Enemies to Lovers Part 2 (Yoonmin - Dutch)

1. Hij is weg...

*Jimin pov*

Ik: Shhh, praat niet. We gaan nu naar het ziekenhuis oké? Hou vol.

*Minho pakte Eunji op en we renden weg via de achterdeur. We brachten haar naar een dichtbijzijnde ziekenhuis. Onderweg belde ik snel m'n ouders en ze waren op komst. Toen kwamen we aan.*

Ik: HELP!! DOKTER!!

*Meteen kwam er een dokter aangerent.*

Dokter: Wat is er gebeurd?

Minho: Een gekke gast schoot haar!

Dokter: Leg haar hier neer.

*Een paar zusters brachten een bed en Minho legde haar daarop neer. Toen brachten ze haar een kamer binnen en wij wachtten buiten...*

*Ik zuchtte en ging zitten op de stoel.*

Minho: Het spijt me... Ik had nooit gedacht dat... Yoongi haar zou schieten... Zij had toch niks misdaan?

Ik: Precies... Dat vraag ik me ook af...

Minho: Ben je boos op 'em nu?

Ik: Natuurlijk, ik wil hem niet meer zien.

Minho: Wat ga je nu doen? Je ziet 'em toch elke dag op school.

Ik: Dan moet ik iets doen waardoor ik hem niet meer zie.

*Ik hoorde Minho zuchten.*

Minho: Ga je weer van school veranderen?

Ik: Ik moet wel, ik wil hem niet meer zien of van 'em horen.

Minho: Uhhh... Oké.

???: JIMIN!!

*We keken naar die persoon en dat was mam. Pap was er ook.*

Pap: Waar is Eunji?!

*Ik wees naar het raam van haar kamer en hij keek erin. Hij zag haar op 'er bed met een verdovingsmasker op 'er neus en mond. Er waren ook allemaal apparaten verbonden aan haar.*

*Mam keek Minho aan.*

Mam: Jij! Dit is allemaal jouw schuld! Wat heb je met haar gedaan huh?!

Minho: Uhhh, i-ik-

Ik: Mam.

*Ze keek mij aan.*

Ik: Het was niet zijn schuld. Hij heeft het niet gedaan.

Mam: Wie dan wel?!

Ik: Het was Yoongi...

Pap: Yoongi?! Dat rotjoch?!

Mam: Maar... Yoongi zal nooit zoiets doen. Je kent 'em toch Jimin?

Ik: Ja, maar ik weet het ook niet...

Pap: Ugh!

Mam: Maar jij Minho! Waarom heb je haar meegenomen?!

Minho: Ik moest Jimin spreken.

Ik: Kunnen we het daar even niet over hebben nu?

Minho: Wat jij wil.

*Na een lange tijd kwam de dokter. We gingen snel naar 'em toe.*

Mam: En dokter? Hoe is het met haar?

Dokter: Ze leeft nog.

Pap: Oef, wat een opluchting.

Ik: Dank u dokter.

Minho: Uhhh... Bedankt.

Dokter: Zorg er alsjeblieft voor dat ze niet veel beweegt. Ze heeft ook voldoende rust nodig.