Opposite Sides

The Things We do...

"Elizabeth, σήκω από το γραφείο επιτέλους πάμε σε παρακαλώ κάπου έξω", η Crystal παρακάλεσε την φίλη της που απασχολούσε τον εαυτό της με σχέδια πολέμου.

"Crystal, είμαστε σε πόλεμο τι έξω και βόλτες μου λες; προσπαθώ να ετοιμάσω την επόμενη επίθεση μας.".

"Ναι αλλά χρειάζεσαι ένα διάλειμμα είσαι εδώ μέρες", μετά από πολύ ώρα η πριγκίπισσα πείστηκε και σηκώθηκε.

Έξω επικρατούσε μια ηρεμία, οι πολίτες του Ayrith γυρνούσαν στα υπόγεια δρομάκια με πράγματα και τρόφιμα από τις καλλιέργειες, τα παιδιά χαιρόντουσαν την αθώα ηλικία τους. Ενώ οι ανιχνευτές γυρνούσαν από την περίπολο. Όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι.

Οι δυο κοπέλες βγήκαν εκτός του υπόγειου καταφυγίου και προχώρησαν προς τους κατεστραμμένους δρόμους. Μισοπεσμένα κτήρια που κάποτε στέγαζαν χιλιάδες άτομα στους έξι και δέκα ορόφους τους.

Το Ayrith αποτελούσε μια μεγάλη πόλη με πολυώροφα κτήρια και μεγάλο πληθυσμό. Έπειτα την καταστροφή του πέρα από την σημαντική μείωση των ατόμων που πέθαναν, αναγκάστηκαν να πάρουν τον πλουτισμό τους υπογείως και να συνηθίσουν την ζωή σε μικρότερες εγκαταστάσεις. Αυτό τους έφερε πιο κοντά ο ένας στον άλλον, όμως δεν αναιρεί την επιθυμία των μεγαλύτερων να επιστρέψουν στις ζωές που είχαν και στους νεότερους να δουν μια μέρα στον ήλιο, με καθαρό αέρα.

Αν και ήταν ένας κρυμμένος παράδεισος είχε ελλείματα και αυτά ήθελε να καταπολεμήσει η επανάσταση και να πάρει πίσω ότι τους κλέψανε και τους στερούν μέχρι και σήμερα.

Οι σκέψεις της Elizabeth δεν σταμάταγαν να φεύγουν από αυτό το θέμα, εξάλλου θα ήταν κάποια στιγμή η ηγέτης τους, ήταν υποχρέωση της να τους φέρει πίσω την άνεση στην ζωή τους, όπως ήταν κάποτε.

"Σε βγάζω από αυτή την σπηλιά για να χαλαρώσεις όχι για να σκέφτεσαι χωρίς να γράφεις. Κοίτα λίγο πάνω, απόλαυσε τον ήλιο, την ζέστη στο δέρμα σου", η φίλη της προσπάθησε να της φτιάξει την διάθεση.

Η ξανθιά κοπέλα χαμογέλασε ελαφρώς, δεν θεωρούσε ότι άξιζε να χαμογελά μετά από τις αποφάσεις και πράξεις των τελευταίων μηνών.

Τα κτήρια γύρω τους έκαναν το κλίμα πιο βαρύ. Εάν η βασίλισσα Ember δεν είχε πάρει υπό την προστασία της όλους τους επιζήσοντες κατοίκους τώρα θα υπήρχαν σίγουρα άτομα σε αυτά τα απομεινάρια κτηρίων. Όσοι είχαν την δυνατότητα να επιζήσουν δηλαδή. Τα επίπεδα ραδιενέργειας ήταν υψηλά, μετρά τον βομβαρδισμό της πόλης, αρκετά για να προκαλέσουν αντιδράσεις αλλεργίας στους βιολεταίματους αλλά μέχρι και θάνατο σε όσους είχαν κόκκινο αίμα.