PROLOGUE

213 5 0
                                    

Prologue

"Nag-adopt ka pa talaga dahil naglulong ka kay Azz. Porket ba nanabik ka, mag-adopt ka na, papalitan muna siya?!" I said it in frustration.

"Kahit kailan man hindi ko pinalitan sa puso ko yung anak ko, so watch your words, Louise". She angrily said.

"Ma, anak niyo din ako. Di mo naman kailangan mag-adopt pa kasi pwede ko naman gawin 'yun. Ma, I can be your daughter. Hindi mo naman kailangan mag-adopt, eh. Okay lang sa akin na mas importante at mahalaga si Azz sa'yo, 'yun matatanggap ko. Pero ito na, mag-adopt ka kasi you see her as Azz na magaling magpinta at magtugtog". I said sobbing  but she just stared at me without any emotions.

"I can learn, Ma. Kung gusto mo, mag-aaral ako sa pagtugtog at pagpipinta, gagawin ko para naman kahit at least maramdaman ko ang pagmamahal mo o di kaya makita mo ako bilang anak mo! I can give you the love that you deserve without it finding someone". I uttered it in a cracked voice because of crying.

"Never mo nga ako pinakilala sa publiko. Si Azati lang, pero di ako nagco-complain kasi 'di ko din naman 'yan gusto. Pero Ma, kahit sa bahay nalang kilalanin mo kung anak mo because I feel like I wasn't na parang stranger lang ako sayo!" Tumakbo ako papuntang kwarto at isinarado ang pinto habang nagpapatuloy sa pag-iyak.

I will learn things sa pagtugtog at pagpipinta. If that's the case para mahalin niya ako at makita bilang anak niya din, gagawin ko para sa kanya.


Apologies for any grammatical errors. I hope you like it. Don't forget to vote. Thank you!

Broken Soul Where stories live. Discover now