Arkadaş Grubu ★ | Omori | Orjinal Wattpad Hikâyesi...

★ 1. Bölüm ~

Selamlar saygılar millet! Ben acemi yazarınız Kaos.

Evet, artık kendime Kaos diyorum. Sizlerde öyle seslenirseniz iyi olur, yeni ismim Kaos :D

Her neyse! Yeni bir Omori serisinin ilk bölümüyle tekrar karşınızdayım!

Kindergarten serisine de devam edeceğim, ancak çok az okunma olduğu için daha yavaş olacak.

Çok zaman kaybetmeden başlayalım haydi!

Not: Kitap, yazarın yarattığı Alternatif Evren'de geçmektedir. Orjinal oyundan  bağımsızdır.

Dikkat: Sansürsüz küfür ve şiddet içeriği.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
                                   ★

"Bir, iki, üç..."

Diye başladı. On beşe kadar sayacaktı, sonra ise beni bulmaya çalışacaktı. Beni bulmasını istemiyorum, o kötü birisi. Sınıfımdaki erkeklerin babası, benim babam gibi değil.

"Dört, beş, altı..."

Nereye saklanmam gerektiğini düşündüm. Bildiğim tek şey nereye, nasıl saklanırsan saklanayım beni bulacaktı. Beni bulmasını istemiyorum, o iğrenç birisi. Sınıfımdaki kızların babası, benim babam gibi değil.

"Yedi, sekiz, dokuz..."

İçimden bir ses camdan aşağı atlayıp kaçmam gerektiğini söyledi, ancak polisler beni bulduklarında gene onun ellerine teslim ederdi. Beni bulmasını istemiyorum, o canımı acıtıyor. Diğer hiçbir çocuğun babası, benim babam gibi değil.

"On, on bir, on iki..."

Dolabımın içine girip, dışarıyı azda olsa görebileceğim şekilde kapakları kapattım. Ellerimle ağzımı kapatıp ses çıkarmamaya çalıştım. Gözlerimin dolduğunu görüşümün bulanıklaşmasıyla fark ettim.

"On üç, on dört, on beş..."

Adım seslerinin yaklaştığını duydum. İlk başta mutfağa girdiğini duydum, ancak içerde çok uzun süre durmadı. Koridordan yavaş yavaş geçti, yatak odasına girdi, etrafa neredeyse hiç bakınmadan benim odama yöneldi.

İğrenç alkol kokusunu duyunca, içerde olduğunu anladım. Gölgesini görünce nefesimi tuttum. Elinde muhtemelen yılan derisinden yapılmış olan, eski ve kıvrılmış bir siyah kemer vardı. Korkuyordum. Hemde çok...

Yatağımın altına bakmak için eğildi. Kaçabilirdim, kapı çok uzağımda değildi ve çıktıktan hemen sonra kapıyı kilitleyip, babamı odamda bırakabilirdim.

Nefesimi verip kaşlarımı çattım. Yapmazsam canım çok acıyacaktı, kaçarsam kısa bir süreliğine bile uzak durabilirdim...

Dolabımın kapaklarını aniden açıp, babamı yere doğru ittirdim. Düştü, ancak beni önceden fark etmiş olacak ki ismimi sarhoşluğun verdiği iğrenç, sarhoş sesi ile adımı haykırdı.

"AUBREY!"

Odadan çıkıp ani bir hareket ile anahtarı çevirdim. Kilitlendi.

İki kere daha kilitleyip anahtarı çıkardım, kapıyı tekmeleyip bana pekte hoş olmayan sözler söylüyordu.

"SENİ OROSPU ÇOCUĞU! AÇ KAPIYI, SENİ GEBERTECEĞİM!"

Anahtarı cebime koyup koridordan geçtim. Alt kata tam anlamıyla koşarak indim, düşmediğime şaşırmıştım. Salonun önünden geçerken anneme baktığımda çoktan koltuğun üstünde sızmıştı. Çıkış kapısını açtım, kapı hala tekmeleniyordu.