ထမင်းစားဝိုင်းမှာတော့အရင်လိုမိသားစု
သုံးယောက်မဟုတ်ပဲလေးယောက်ဖြစ်နေသည်ဂျောင်ဂုလေးပါအပါ
ဒယ်ဒီကိုမာမီပြောပြပြီးပြီတဲ့လေ
ဘာပဲဖြစ်ဖြစိမိတ်ဆက်ပေးအုံးမှပဲ
"ဒယ်ဒီ ဒီမှာဂျောင်ဂု"
"မင်းမာမီပြောပြီးပါပြီ သားနာမည်ဂျွန်ဂျောင်ဂုဟုလား"
"ဟုကဲ့"
"သားကလိမ်မာတယ်တဲ့ ဂျီမင်းကအမြဲတမ်းပြောတယ်"
"ဟု"
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဉီးတို့ကိုလည်းမကြောက်နဲ့
သားအကြောင်းကြားရတာလဲဉီးလေးတို့စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါတယ်"
"ဟုတယ် ကျမလည်းအဲ့ဒါပြောနေတာ
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးနဲ့လေ အာ့ကြောင့်သား အန်တီနဲ့အန်ကယ်ကို ကိုယ့်မိဘလိုသဘောထားလိူ့ရတယ်သိလားသား"
ဂျောင်ဂုကဂျီမင်းကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်ဂျီမင်းကပြုံးပြပြီးခေါင်းညိတ်လိုက်သည်
"ဟုအန်တီကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"မဟုတ်တာရတယ် ရတယ် "
"ကဲပါ ထမင်းစားကြရအောင်
စကားတွေများနေတာနဲ့"
"ဟုတယ် ထည့်စားကြသားတို့"
ညစာစားပြီးတော့
ဂျီမင်းသူ့အခန်းရဲ့ဝရံတာကိုဂျောင်ဂု
ကိုခေါ်လိုက်သည်
ညဘက်ဆိုလေလည်းတဖြူးဖြူးတိုက်ပြီး
အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့နေလို့ကောင်းသည်
"ကိုကို ဘာလို့ခေါ်လာတာလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းစကားပြောရအောင်
ဒီမှာပြောလို့ကောင်းတယ်လေအာ့ကြောင့်ခေါ်လာတာ"
"အော် လေတိုက်တယ်နော်"
"တိုက်တယ် တော်တော်တိုက်တာအေးနေတာပဲကြည့်ပါလား"
"ဟုပါရဲ့ နောက်ပြီး ကိုကိုတို့အိမ်ကလည်းအကြီးကြီးပဲ ကျနော်တို့အိမ်နဲ့ကွာပါ့"
"မင်းကလည်းဒါကတောါဒါပဲပေါ့ ဒါနဲ့မနက်ကျောင်းအတူသွားကြမယ်နာ်"
"ဟုတယါနော်"
"ဟုတယ် ခုမင်းကငါတို့မိသားစုထဲရောက်နေပြီအဲ့တော့ငါတို့မိသားစုဝင်ဖြစ်သွားပြီ
မင်းချမ်းသာသွားပြီ"
YOU ARE READING
ကိုကို့ ကိုချစ်တယ်
Fanfiction"ကိုကိုကအခုကျနော့်ယောက်ကျားဖြစ်နေပြီနော်!!!" "မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ထားးး!!!!"
