Yaralı bir kalbe sahipsen onu iyileştirecek birini bulmak epey zaman alır. Önce kendi yaralarını sarmalı; ardindan onun yaralarini sarabilecegine olan inanca sahip olmalı. Bunu yapmaya başlığın an ve karşılığını aldigin an kabinin ahtarini elinle teslim edebilirsin. Böyle bir şeye ne sen ne karsidaki kişi cüret edemiyorsa kalbinin kapisini acmaya bile yeltenme . Kalsin oyle yarali. Öylece dursun yerinde daha fazla hirpalanmasina izin verme.Önce yaralarını sarmalı güven ve sevgiyi hissetirmeli ardindan karsina çıkacak olana en temiz saf duygularla karşılık vermelisin.
🍷🕊
♡
~~~~♡~~~~♡🧚♀️🌙
Nasıl olur bilmiyorum ama elimde olmadan onu düşünüyordum. Aklımın bir köşesinde takılı kaldı. Orda o köşede öylece evindeymiş gibi hiç yabancılık çekmeden, rahatsızlık duymadan sessizce duruyor.
Niye bana hiç yabancıymış gibi gelmiyor. Küçüklüğümden beri yanımdaymış, onunla büyümüşüm gibi kendime yakın hissediyorum.
Adını söylediğinde şuramda birsey hissettim . Elimi kalbime götürdüm. Hissettiğim duyguyla mideme bir şeyler oldu. Göz bebeklerim büyümüş kalbimin hızlı hızlı atmasıyla nefes nefese kaldim.
Banyoya kendimi zor atarken aynanın karşısına geçtim. Yüzüme baktım bu yüz, gözler, bu mimikler bana yabancı kime aitti bu beden .
Elimle yüzüme dokundum gözlerimi ovdum kendime gelmek için ama değişen bir şey olmadı. Kalbim yerinden fırlayıp aynaya carpacakmiş hissi veriyordu. Elimle engel olmak istedim. Gözlerimi kapatıp derin nefes aldım. Beni sakinleştiren yine onun koyu gözleri oldu. Zihnimin en derininde o tanidik beni kendimden geçiren hareler; kendime gelmemi tekrar onlar sağladı.
Kapının açılmasıyla daldığım yerden ayrılıp odaya dondum. Kim olduğuna baktım, gelen çağandı. İyileşmesinin üstünden 1 hafta geçmişti. Şimdi gayet sağlıklı ve iyi görünüyordu. Bakışları bende bi süre takılı kaldı ama bu uzun sürmedi yatağına geçip uyumak için uzandı .
Gözlerini kapayip iyi geceler dedikten sonra uyudu. Işıkları söndürdum, kendim ile baş başa kalabilmek icin.
Kendimi huzurlu hissetigim bir kaç şey arasına giren canim yatağımla buluştum. Gözlerimi yumdum onu düşünmemeye çalışarak uykuya dalmak istiyordum. Ama bu benim için biraz zordu. Şirkette onu gördüğüm günün üstünden 1 hafta geçmesine rağmen yinede aklımdan çıkaramıyordum. Daha dün görmüş gibi canlı kanlı gözlerimin önünde beliriyordu. Tuhaf bir şekilde yakınımdaydı.
Aklımda.
Yanımda.
Ve gözlerimin önündeydi.
Levent amca onun şirkete bir avukat olduğunu söyledi. Konuştuğumuz konuyla da o ilgilenecekmiş Levent amca öyle söyledi. Ordan ayrılmadan telefon numarami istemişti olurda bi aksilik çıkarsa haber vermek icin. Oyle dedi yani.
Ee baska ne olabilirdi ki .
Fazla uzatmadan verdim numaramı, çaldırıp bende onu kaydettim.
Bugün de bir kaç imza için şirkete çağırdı bizi.
O günden sonra neredeyse her gün her gün şirkete gidip geliyordum.
Ve bu Akını her gün görüyorum anlamına geliyordu. Ama ben bundan rahatsız değildim. Hata hoşuma bile gitmeye başlamıştı. Kendimde olan bu değişimlerin farkindaydim evet ama elimden de bir şey gelmiyordu.
Onunla beraber bende gittigi yere doğru savruluyordum. İyimiydi, kotümüydü henüz farkında değildim.
Farketmemde çok olmayacaktı zaten.
आप पढ़ रहे हैं
LATİBULE "Evim Sensin"
किशोर उपन्यास-"Sen yaralı bi kuş gibisin Sera, Seni iyileştirmeme izin ver lütfen." Dedi ve aniden beni kendine çekip sarıldı. İlk kez biri bana böyle içten ve karşılıksız sarılmıştı. Üvey anesinin işkencesine ve küçük düşürülmesine dayanamayip. İntihar eşiğin...
