ÖLÜ RUHLAR

20:İlaç Niteliğindeki Kelimeler.

Selamm.

Yine güzel bir bölümle geldim,biraz kısa ama olsun hemen okuyalımm. Yorum yaparak okumayı ve oylamayı unutmayalım.

İyi okumalarr.

🪡

20.Bölüm:İlaç Niteliğindeki
Kelimeler

Kelimeler elbette ki ilaç niteliğinde kullanıldığın da bağımlılık yapardı. Sevgilim,senin sözlerin gördüğüm en güzel bağımlılıktı.

🪡

Söylediği sözler,boynuma doğru değen dudakları kalbimin hızla atmasına yetecek türden şeylerdi. Nefes alma yetimi kaybetmiştim. Kullandığı cümleler ruhuma işliyordu.

Kelimeler ilaç gibidir. Fazlası zarardır,yaralar. Kelimelerin açtığı yaralar ise fiziksel yarları iyileştirmekten daha zordur daima.

Gereği kadarı ise iyileştiricidir. Belki de geçmişte kalan,kelimelerin açtığı yaraları bile iyileştirmeye gücü yeterdi. Özellikle sözleri en sevdiğinden duyuyorsan.

Fakat yaraları iyileştirdiği fark edilen ilaçlar bir kere vücuda nüfus ettikten sonra sık sık alınmaya başlar,bir yerden sonra bağımlı olursun o ilaca.

Fakat iyileştirici ilaç niteliğinde ki sözler bağımlılık yaparsa,o sözleri bir daha duymama olasılığın yüksek olur. Çünkü o kelimeleri ne kadar çok duymak istersen,o kadar çabuk uzaklaşırlar senden. Aynı bir şeyi ne kadar çok istersen,çoğu zaman elinden kayıp gitmesi gibi.

Fakat ben bunun bilincinde olduğum halde onun kelimelerini iyileştirici ilaç niteliğine koydum. Tek dileğim ise o kelimelerin benden uzaklaşmamasıydı,onun benden uzaklaşmamasıydı. Çünkü eğer ilacımı kaybedersem,iyileşmiş ruhum yeniden kanamaya başlayacak. Ben ise her zaman yaptığım gibi üzerini örteceğim ve çevrem ise her zaman yaptığı gibi o örtüyü açıp,yaramı tekrar tekrar deşeceklerdi.

"Aras...bende sana çok aşığım." diye mırıldandım kesik nefeslerimin arasından. Hafifçe geri çekildi ve elleri belimdeyken beni kendine doğru çevirdi. Ardından dudakları çenemi buldu ve hafifçe öptü.

İçim yumuşacık olurken yavaşça geri çekildi. Kalbim yine huzurla dolmuştu. İçimde yarattığı huzur ve güven duygusundan bihaberdi.

Ben olduğum yerde kalakalırken o son kalan tabakları da bulaşık makinesine yerleştirdikten sonra mutfağı toplamayı bitirmiştik.

"Hadi geçelim içeri sonra hazırlanalım. Dışarı çıkıyoruz." dediğin de nihayet kendime gelmiştim.

"Nereye gidiyoruz?"diye sordum çocuksu bir heyecanla.

"Orası süpriz." dedi. Hareket etmediğimi fark edince elimden tuttu ve Ada'nın yanına doğru ilerlemeye başladık. Ardından Ada'nın odasına girdik.

"Ada,abiciğim dışarı çıkacağız. Hadi hazırlan." dedi Aras.

"Tamam tamam hemen hazırlanıyorum!" dedi Ada heyecanla.

"Bende odama gidip hazırlanayım o zaman." dedim ve Aras'ın elini yavaşça bırakarak odama doğru ilerlemeye başladım.

Odaya geldiğim de sonbahara girdiğimizi göz önünde bulundurarak yeşil bir kazak ve siyah,bol paça bir kot giydim. Saçlarımı açtım ve taradım. Nereye gideceğimizi bilmiyordum bu yüzden normal bir şekilde giyinmiştim.