Sevgilisi Serkan'dan önemli bir sebepten dolayı ayrılmak isteyen Alize,özlem duygusunun bastırdığı istek ile tekrardan Serkan'ı kendisine çekmek ister.
Kendimde heyecanlandım bölüm için ahssshdh o yüzden ard arda atasım geldii.Üstte koyduğum şarkıları açın ve okumanıza bakınn
BÖLÜM 30: Kucağımda Asil'i severken diğerleri de yanıma geldi ve gözleri dolmuş bir şekilde Nurettin babam konuştu "E Serkan ver bebişi biraz da biz sevelim değil mi" Asil'i verdim.Nurettin babam kucağına aldıktan sonra Sinem annem gözleri dolmuş bir şekilde konuştu(ay böyle mi denilir bilmiyom Sinem annem falan hiç alışık değilim) "Annesi olmadan ne yapacak bu minik,emzirilmesi lazım,annesini yanında hissetmesi lazım böyle olmaz ki" "Serkan yapar halleder o" Dedi Atakan "He Atakan ben mi emzireyim çocuğu,yani öyle bir imkan varsa söyle tabii" Herkes gülüştükten sonra Atakan konuştu "Öyle değil ya,süt annesi ayarlarsın işte" Duraksadıktan sonra konuştum "Hayatta olmaz,onun annesi Alize ve onun dışında kimse de oğluma annelik yapamaz" Daha sonra herkes bebeği kucağına alıp sevdikten sonra eve geçtik.Bugün bende kalacaktı,yarın da Sinem anneme götürecektim,o da anne olduğu için ne yapılıp yapılmaması gerektiğini bilirdi ve bana da anlatırdı.Tabii ben anne değilim babayım ama işte Alize sağolsun bebeğini ortada koyup gitti.Daha sonra Asil'i kucağıma alıp Alize ile ona düzenlediğimiz odaya götürdüm.Odanın içine girip ışığı açtığımda bir anda gözümde Alize canlanınca derin bir şekilde soluklandım ve odanın içerisine girip Asil'i yatırdım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Alizeden Hastanenin arka kapısından çıktıktan sonra acı ile yürüyerek fazlasıyla uzaklaştım.Boş bir sokak bulduktan sonra kaldırıma oturup deli gibi ağlamaya başladım.Bağıra bağıra ağladığım için mahalledeki insanlar pencereye çıkıp bana doğru baktılar.Büyük ihtimal deli olduğumu falan düşünüyorlardı ki haklılardı bence.Daha sonra pencereden benim yaşlarımda bir kız seslendi "Eğer gitmeyeceksen yanına geliyorum" Arkamı dönüp kıza baktığımda ağlayarak kafamı onaylar bir biçimde salladım ve kız hemen aşağı indi.Kısa boylu,güler yüzlü ve enerjik birisine benziyordu. "Selam" Gözyaşlarımı silerek konuştum "Selam" "Ağlamaya devam et sen,iyice boşalt içini sonra konuşursun" "Yıllarca ağlasamda kurtulamam içimdeki volkandan" "Ne oldu,ne yaşadın" Biraz durduktan sonra kız konuştu "Anlatmak zorunda değilsin fakat emin ol anlatınca çok rahatlayacaksın" "Ben hamileydim,yani bugün doğurdum" "Aaa ne güzel,hayırlı olsun" "Pek hayırlı olmadı" "Anlat lütfen ben dinliyorum seni" "Çok normaldi evliliğimiz,sonra birşey oldu" "Ne oldu" "Benim bilmediğim bir kardeşim çıktı,sonra da eşim bana bir tuhaf davranmaya başladı" "Ne gibi" "Zarar verdi bana canımı yaktı,normalde asla yapacağı şey değildir,biri bana dokunsa kıyameti koparır" "Peki sonra ne oldu" "Ya ailesel konuları geçiyorum onlar biraz karışık.Biz balayındayken abim,yani işte sonradan çıkan kardeşim eşimin babasını bıçakladı.Bizde hemen döndük tatilden yanlarına gittik,dediğim olayda orada yaşandı.Sonra abim eşim ile bir süre görüşmememi istedi falan filan" "Sen ne yaptın,görüştün mü" "Hayır görüşmedim aramız bozuldu ama bu her evlilikte olur yani değil mi,işte bizim öyle olmadı.Kavga ettikten sonra ben biraz üzerine gittim ve barışmak için şirketine gitmeye karar verdim,bu olaylar olurken de hamileydim zaten.Neyse işte buda Instagram'da bir post paylaştı" "Ne paylaştı?" "Bir kız ile date e çıkmış,onun fotoğrafı" "Yani aldattı mı seni" "Ben onun aldatacağını düşünmüyorum,yani inanmak istemiyorum,bence başka