelopen week heeft Koen 2 vrienden gemaakt. Ze heten Mark en Mathijs. Ik vind het bijzonder dat je Koen leuk kan vinden als vriend.

Gisterochtend waren onze ouders naar de supermarkt en toen hadden we weer ruzie. Je kunt beter vragen wanneer niet. Tot nu toe hebben we vandaag nog geen ruzie gehad, maar dat komt ook omdat we elkaar bijna niet hebben gezien. Ik ben echt moe. Ik heb ook geen energie om nu nog een discussie te gaan voeren. Hij gaat tegenover mij zitten, maar wel op dezelfde bank. Ik zet mijn bord op tafel. Die ruim ik straks wel op. Ik kijk tv. Koen zit op zijn telefoon. We hangen allebei een beetje op de bank. We liggen half en languit. Het bijzondere is dat we elkaar niet raken. Je tuurlijk geef mijn lengte maar weer de schuld, hahahahaha (heel mooi sarcastisch lachje). Ik zit vol focus naar de tv te kijken en ineens voel ik een trap. Ik kijk geschrokken om en Koen verschuilt zijn gezicht gelijk achter zijn telefoon. Ik zucht uit vermoeidheid en omdat ik hier nu echt geen energie voor heb. Ik kijk weer naar de tv.

"Hou gewoon je bek en rot op" zegt Koen. Tja het is toch weer geëscaleerd. Na 100 trappen zei ik er wat van en nu zijn we weer dingen naar elkaar aan het roepen. "Jij komt hier intrekken, dit is mijn huis" zeg ik. Weer voel ik een trap. Ik hoor een zucht en hij mompelt iets.

"Kom vechten dan, idioot!" Roept Koen. Hij is een beetje, tja, apart. Hij staat voor mijn tv. "Ik ga niet vechten" zeg ik. Over 20 minuten is papa thuis en Lieke. Ik kijk op de afstandsbediening. Eigenlijk best cool dat je door knopjes, batterijen en sensoren een apparaat kunt 'besturen.' Ineens wordt de afstandsbediening uit mijn hand getrokken. Ik zucht. Even laten voel ik een harde tik op mijn hoofd. Niet door een hand of iets. Nee. Door die afstandsbediening. Hij deed het ook niet met beleid of zo. Ik geef geen reactie. Ik besluit maar naar mijn kamer te gaan.

Ik sta op. Ik loop richting de deuropening. Ik voel een zetje in mijn rug. Koen springt met volle vaart op mijn rug. Ik beland met een harde klap op de grond en hij beland half op me. Ik begin te snikken. Dit deed oprecht pijn. Koen gaat beter zitten en begint me in mijn rug te slaan en stompen.

Naderhand staat hij op en geeft hij mij een trap. Ik ga voorzichtig overeind. Ik kijk hem huilend aan. "Ach moet Matthy nu huilie huilie doen. Zielig zeg" zegt hij. Ik geef hem een zachte duw en wil me omdraaien. Ik krijg een duw terug. Veel harder. Ij beland op de grond. Koen verlaat lachend de woonkamer. Ik kom voorzichtig overeind. Ik voel één en al pijn. Ik hoor de voordeur open gaan. Ik strompel naar de voordeur. Papa staat met zijn rug naar mij toe in de deuropening. Ik geef hem een knuffel van achter. Ik huil even alle pijn eruit. Want ik zal je zeggen. Dat is nodig. Ik voel Papa omdraaien. Hij tilt me op. "A- au" snik ik. Papa kijkt me vreemd aan. "Waar heb je pijn?" Vraagt papa. "Overal" snik ik. "Liek, ik kom je zo helpen goed?" Zegt Raoul. "Ja tuurlijk doe maar rustig aan" zegt ze lief. Papa loopt weg. Ik druk mijn hoofd in zijn schouder. Ik duw hem er steeds verder in, want elke stap die hij zet, voel ik en gaat er een pijnscheut door mijn lichaam.

Papa zet mijn voorzichtig op zijn bed. Zitten gaat redelijk. "Dus.. waar heb je vooral pijn?" Vraagt hij. "Mijn zij en rug" snik ik. Papa haalt mijn shirt omhoog en kijkt naar mijn rug. "Je hebt een paar rode afdrukken op je rug" zegt hij. Dat komt omdat Koen me heeft gestompt en geslagen. "Laat me raden. Jullie hebben weer ruzie?" Vraagt papa. Ik zucht. Papa haalt de rand van mijn broek en klein stukje omlaag. Hij kijkt naar mijn zij. "Jeetje Mat" zegt hij terwijl hij er overheen streelt. Ik krijg er kippenvel van. "Het is helemaal blauw en je hebt twee bloeduitstortingen" zegt papa. Ik knik maar gewoon. Papa geeft me een kus. En hij tilt me weer op. Ook droogt hij mijn tranen. Zonder papa was er geen Mat.

800 woorden