"ဟာ ဂျောင်ဂုကလည်း ဒီမှာကပျင်းတယ်လို့ Tvကလည်းငါကြည့်ချင်တာတစ်ခုမှမရှိဘူး"
"ကိုကို့ ကိုကျနော် စိတ်မချဘူး"
"ဘာကိုစိတ်မချတာလဲလို့
ငါဒီမှာပဲနေမှာလေ ဘယ်မှာသွားတာမှမဟုတ်တာ"
"ကိုကိုကငြိမ်နေတာမဟုတ်ဘူးတော်ကြာပြုတ်ကျသွားမှဖြင့်!"
"ဟော ငါက ကလေးလားပြော
ငါကအဲ့အပေါ်တက်ဆော့မှာမို့လို့လား"
"အဲ့လို့တော့လည်းမဟုတ်ပါဘူး
ကဲပါ သွားချင်တယ်ဆိုလည်းသွား
အခန်းအပြင်မှာရပ်နေတဲ့နှစ်ယောက်တွေ့လားအဲ့ထဲတစ်ယောက်ခေါ်သွားလိုက်"
"အင်း ငါသွားပြီနော်"
"ဟု"
ဂျီမင်းကအခနး်အပြင်ထွက်လာကာ
လူတစါယောက်ခေါ်ခဲ့ပြီးဟိုးအပေါ်ဆုံးထပ်ကိုတက်သွားသညါ။
"ဝိုးးးးအမြင့်ကြီးပဲ!!"
"ဟို သူဌေးလေးပြုတ်ကျမယ်ဗျ
အရှေ့အရမ်းမတိုးပါနဲ့"
"ရပါတယ် ငါကလေးမဟုတ်ဘူး"
"အနောက်လေးနည်းနည်းပဲဆုတ်လိုက်ပါဗျာ"
"မင်းတို့ကလည်းဂျောင်ဂုတပည့်တွေလိုါကိုမပြောရဘူးတော်တော်အရစ်ရှည်တယ်"
ဂျီမင်းလည်းအနောက်ဆုတ်လိုက်သည်
"အဲ့မှာရှိပြီလား ဆုတ်လိုက်ပြီ"
"ဟုရပါပြီခဗျ"
"ဒါနဲ့ဟိုနားမှာအလုပ်လုပ်နေကြတာလား"
"ဟုတယ်လေ သူဌေးလေးဘာဖြစ်လို့လဲ"
"လာ သွားကြည့်ရအောင်"
"ဗျာ မသွားနဲ့သူဌေးလေးသူတို့အလုပ်ရှုပ်နေတာဒုခများတယ်"
"အလုပ်ရှုပ်နေဝာာတွေ့တယ်လေ
ဘာတွေလုပ်နေလည်းပဲသွားကြည့်မှာလာခဲ့စမ်းပါ"
"သူဌေးလေးး!"
တားမရတဲ့ဂျီမင်းကထိုအလုပ်လုပ်နေတဲ့လူအုပ်စုနားသို့ထွက်သွားသည်
အနားသို့ရောက်တော့အောက်မှာလည်းရေတွေရွဲနေသည် ဘာတွေလုပ်နေကြမှန်းလဲမသိပါအတော်ပင်အလုပ်ရှုပ်နေသော
သူတို့ကိုဂျီမင်းစိတ်ဝင်စားလာပါတော့သည်ထို့ကြောင့်ဂျီမင်းမေးလိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
ကိုကို့ ကိုချစ်တယ်
Fanfiction"ကိုကိုကအခုကျနော့်ယောက်ကျားဖြစ်နေပြီနော်!!!" "မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ထားးး!!!!"
