EFSUNKÂR

55. BÖLÜM"NEFES KADAR AŞK"

Mizra bana aşık olduğunu söylemişti.

Aşık olmaz, ait olmaz ya da ait kılmaz bir adamken ait olmuştu ait kılmıştı ve bizim bağımız; bağımlılığa dönüşmüştü.

Daha iyi adamlar umurumda değildi.Daha iyi adamlar beni bir noktaya kadar anlarlardı, korkularımı gözüme bakarak anlayamazlar ya da onlara gülümsediğimde gülümsememin arkasına pusu kurmuş sinsi kederimi göremezlerdi.

Çünkü onlarda benden parçalar yoktu.

Ama Mizra öyle bendi ki, benim kendimde dahi fark edemediğim şeyleri fark ederek beni keşfediyor, kendimi bana keşfettiriyordu.

Sonsuz bir heyecandım onun için.

Beni öyle görüyordu ki, dünyada ben ve diğer kadınlar vardık.İnanmadığı her şeye inanır olmuştu ve bana olan bu inancı öyle güçlüydü ki dünyanın tüm kadınları bir araya gelse bunu değiştiremezdi.

"Sarışın."dakikalardır konuşmayıp dümdüz akan yola bakıyordum.Ona ben de sana aşığım gibi şeyler söylemeyi bırakın tek bir kelime dahi etmemiştim ve o da buna takılmamış olacak ki bana saygı duyup dakikalarca bizi sessizliğin zindanlarına mahkum etmişti.Ama şu an beraat zamanıydı, bunu onun erkeksi tok sesini duyduğumda anlamıştım."Bu adamı kendine aşık ettin o bebek suratın ve kalbinle.Bunları anlayacak kadar yüksek bir zekan da var, o yüzden bu kadar yutkunma; yutkunma sesine bile azabileceğimi biliyor olman gerek."

"Devrim,"dedim yaramaz bir kıkırtıyı dudaklarımdan serbest bırakarak."Sana öyle aşığım ki tüm kelimeler sana olan aşkımı anlatma konusunda yetersiz hissettikleri için boyunlarına intihar ipi geçirdiler."

"Kızım sen yazar olsana."alaycı bir şekilde yandan bana baktı.Sakallı esmer suratı tatlıya bandırılmış gibi ağzımı sulandırıyordu."Edebiyatın amına koydun."

Kendime engel olamayıp arsız bir kahkaha koyverdiğimde bana esrarengiz bir bakış attı."Ben üç gün takılır beşinci gün tanımazdım,"sustu, bu sohbet beni sinir etse de anlatması için merakım beni susturdu ve onun güzel ağzını açmasını beklemeye koyuldum."Bu güzel bir şey değil evet, ama herkes tercihlerini yaşar; ben cinsel birliktelik yaşadığım kimseye ilişki vaadi vermedim; kimseye olduğumdan farklı görünmedim ve bunu kabul eden kadınlarla belirli sınırlar ve çerçevelerle cinsel hayatımı sürdürdüm."direksiyonla sert bir manevra yaptı."Anasını satayım ben bir kadını gece gündüz düşünmenin, kokusu olmadan başa giren siktiğim ağrıların ya da başta farkına varmaktan it gibi kaçtığım bu bağımlılığın ne demek olduğunu bilmiyordum."Bu gerçek dudağımı istemsizce kıvırdı.O benimdi, ama o aynı zamanda bendim."Arsen sen sadece hayatımdaki kadın değilsin, sen benim her defasında içime çektiğim nefes olmuşsun be kızım."

"Başından beri nefesimdin, sadece ben nefes almayı bilmiyordum Devrim,"dedim ona geçmişteki hüzün kırıntılarımın ve şu anımın aşk dolu bakışlarını atarken."Ben yaşıyordum ama, nefes alırken canım yanıyordu, sanki zehirleniyor gibiydim.Her nefes daha da halsiz ve hayatta olan bir ölü yapıyordu beni, ilaçları içtiğimde de o zehirle boğuluyordum.Sen o zehre kendi nefesinle şifa oldun.Nefesin nefesime karıştıkça ben iyileştim ve sana bağımlı oldum."ona kuracağım cümlenin endişe ve korkusuyla baktım."B-beni hiç bırakma olur mu?"yutkundum."Ben nefes almayı seninle öğrendim ve ben nefes alamazsam bu defa gerçek bir ölü olurum."

"Şşş"yanağımda sert ve kemikli parmakları dolandı, oraları talan ederken kalbime dokunuyor gibi hissettirmesi garip miydi?"Arsen bana benden bile yakın olacaksın,"bana ciddi bir bakış attı."Her daim küçük kızım, benim nefesim bile uzak kalacak bana senin yanında."