birşey var ama ben bilmiyorum.Biz dokuz aydır görüşmüyoruz,bugünde doğumuma geldi" "E ne güzel" "Onu görünce bende mutlu oldum fakat sonra yanında o kızı da gördüm,onu da getirmişti" "Gerçekten mi,karısının doğumuna sevgilisini getirmiş yani" Diyerek şaşkınlık ile gülümseyince bende ona gülümsedim ve devam ettim "Ben çocuğumu terkettim" Garip bir şekilde bana bakınca sordu "Nasıl yani" "Bak çok saçma gelecek belki ama ben o kızı yanında görünce dayanamadım,bir anda psikolojim altüst oldu,bende o hal ile çocuk yetiştirebileceğimi düşünemedim" "Kime verdin peki bebeğini" "Kocama,ona güveniyorum çünkü" "Bak sakın kendini suçlu hissetme,sen iyi bile dayanmışsın güzelim.Senin yerinde başkası olsa kaldırmazdı herhalde bu kadar üst üste olan olayları" "Ben kötü bir anneyim değil mi?bebeğini,evini,ailesini terkeden iğrenç bir insan,iğrenç bir anneyim değil mi?" Dedim ve yeniden ağlama krizlerim geldi.Ellerim ile yüzümü kapatarak hıçkıra hıçkıra ağladım "Ya hayır hayır hayır,bak sen benim şu ana kadar gördüğüm en anlayışlı annesin,bu psikoloji ile çocuk büyütmek istememiş olman verdiğin en doğru karar olmuş.Tamam terketmen doğru değil ama her insan yanlış yapar,hata yapar,önemli olan onları farkedip düzeltmektir." "Düzelmeyecek,ben yanlarına gitsem bile affetmeyecek beni" "Nereden biliyorsun,onun seni şu an ne kadar özlediğini tahmin edebiliyorum" "Yani ne yapmam gerekiyor" "Bir süre bekle,kendini toparla ve çık karşısına.Yaşadığınız olayların aslını öğren,yani yüzleşin" "Benim fazlasıyla zamana ihtiyacım var,şu an değil,kendime çekidüzen verdikten sonra gideceğim.Hem ben şimdiden çok özledim oğlumu" "Doğurduktan sonra kucağına aldın mı hiç" Gözümden yaşlar akarken titreyen sesim ile konuştum "Hayır,hiç dokunamadım ona" "Annelik işte bak,hiç yüzünü bile görmediğin bebeğini nasıl özlüyorsun" Diyerek gülümsedi ve kolumu sıvazladı "Ben sana çok teşekkür ederim,seninle konuşunca gerçekten de biraz ferahladım,çok sağol" "Ne demek,azıcık bile iyi geldiysem ne mutlu bana.Yalnız kalacak bir yerin var mı" "Yok.Aslında bir dağ evim var ama en son hırsız girdiği için şu an evin çevresine bile korkudan yaklaşamıyorum" "Bak ne diyeceğim,ben tek yaşıyorum zaten hiç kimse yok evde istersen benim evimde kalabilirsin" "Yok olmaz" "Ya tamam daha 5 dakika önce tanıştığın bir insana güvenmemen normal ama kalacak bir yerin yok.Ayrıca şu andan itibaren beni tanıyorsun,ve bende sana iyilik yapmak istiyorum" Mahcup bir şekilde yüzüne gülümsedim "Ama ben sana rahatsızlık veriyorum şu an ya,zaten gelmişsin gecenin bir vakti benim dertlerimi dinliyorsun" Ayağa kalktıktan sonra elini uzatarak konuştu "Sen iyice saçmaladın o yüzden cevap vermiyorum sana,hadi kalk gidiyoruz hemen karşısı zaten ev" Elinden tutarak kalktıktan sonra eve girdik "Bu arada tanışmadık biz,ben Işık" "Alize bende,çok memnun oldum Işık" "Bende memnun oldum Alizeciğim,ee merak ettim sen nerede kalıyorsun evin nerede" "Bizim yalımız var orada kalıyoruz,hatta kocamda karşı yalıda kalıyor.Tabii evlendikten sonra başka bir eve çıktık yani" "Sen zenginmişsin bayağı ya,şimdi bu evde küçük geldi sana" Diyeek gülümsedi "Saçmalama Işık,ben böyle nostaljk,sevimli,küçük evlere bayılırım" "İyi o zamann,dur ben sana ilaç getireyim ağrın vardır senin" Mutfağa gidip ilaç ve su getirdikten sonra içtim "Sana ne kadar teşekkür etsem az,sen olmasan sokakta kalıyordum belki de" "Ama bak ben varım,o yüzden sen şimdi bunları düşünme git uyu güzelce kafanı dinle olur mu" Yüzüne samimi bir şekilde gülümsedim.Benim için loş ışıklı ve fazla derecede minnoş pofuduk bir oda ayarlamıştı
